Nasze Forum "VOX MILITARIS"

Grzegorz

Sily Zbrojne Republiki Poludniowej Afryki w latach 1939-2000. Czesc 1

Obecnie sledzac przed telewizorem mistrzostwa swiata w pilce noznej, ktore odbywaja sie w Afryce Poludniowej i popijajac dobre poludiowoafrykanskie wino, naszla mnie mysl azeby postudiowac troche historie tego kraju oraz ewolucje poludiowoafrykanskich sil zbrojnych.
Zwiazek Poludiowej Afryki a potem Republika Poludiowej Afryki jest krajem bardzo ciekawym o oryginalnej historii. Historia i polozenie geopolityczne tego kraju wywieraly zawsze duzy wplyjw na jego doktryne militarna a co za tym idzie takze na organizacje jego sil zbrojnych. W niniejszym artykule pragne nieco przyblizyc polskiemu czytelnikowi ewolucje w organizacji sil zbrojnych tego panstwa, glownie jesli chodzi o wojska ladowe.
Ze wzgledu na obszernosc artykulu podzielilem go na dwie czesci.

W swoim opracowaniu korzystalem miedzy innymi z nastepujacych zrodel:

1. The World Defence Almanack, wydania z lat 80 tych i 90 tych.
2. M. Lloyd, Modern Combat Uniforms, Brian Trodd Publishing House, London 1988
3. E. Beson, A. English, D. Miller, B. Perret, J.W. Turer, The Worlds Armies, Military Press, New York, 1991
4. A. Mollo, The Armed Forces of World War 2, uniforms, insignia & organisation, Greenwitch Editions, London 1981, 2000.

Lata 1939-1945

Zwiazek Poludniowej Afryki byl w latach 30 tych 20 wieku brytyjskim dominium.
Zajmowal od powerzchnie ponad 1,1 mln kilometrow kwadratowych i graniczyl na polnocnym zachodzie z portugalska Angola oraz Afryka Poludniowo-Zachodnia(pozniejsza Namibia) a na polnocnym wschodzie z brytyjska Rodezja Poludniowa oraz portugalskim Mozambikiem.
W kraju tym obowiazywal system aparthaidu czyli segregacji rasowej. Biali stanowiacy ok. 15 procent populacji tego kraju byli w wiekszosci pochodzenia brytyjskiego lub holenderskiego. Ci ostatni zwani byli takze Boerami lub Afrykanerami, gdyz poslugiwlai sie dialektem holenderskim tzw. Africaans. Mniejszosc ta, majaca swoja autonomie i kultywujaca wlasny jezyk, patryiarchalny protestantyzm i zwyczaje wemigrowala z okolic Kapsztadu (Cape Town) w roku 1938 przed brytyjczykami, tzw. ”Wielki Treek”. W latach 30 tych Afrykanerzy zamieszkiwali tereny lezace na polnoc od rzeki Oranje glownie na farmach i duzych majatkach ziemskich oraz takich miastach jak Pretoria, Johannesburg, Bloemfontein czy Pietersburg (obecne Polokwane).

