Nasze Forum "VOX MILITARIS"

Jacek Kotowicz · Wysłany: Wto 15:57, 10 Mar 2009 Temat postu: Stan techniczny lokalu od WAM

Zakwaterowanie żołnierzy - obowiązek zapewnienia stanu technicznego lokalu pozwalającego na zasiedlenie
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Warszawie z 2006-08-02, II SA/Wa 979/06
Opubl: Legalis

Teza:
Jeżeli wojskowa agencja mieszkaniowa na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych, przyznała prawo zamieszkania żołnierzowi służby stałej w lokalu mieszkalnym, który został wyremontowany i organ potwierdził prawidłowość wykonanego remontu wraz z wymianą szeregu urządzeń technicznych, a od dnia zakończenia remontu nikt w tym mieszkaniu nie mieszkał, to organ winien wykazać, w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, że stan techniczny tego lokalu pozwala na jego zasiedlenie. Nie można bowiem ujemnymi skutkami ewentualnych zaniedbań organu przy odbiorze od wykonawcy remontu tego lokalu, obciążać żołnierza.

Uzasadnienie:
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją z dnia 23 marca 2006 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 13 ust. 7 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w B. z dnia 31 stycznia 2006 r., wydaną na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 24 ust. 1, art. 1a pkt 1, art. 13 ust. 6, art. 21 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 36 ust. 2 powołanej ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych, którą przyznano prawo zamieszkania porucznikowi Mariuszowi K., żołnierzowi służby stałej w lokalu mieszkalnym nr 22 położonym w T. przy ul. L. 6B, o powierzchni użytkowej podstawowej 24,60 m2 i użytkowej 35,70 m2, na czas pełnienia obowiązków na stanowisku kierownika warsztatu nr 1 w Bazie Materiałowo-Technicznej w T.
W uzasadnieniu podał, że przyznany por. Mariuszowi K. lokal mieszkalny przy ul. L. nr 6B m. 22 w T. jest w dobrym stanie technicznym i spełnia wszystkie wymogi wydania decyzji o prawie zamieszkania. Jego zarzuty dotyczące stanu technicznego tego lokalu zostały należycie zbadane przez organ I instancji, który stwierdził, że lokal został wyremontowany w 2004 r. i nadaje się do zamieszkania. Dlatego za bezpodstawne należy uznać jego twierdzenie o konieczności poniesienia wysokich kosztów remontu przed zasiedleniem.
Podniósł ponadto, że w świetle postanowień obecnie obowiązującej treści art. 32 powołanej ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych (obowiązującej od 1 lipca 2004 r.), do obowiązków Agencji nie należy dostarczenie wyremontowanego lokalu mieszkalnego. W celu doprowadzenia lokalu do właściwego stanu technicznego żołnierzowi obejmującemu lokal przysługuje, na warunkach określonych w art. 32a tej ustawy ryczałt remontowy. Wyjaśnił również, że ryczałt taki nie przysługuje jednak por. Mariuszowi K., bowiem lokal ten (przy ul. L. nr 6B m. 22 w T.), po przeprowadzonym w nim remoncie w 2004 r., nie był zamieszkiwany przez inną osobę.
Również podniesiony przez por. Mariusza K. zarzut, w odwołaniu od decyzji organu I instancji, w którym twierdził, że usytuowanie przyznanego mu lokalu w Toruniu może wywiązać niekorzystny wpływ na zdrowie jego małżonki, nie zasługiwał na uwzględnienie, bowiem w uzasadnieniu tego twierdzenia nie przedstawił żadnych przekonywujących dowodów.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Mariusz K. wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji, a jego zarzuty sprowadzają się do twierdzenia, że stan techniczny przyznawanego mu do zamieszkania, wraz z małżonką, lokalu przy ul. L. 6B m. 22 w T. nie pozwala na jego zasiedlenie bez konieczności przeprowadzenia remontu, którego kosztów, w obecnej jego trudnej sytuacji materialnej, nie może ponosić.
Organ w odpowiedzi na skargę, powołując się na ustalony stan faktyczny i prawny, wnosił o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to w dacie jej wydania.