Zwiazek Poludniowej Afryki wypowiedzial wojne Niemcom hitlerowskim dnia 6 wrzesnia 1939r czyli w 3 dni po tym jak zrobila to Wielka Brytania. Wojska poludniowoafrykanskie byly wtedy bardzo nieliczne gdyz liczyly tylko 3350 kadry oraz 14631 zolnierzy (tzw. Active Citizen Force). Sily te byly uzbrojone w 71 starych haubic oraz kilkanascie samochodow pancernych. Szybka rozbudowe armii zdolano zrealizowac dzieki istniejacym licznym organizacjom paramilitarnym, skladajacym sie glownie z Afrykanerow tzw. Commandos czyli obronie terytorialnej, oraz roznym organizacjom strzeleckim (tzw. Defence Rifle Associations). Formacje te mialy w tamtym czasie ponad 122 tysiace zrzeszonych czlonkow-ochotnikow. Po wypowiedzeniu Niemcom wojny zaczeto organizowac 1 i 2 poludniowoafrykanskie dywizje piechoty(DP). Pierwsza brygadowa grupe bojowa przerzucono do Kenii juz w czerwcu 1940 roku a 13 sierpnia 1940r. dolaczyla reszta 1 DP w skladzie 1, 2 oraz 5 Brygadowe Grupy Bojowe oraz oddzialy dywizyjne tj. artyleria, saperzy, jednostki przeciwpancerne, przeciwlotnicze itd. Dywizja ta byla bardzo rozbudowana gdyz liczyla 37593 zolnierzy i oficerow w tym 33070 bialych. Brygadowe Grupy Bojowe skladaly sie z 3 batalionow piechoty oraz szwadronu samochodow pancernych kazda. Poludniowoafrykanskie bataliony piechoty byly liczniejsze od tych wystepujacyh w armii brytyjskiej, gdyz liczyly 954 zolnierzy w tym 249 nieeuropejczykow.

Dnia 29 maja 1940r zaczeto organizowac 1 pulk czolgow (tank regiment), majacy z braku czolgow na wyposazeniu samochody pancerne.
Pod koniec 1940r na terenie Kenii i Rodezji utworzono dwie afrykanskie dywizje piechoty, 11DP i 12 DP. W sklad tych dywizji weszlo ok. 27 tys zolnierzy ze Zwiazku Poludniowej Afryki, glownie angielskojezycznych. Dywizje te wziely udzial w walkach z armia wloska w Afryce Wschodniej, w Etiopii i Somalii Wloskim.
W pazdzierniku zaczeto formowac 3 poludniowoafrykanska DP. Do konca wojny byla to jednostka szkolna i nigdy nie wziela ona w calosci udzialu w walce.

W polowie 1941r istnialy ”na papierze” 3 poludniowoafrykaskie DP. Byly to:
1 DP ( 1, 2, 5 BP)
2 DP( 3, 4, 6 BP)
3 DP( 7, 8, 9 BP)

Na poczatku maja 1941r zaczeto przerzucac do egipskiego Suezu oddzialy 1 DP liczacej 24108 zolnierzy i oficerow. W koncu czerwca dolaczyla do tych sil 2 DP. Obie dywizje wziely aktywny udzial w operacji ”Crusader”, w walkach na Pustyni Zachodniej w Libii, przeciwko silom wloskim i wspierajacym je wojskom niemieckim ( tzw. DAK, Deutshe Afrika Korps).

Pod koniec 1941r wojska poludniowoafrykanskie liczyly juz 198 tys. zolnierzy i ok. 11600 oficerow. Powstalo wiele jednostek wsparcia, artylerii, logistycznych itp. ktore walczyly w skladzie jednostek brytjskich, np. 4 i 6 pulki rozpoznawcze wyposazone w samochody pancerne. Byly one pulkami rozpoznawczymi dla brytyjskich 7 DPanc oraz 50 DP.

Wiosna 1942 r. wiekszosc poludniowoafrykanskiej 2DP brala udzial w obronie twierdzy Tobruk (drugie oblezenie tej twierdzy, w pierwszym brala udzial polska Samodzielna Brygada Strzelcow Karpackich).
W przeciwienstwie do Australijczykow i Polakow, Afrykanerom nie starczylo determinacji i twierdza skapitulowala po krotkiej obronie, dnia 21 czerwca 1942r. Do niewoli poszlo wtedy 9780 zolnierzy poludniowoafrykanskich, dwie cale brygady piechoty plus liczne oddzialy dywizyjne. 1 DP brala aktywny udzial w bitwie pod El Amain.