Innymi słowy, sąd administracyjny nie orzeka co do istoty sprawy w zakresie danego przypadku, lecz kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w tym postępowaniu z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego.
Rozpatrując skargę por. Mariusza K. pod tym kątem, Sąd uznał, że jego skarga zasługuje na uwzględnienie, jednak z innych przyczyn niż w skardze podniesione. Zgodnie bowiem z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej i dyrektorzy oddziałów regionalnych agencji, podejmujący decyzje administracyjne m.in. w sprawach określonych w przepisach niniejszej ustawy (o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych), związani są rygorami procedury administracyjnej. Wynika to wyraźnie z przepisu art. 13 ust. 6 powołanej ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych. Organy te przy wydawaniu decyzji winny więc przestrzegać zasady dochodzenia do prawdy materialnej (art. 7 KPA), a więc podejmować wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Są zobowiązane do należytego i wyczerpującego informowania strony o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego (art. 9 KPA). Muszą wreszcie w sposób wyczerpujący zebrać, rozpatrzyć i ocenić cały materiał dowodowy (art. 77 § 1 i art. 80 KPA) oraz uzasadnić swoje rozstrzygnięcie według wymagań określonych w art. 107 § 3 KPA.
Prezes Wojskowej Akademii Mieszkaniowej, rozpoznający odwołanie skarżącego od decyzji organu I instancji na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 KPA, zgodnie z zasadą dwuinstancyjności jako organ odwoławczy, obowiązany był ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę rozstrzygniętą decyzją organu I instancji. Organ odwoławczy nie może zatem ograniczyć się tylko do kontroli decyzji organu I instancji, a obowiązany jest ponownie rozstrzygnąć sprawę.
W niniejszej sprawie Prezes WAM oraz Dyrektor Oddziału Regionalnego WAM w B. dopuścili się naruszenia wszystkich tych reguł procesowych w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, czego dowodem są przede wszystkim uzasadnienia decyzji obu instancji. Sprowadzają się one wyłącznie do przytoczenia okoliczności faktycznych, które w ich ocenie wpłynęły na przyznanie skarżącemu prawa zamieszkania w lokalu przy ul. L. nr 6B, nie wspominają natomiast o tych, które mogły stanowić podstawę do uwzględnienia jego żądań.
W rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości fakt, że z dniem 1 lipca 2004 r. uchylony został przepis art. 32 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych. Przepis ten stanowił, że "Dyrektor Oddziału Terenowego Agencji jest obowiązany przekazać kwaterę lub lokal mieszkalny wyremontowany wraz pomieszczeniami przynależnymi oraz sprawnie działającymi instalacjami i urządzeniami technicznymi należącymi do ich wyposażenia".
Poza sporem pozostaje również, że od tej daty obowiązuje art. 32a, który w ust. 1 stanowi, że "żołnierz służby stałej obejmujący lokal mieszkalny na podstawie decyzji o prawie zamieszkiwania, przed jego zasiedleniem, otrzymuje ryczałt remontowy.
W ust. 2 art. 32 zawarte jest zastrzeżenie, że ryczałt ten przysługuje, o ile od dnia wybudowania lub remontu lokalu mieszkalnego upłynął więcej niż jeden rok i lokal był zamieszkiwany przez inną osobę.
Zgodnie więc z powołanymi przepisami, organy I i II instancji przy wydawaniu zaskarżonych decyzji przyjęły, że do obowiązków Agencji nie należy przekazanie skarżącemu wyremontowanego lokalu mieszkalnego, a ponieważ w 2004 r. przeprowadzony został remont tego lokalu, a nikt w nim od tego czasu nie mieszkał, stan techniczny tego mieszkania pozwala na jego zasiedlenie. Powyższe stwierdzenie nie znajduje właściwego odniesienia do całokształtu okoliczności faktycznych w przedmiotowej sprawie.