W tym czasie poludniowoafrykanska 3 DP stacjonowala nadal w kraju jako jednostka szkolna. Jedna brygada tej dywizji, 7 BP, wziela udzial w inwazji wojsk alianckich na Madagaskar w 1942r.

Na poczatku lutego 1943 r. zaczeto organizowac 6 Poludniowoafrykanska Dywizje Pancerna w skladzie 11 BPanc, 12 BZmot oraz oddzialy dywizyjne. Dywizja ta walczyla we Wloszech w 1944 i 1945r i byla najliczniejsza dywizja pancerna w wojskach Imperium Brytyjskiego, gdyz podprzadkowao jej wiele innych jednostek miedzy innymi 24 brytyjska Brygade Gwardii.

Lotnictwo poludnowoafrykanskie bylo stosunkowo nieliczne, gdyz posiadalo kilkadziesiat samolotow glownie starych typow. W 1940r zorganizowano i przerzucono do Kenii
1 Poludniowoafrykanska Brygade Bombowa, skladajaca sie z samolotow niemieckiej produkcji Ju 88 oraz starych bombowcow Hartebeest. 95 samolotow tej brygady walczylo w Afryce Wschodniej przeciwko silom wloskim wspierajac 11 i 12 afrykanskie dywizje piechoty.
W bitwie pod El Almein walczylo juz 13 poludniowoafrykanskich dywizonow lotniczych
W czasie 2 wojny swiatowej przez szeregi armii poludiowoafrykanskiej przewinelo sie ponad 334 tys. ludzi z tego 211 tys. bialych, 77 tys. czarnych i 46 tys. tzw ”kolorowych” np. azjatow. Podczas walk w latach 1940-45 ok. 9 tys. zolnierzy poludniowoafrykanskich zostalo zabitych.

cdn

Grzegorz

Czesc 2

Lata 1945-2000

Po zakonczeniu 2 Wojny Swiatowej sily zbrojne Zwiazku Poludniowej Afryki (ZPA) zostaly w duzej czesci zdemobilizowane i zredukowane. Komponent wojsk ladowych zostal ograniczony do skadrowanych 1DP oraz 6 DPanc. W koncu lat 40tych w ZPA do glosu doszla tzw. ”Partia Narodowa”, skupiajaca glownie bialych Afrykanerow. Partia ta sprawowala wladze w panstwie az do poczatku lat 90 tych. W 1948 r. wprowadzono pobor do wojska dla wszystkich bialych obywateli kraju. Z poczatku bylo to 3 miesiace sluzby w pierwszym roku plus 3 tygodniowe obligatoryjne szkolenia prowadzone w kazdym roku przez kolejne cztery lata. W 1957r zmieniono nazwe sil zbrojnych na Sily Obronne Poludniowej Afryki (South African Defense Force, SADF). Sily zbrojne zredukowano do ok. 20 tys ludzi.
W 1961r zmieniono nazwe panstwa na Republike Poludniowej Afryki.
Wycofano takze nazwy ”Krolewski”(Royal) z jednostek poludniowoafrykanskich. Powolano takze do zycia 6 regularnych batalionow piechoty zmotoryzowanej szybkiego reagowania zdolnych do oslony granic na polnocy kraju.

W zwiazku z destabilizacja i zagrozeniem bezpieczenstwa powstalym w wyniku procesow dekolonizacyjnych w Afryce oraz aktywnoscia sil komunistycznych na tym kontynencie w 1967 r. wprowadzono powszechna 24 miesieczna sluzbe wojskowa dla wszystkich bialych obywateli kraju. Po skonczeniu tej sluzby zolnierze pozostawali przez nastepne 12 lat w rezerwie (tzw. Citizen Force) odbywajac maksymalnie 720 dni szkolenia z tego maksymalnie 120 dni przez dwa kolejne lata. Po tym okresie kazdy rezerwista przechodzil na okres nastepnych 5 lat do tzw. Citizen Force Reserve. Rekruci byli rejestrowani juz po skonczeniu 16 roku zycia a pobor odbywali z reguly skonczywszy 18 lat. Do wojska powolywano 2 razy w roku, w lutym i w sierpniu. Trening rekrucki trwal przez 10 tygodni. Potem zolnierze odbywali dalsze szkolenie, od 6 do 11 miesiecy, w zaleznosci od specjalizacji. Po tym okresie przechodzili do jednostek bojowych w ktorych przebywali az do konca swojej sluzby.

Na poczatku lat 70 rozpoczeto rozbudowywac poludniowoafrykanskie wojska ladowe, zwiekszajac je sukcesywnie do stanu ponad 77000 ludzi.
Juz w sierpniu 1967r zaczeto organizowac dowodztwo 1 Korpusu Poludniowoafrykanskiego oraz 7 Dywizje Piechoty oraz 8 Dywizje Pancerna, w sumie 1 BPanc, 1BZ oraz 4 BPZmot (piechoty zmotoryzowanej) plus wiele jednostek dywizyjnych i korpusnych.
Dowodztwa tych dywizji powolano do zycia w sierpniu 1974r. Dywizje liczyly ok. 20-24 tys ludzi, w zaleznosci od liczby podporzadkowanych brygad (3 albo 4).
W roku 1975 armia poludniowoafrykanska dokonala inwazji Angoli, gdzie doznala kleski. Zebrano jednak wiele cennych doswiadczen, ktore wykorzystano w dalszym modelowaniu i ulepszaniu organizacji sil zbrojnych.

W roku 1977 nastapila kolejna reorganizacja korpusu i dywizji wojsk ladowych. Mialy sie one skladac z 7 i 8 Dywizji w nastepujacym skladzie:

7 Dywizja Poludniowoafrykanska (ok. 20 tys. ludzi)

7 Brygada Rozpoznawcza (71, 72,72 pulki samochodow pancernych)
71 BZmot w skladzie bataliony piechoty zmotoryzowanej(bzmot) 711, 712, 713 oraz 71 pulk artylerii oraz kompanie saperow, lacznosci, medyczna i logistyczna plus warsztat naprawczy.
72 BZmot (721, 722, 723 bzmot, 72 pulk artylerii, reszta jak wyzej)
73 BZmot (731, 732, 733 bzmot, 73 pulk artylerii, reszta jak wyzej)
17 dywizyjny pulk artylerii sredniej
7 Grupa artylerii przeciwlotnizcej w skladzie 17 pulk artylerii przeciwlotniczej(paplot) wyposazony w dzialka kal. 35 mm oraz 27 paplot wyposazony w dzialka kal. 20 mm.
17 batalion saperow
17 batalion lacznosci
17 samodzielna kompania transporterow opancerzonych
17 batalion logistyczny
17 warsztat naprawczy
17 szpital wojskowy
17 ambulans polowy
17 kompania zandarmerii
17 pulk rozpoznania artyleryjskiego

8 Dywizja Poludniowoafrykanska (ok. 24 tys. ludzi)

8 Brygada Rozpoznawcza (81, 82, 83 pulki samochodow pancernych)

81 BPanc w skladzie 811 batalion czolgow (bcz), 812 bcz, 813 batalion zmechanizowany(bz)
81 pulk artylerii samobieznej oraz kompanie saperow, lacznosci, medyczna i logistyczna oraz warsztat naprawczy.

82 BZ (821 bz, 822 bz, 823 bcz, 82 pulk artlerii, reszta jak wyzej)

83 BZ (831 bz, 832 bz, 833 bcz, 83 pulk artylerii, reszta jak wyzej)

84 BZmot (841, 842, 843 bzmot, 84 pulk artylerii, reszta jak wyzej)

18 samodzielny batalion czolgow
18 szwadron czolgow zapasowych

Reszta analogicznie jak w 7 dywizji.