Bezspornym jest, że w świetle ustaleń art. 32 ust. 2 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych, skarżącemu nie przysługuje ryczałt remontowy z tytułu zamieszkiwania w tym lokalu.
Jak wynika z treści pisma Inspektora ds. Budowlanych Oddziału Regionalnego WAM w B., Małgorzaty P., adresowanego do kierownika Zespołu Gospodarki Mieszkaniowej, z dnia 5 listopada 2005 r. (K.9 wg spisu akt organu), koszt ryczałtu remontowego jaki przysługiwałby z tytułu zamieszkania w lokalu nr 22 przy ul. L. 6B w T., wynosi kwotę 3.793,13 zł. Ryczałt ten nie przysługuje skarżącemu, bowiem w przyznanym mu lokalu, po przeprowadzonym remoncie, przez okres dwóch lat nikt nie mieszkał.
Organy I i II instancji w odpowiedzi na zarzut skarżącego o złym stanie technicznym lokalu i konieczności wykonania niezbędnych prac remontowych, polegających na wymianie stolarki okiennej i drzwi wejściowych, ograniczyły się do stwierdzenia, że zarzuty takie są bezzasadne, bo przyznany skarżącemu lokal był remontowany w 2004 r., podczas którego wymieniono tapety, pomalowano ściany, sufit, drzwi wewnętrzne i zewnętrzne, dokonano także wymiany części urządzeń technicznych, a mianowicie: kuchni gazowej 4-palnikowej, baterii umywalkowej, zlewozmywaka, wannowo-prysznicowej, deski sedesowej oraz umywalki. Zlewozmywak wymieniono w 2003 r.
Organy I i II instancji faktycznie więc nie ustosunkowały się do zarzutów skarżącego odnośnie złego stanu technicznego przyznanego mu mieszkania, mimo że na poparcie zasadności tych zarzutów przedstawił nawet dokumentację fotograficzną. Ustalenie zasadności tych zarzutów wynika również z treści notatki z dnia 12 kwietnia 2006 r. powołanej przez skarżącego (w jego skardze złożonej w niniejszej sprawie), sporządzonej na okoliczność odbioru mieszkania przy ul. L. nr 6B, przez wymienionego wcześniej inspektora Oddziału Regionalnego WAM w B., Panią Małgorzatę P., z udziałem skarżącego, w której opisano szczegółowo usterki techniczne tego mieszkania i opis ten, zdaniem skarżącego, pokrywa się z ustaleniami technicznymi przez niego zgłoszonymi.
Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie, skoro mieszkanie nr 22 przy ul. L. nr 6B w T., zostało wyremontowane w 2004 r. i organ potwierdził prawidłowość wykonanego remontu wraz z wymianą szeregu urządzeń technicznych i od dnia zakończenia remontu nikt w tym mieszkaniu nie mieszkał, w tej sytuacji organ winien wykazać, w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, że stan techniczny tego lokalu pozwala na jego zasiedlenie przez skarżącego.
Nie można bowiem ujemnymi skutkami ewentualnych zaniedbań organu przy odbiorze od wykonawcy remontu tego lokalu, obciążać skarżącego. Ponadto organ II instancji, wbrew spoczywającemu na nim obowiązku wynikającemu z art. 138 § 1 pkt 1 KPA, nie rozpoznał zasadności zarzutu skarżącego, zgłoszonego w odwołaniu od decyzji organu I instancji, w którym skarżący twierdził, że rozkład przyznanego mu lokalu wschód-zachód powoduje niedoświetlenie pomieszczeń, co z kolei wpłynęłoby negatywnie na stan zdrowia jego żony, która od lat cierpi na astygmatyzm oraz pogłębiającą się krótkowzroczność.
Prezes WAM w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że na tę okoliczność skarżący nie przedstawił żadnych dowodów i dlatego też zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie.
Sprawa więc wymaga ponownego, bardzo pilnego, wnikliwego i wszechstronnego rozpoznania, zgodnie z wiążącymi wskazaniami Sądu i dlatego też, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1c w związku z art. 132 i art. 152 powołanej ustawy PostAdmU, Sąd orzekł jak w sentencji.

Metryka
Powiązane akty prawne:

Zakwaterowanie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, t.j. 1-3-2005, Art. 32, Art. 32a

Miejsca publikacji:

Legalis

Z wyrazami szacunku

Jacek Kotowicz