Lata 80te

Lata osiemdziesiate dominowaly w walki graniczne prowadzone przez oddzialy poludniowoafrykanskie w Namibii, Angoli oraz starcia na granicy z Mozambikiem.

W latach 80 tych sily zbrojne RPA skladaly sie z 4 nastepujacyh czesci skladowych:

1. Wojska Ladowych (South African Army, SAA), liczacych ok. 77500 ludzi.
2 Sil Powietrznych (South African Air Force, SAAF), liczacych ok. 11 tys. ludzi
3. Marynarki Wojennej (South African Navy, SAN), liczacej ok. 9 tys. ludzi w tym 900 Marines.
4. Sluzby Medycznej (South African Medical Service, SAM), liczacej ponad 9 tys. ludzi.

Na czas wojny mozna bylo teoretyczne zmobilizowac sily zbrojne liczace ok. 450 tys. ludzi co bylo ewenementem na skale calej Afryki, zwlaszcza ze cala biala populacja RPA liczyla wtedy ok. 4 miliony ludzi.

Swoj najwiekszy rozwoj i renesans w powojennej histori przezywaly w tym okresie sily ladowe RPA. Liczyly one wtedy ok. 77500 ludzi i skladaly sie z nastepacych czesci:

1. Wojsk Konwencjonalych (regularnych)

2. Wojsk Terytorialnych

3. Wojsk Szkolnych (tzw. ”Training Establishment” albo ”Infrastructure”)

1 Sily Konwencjonalne

W latach 80 tych skladaly sie z 1 Dowodztwa Korpusu, 7 DZ, 8 DZ oraz 60 samodzielnej BZ, 44 Brygady Spadochronowej, 1 Brygady Sil Specjalnych oraz wielu jednostek korpusnych, miedzy innymi 13 pulkow artylerii, 7 pulkow przeciwlotniczych, jednostki saperow, lacznosci, logistyki itd. Dywizje poludniowoafrykanskie liczyly w tym okresie po ok. 20 tys. ludzi i posiadaly ok. 5 tys pojazdow roznych typow.

Sklad dywizji byl nastepujacy:
7DZ : 71 BZmot, 73 BZmot, 82 BZ plus oddzialy dywizyjne
8DZ: 81 BPanc, 84 BZmot, 72 BZmot plus oddzialy dywizyjne

Pomimo swoich nazw brygady mialy w tym okresie podobny sklad:
1 bcz (50 czolgow typu Olifant, zmodernizowany Centurion),
2 bzmot (kolowe bwp Ratel)
1 batalion rozpoznawczy (samochody pancerne typu Eland lub Roikaat)
1 pulk artylerii (nowoczesne dziala 155 mm G5 lub G6 albo pamietajace 2 wojne swiatowa brytyjskie haubice G-2 kal 140 mm oraz amerykanskie haubice kal 155 mm znane jako ”Long Tom”)
1 batalion saperow
plus inne mniejsze oddzialy.

Brygada Spadochronowa skladala sie z 3 batalionow spadochroniarzy, 1 dywizjonu artylerii wyposazonego w 24 mozdzierze kal 120mm oraz z innych mniejszych jednostek.

Organizacja batalionow i pulkow byla nastepujaca:

Bataliony czolgow skladaly sie z 3 kompanii czolgow, kompanii transportowej oraz kompanii dowodzenia i wsparcia. Kompanie czolgow liczyly po 16 wozow (3 plutony po 4 czolgi plus pluton dowodzenia 4 czolgi). Dodatkowo 2 czolgi byly w dowodztwie batalionu.

Bataliony rozpoznawcze a wlasciwie pancerne pulki rozpoznawcze skladaly sie z 3 szwadronow samochodow pancernych, szwadronu ppanc(sppanc)z pociskami Milan na pojazdach Land Rover (z braku sprzetu nie wszystkie pulki ropoznawcze mialy sppanc). Szwadrony samochodow pancermych liczyly po 14 pojazdow ( 3 plutony po 4 pojazdy plus dalsze 2 w dowodztwie szwadronu).

Bataliony zmechanizowane (pojazdy Buffel albo kolowe bwp Ratel) skladaly sie z 3 kompanii piechoty, kompani wsparcia oraz kompani dowodzenia. Kompanie piechoty skladaly sie z 3 plutonow po 4 pojazdy oraz plutonu dowodzenia z 4 pojazdami Ratel lub Buffel.
Kompania wsparcia skladala sie z plutonu rozpoznawczego, plutonu mozdzierzy(6 mozdzierzy kl. 81 mm), plutonu ppanc (3 pojazdy Ratel 90z dzialem kal. 90mm, 3 Ratel z ppk ZT-3 Swift lub ppk Milan na Land Roverach) oraz plutonu przeciwlotniczego (3 dzialka kal 20mm Ystervark).

W praktyce poszczegolne bataliony i kompanie dzialaly samodzielnie na ogromnym obszarze, wydzielajac kombinowne szwadrony lub plutony. I tak na przyklad 61 bz stacjonujacy na terytorium Namibii skladal sie z 2 kompani piechoty z 16 pojazdami Ratel kazda, 1 szwadronu samochodow pancernych z 14 pojazdami Ratel 90, wzmocnionego plutonu mozdzierzy z 12 pojazdami Ratel z mozdzierzem kal 81mm, mieszanej kompani przeciwpancernej z ppk oraz Ratel 90 oraz z innych mniejszych oddzialow.

2. Wojska Terytorialne

Mialy za zadanie obrone granic, obrone waznych obiektow i miast oraz obrone wewnetrzna, przed terroryzmem oraz ruchami separatystycznymi na podleglych sobie obszarach. Byly to z reguly formacje lekkiej peichoty dysponujace pojazdami typu Buffel ale takze samochodami pancernymi Eland oraz bwp Ratel. Niektore jednostki uzywaly do swoich zadan motocykli oraz koni.

Wojska Terytorialne skladaly sie z 10 Dowodztw Regionalych (plus 1 na terytorium Namibii, w Walvis Bay). Byly to:
a. Prowincja Zachodnia (Kapsztad)
b. Prowincja Wschodnia (Port Elizabeth)
c. Przyladek Polnocny (Kimberley)
d. Orange Free State (Bloemfontein)
e. Polnocny Transvaal (Pretoria)
f. Witwatersrand (Johannesburg)
g. Dowodztwo Polnocno-Zachodnie (Potchefstroom)
h. Wschodni Transvaal (Nelspruit)
i. Natal (Durban)
j. Dowodztwo Dalekiej Polnocy (Pietersburg, obecnie Polokwane)

Kazde z tych dowodztw dysponowalo kilkoma dowodztwami brygad(pulkow) a te z koleji dysponowlay kilkoma batalionami piechoty zmotoryzowanej lub zmechanizowanej. W sumie istnialo 40 dowodztw brygadowych oraz 150 batalionow terytorialnych(Commandos). Dla przykladu dowodztwo brygadowe w Walvis Bay w Namibii dysponowalo 61 kombinowanym batalionem zmechanizowanym, 31 batalionem zmotoryzowanym oraz slynnym 32 batalionem piechoty ”Buffalo”, w sklad ktorego wchodzili takze weterani pochodzacy z Rodezji Poludniowej.
Nalezy dodac ze dwa dowodztwa Wschodni Transvaal i Dalekiej Polnocy funkcjonowlay de facto jako Dowodztwa Operacyjne na ktorych terenie przez wiele lat byly prowadzone operacje zbrojne silami obrony terytorialej oraz wojskami regularnymi.

Lata 1990-2000.

W zwiazku ze zmianami zwiazanymi z likwidacja Aperthaidu oraz demokratyzacja kraju w 1992 zreorganizowano poludiowoafrykanskie wojska ladowe.
W mniejsce 2 duzych dywizji utworzono 3 mniejsze liczace po ok. 12 tys. ludzi.
Zlikwidowao takze szczebel brygadowy. Dywizje otrzymaly numery 7, 8 oraz 9.
Kazda z nowych dywizji skladala sie z 1 batalionu rozpoznawczego samochodow pancernych (Roikaat), 2 batalionow czolgow (Olifant), 2 bzmot (transportery Buffel), 2 bz (bwp Ratel), 1 dywizjonu artylerii samobieznej (haubice G6), 1 dywizjonu artylerii sredniej(haubice holowane G5) , dywizjonu rakietowego (wyrzutnie Baleteur lub Valkirie) oraz batalionow saperow i logistyki.
Bataliony czolgow zostaly zredukowane do 38 wozow (3 kompanie po 12 wozow plus 2 wozy w dowodztwie batalionu).
Kolejna reorganizacja nastapila juz w 1997r kiedy dywizje zostaly przeformowane w brygady zmechanizowane. I tak 7 Dywizja stala sie 73 Brygada, 8 Dywizja 74 brygada a 9 Dywizja stala sie 75 Brygada. Te trzy brygady utworzyly nowa 7 Dywizje. Dodatkowo w tym czasie istniala jeszcze 43 samodzielna BZ, 44 BSpad oraz 1 Brygada Sil Specjalnych. Wszystkie one stanowily sily szybkiego reagowania.
W roku 1999 nastapila dalsza redukcja armii RPA. 7 Dywizje rozwiazano i pozostawiono tylko dwie aktywne brygady zmechanizowane: 43 BZ oraz powstala z oddzialow 7 Dywizji
46 BZ. Dodakowo istniala jeszcze 44 Brygada Spadochronowa oraz 1 batalion specjalny. Pozostawiono tylko jeden pulk czolgow liczacy 38 czolgow Olifant. Wojska ladowe zredukowano do ok 30 tys. ludzi i ok. 11 tys. rezerwistow. Zlikwidowano istniejaca dziesiatki lat organizacje Commandos widzac w niej zagrozenie dla nowej wladzy.
Zrezygnowano takze zupelnie z poboru zastapiajac go sluzba zawodowa i wprowadzajac parytet rasowy gdzie wiekszosc stanowisk zarezerwowano dla czarnoskorych zolnierzy.

Epilog

Obecnie armia RPA jest rozbudowywana. Wedlug planow opracowanych w 2006r do 2020r planuje sie zorganizowac dwie dywizje oraz jedna brygade wojsk specjalnych.
Jedna z dywizji bedzie Dywizja Zmechanziowana (dowodztwo w Mafikeng) przeznaczona do obrony kraju i skladac sie bedzie z 1 BPanc (Bloemfontein), 1 BZ (Kimberley) oraz 1 BZmot (Potchefstroom).
Druga z dywizji bedzie Dywizja Zmotoryzowana(dowodztwo w Pretorii) przeznaczona glownie do operacji pokojowych. Skladac sie ona bedzie az z szesciu Brygad Zmotoryzowanych rozlokowanych w nastepujacych miastach: Polokwane, Nelspruit, Johannesburg, Durban, Port Elizabeth i Kapsztad.
Brygada Wojsk Specjalnych (dowodztwo w Pretorii) skladac sie bedzie z 2 batalionow spadochronowych (44 w Bloemfontein i 6 w Grahamstown) i 2 batalionow specjalnych (4 w Langebaan i 5 w Phalaborwa) oraz osrodka szkolenia sil specjalnych w Murrayhill.
W sklad wojsk ladowych wejdzie takze Dowodztwo Wojsk Inzynieryjnych (Pretoria), ktoremu zostanie podporzadkowany pulk saperow skladajacy sie z 9 batalionow rozlokowanych na terenie calego kraju.

G