Forum Nasze Forum "VOX MILITARIS" Strona Główna Nasze Forum "VOX MILITARIS"

 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy    GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Naczelny Sąd Administracyjny

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Nasze Forum "VOX MILITARIS" Strona Główna -> "MIĘDZY NAMI EMERYTAMI"
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
julevin




Dołączył: 15 Sty 2008
Posty: 790
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 108 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 18:08, 27 Gru 2009    Temat postu: Naczelny Sąd Administracyjny

Na adres Stowarzyszenia Pro Milito wpłynął list, w którym autor przedstawia własne doświadczenia w walce o sprawiedliwość.

Ze względu na poglądowość tej sprawy zdecydowano na zamieszczenie prawnych rozwiązań do wiadomości użytkowników forum. Wygrubienia i podkreślenia redakcji.

Tak, jak obiecałem wysłałem materiały. rozbijając go na 3 części - pierwszy bez załączników
.


1. Wyrok WSA w W-wie w sprawie dostępu do akt weryfikacyjnych:
[link widoczny dla zalogowanych]
2. Postanowienie NSA w sprawie uzupełnienia Raportu:
[link widoczny dla zalogowanych]


Życzę miłej lektury.
Pozdrawiam,
K P

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
Szczegóły orzeczenia



Funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Biura Ochrony Rządu, , Szef Agencji Wywiadu, Uchylono zaskarżone postanowienie, I OSK 1495/09 - Postanowienie NSA z 2009-11-09, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
I OSK 1495/09 - Postanowienie NSA
Data orzeczenia
2009-11-09 orzeczenie prawomocne

Data wpływu
2009-10-28
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jan Paweł Tarno /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6196 Funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Biura Ochrony Rządu
Sygn. powiązane
II SAB/Wa 55/09 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2009-08-06

Skarżony organ
Szef Agencji Wywiadu
Treść wyniku
Uchylono zaskarżone postanowienie

Sentencja

Dnia 9 listopada 2009 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2009 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K.P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2009 roku, sygn. akt II SAB/Wa 55/09 w sprawie ze skargi K.P. na bezczynność Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego w przedmiocie uzupełnienia Raportu Przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie. 1 8
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 sierpnia 2009 r. odrzucił skargę K. P. na bezczynność Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego w przedmiocie przygotowania uzupełnienia Raportu Przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej WSI polegającego na sprostowaniu oraz usunięciu informacji nieprawdziwych, niepełnych i zebranych przez Przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej w sposób sprzeczny z przepisami ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz art. 51 ust. 4 Konstytucji RP.

Jak wskazał Sąd I instancji, w uzasadnieniu skargi K. P.podał, że w dniu [...] stycznia 2009 r. zwrócił się do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o niezwłoczne spowodowanie uzupełnienia Raportu przez Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego zgodnie z art. 70 d ust. 2 i ust. 3 powołanej ustawy. Powyższy wniosek został przekazany Szefowi SKW, który pismem z dnia [...] stycznia 2009 r. poinformował skarżącego, że brak jest podstaw prawnych do rozpatrzenia wniosku. K. P. wskazał, że w dniu [...] lutego 2009 r. wezwał pisemnie Szefa SKW do usunięcia naruszenia prawa, tj. art. 51 ust. 4 i art. 47 w zw. z art. 8 Konstytucji RP oraz art. 8 i art. 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, poprzez odmowę opracowania uzupełnienia Raportu w zakresie informacji dotyczących jego służby oraz jego rzekomo niezgodnych z prawem działań. Skarżący wskazał, że nie otrzymał od organu odpowiedzi na wystosowane wezwanie.
W odpowiedzi na skargę Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga jest niedopuszczalna. Wyjaśnił, że uzupełnienie Raportu, o którym mowa w art. 70 a ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104 poz. 711), nie następuje w drodze decyzji administracyjnej lub postanowienia. W przepisach prawa powszechnie obowiązującego brak również umocowania do rozstrzygania tego rodzaju kwestii w drodze innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej. Stąd rozpoznanie wniosku w tym przedmiocie nie prowadzi do wydania aktu ani nie zobowiązuje do podjęcia czynności, które podlegają kontroli sądowoadministracyjnej. Skoro brak jest obowiązku wydania w niniejszej sprawie decyzji lub innego aktu określonego w art. 3 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na bezczynność organu w tym zakresie jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł K. P.zarzucając naruszenie przepisów prawa procesowego - w postaci niewłaściwej interpretacji podstawy wydania postanowienia o odrzucenia skargi tj. art. 3 § 1 - 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a tym samym uchylanie się od obowiązku kontroli działalności administracji publicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Na wstępie wyjaśnienia wymaga, że ustawa z dnia 9 czerwca 2006 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 711 i Nr 218, poz. 1592 oraz z 2007 r. Nr 7, poz. 49) zniosła z dniem 30 września 2006 r. Wojskowe Służby Informacyjne i uchyliła ustawę z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326, ze zm.; dalej: ustawa o WSI). Zamiast Wojskowych Służb Informacyjnych ustanowione zostały Służba Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służba Wywiadu Wojskowego, działające na podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709, ze zm.).
Ustawa z dnia 9 czerwca 2006 r. zawiera szczegółowe regulacje związane z zakończeniem działalności przez Wojskowe Służby Informacyjne i utworzeniem nowych służb. Ponadto ustawa przewidywała sporządzenie przez Przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej Raportu o działaniach żołnierzy i pracowników WSI oraz wojskowych jednostek organizacyjnych realizujących zadania w zakresie wywiadu i kontrwywiadu wojskowego przed wejściem w życie ustawy o WSI. Raport ten miał między innymi obejmować czyny podlegające ujawnieniu w oświadczeniach składanych przez osoby, które pełniły służbę w WSI lub były zatrudnione w WSI, a także byłych żołnierzy i byłych pracowników WSI lub wojskowych jednostek organizacyjnych realizujących zadania w zakresie wywiadu lub kontrwywiadu wojskowego, a także inne działania wykraczające poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. W raporcie należało także ujawnić informacje o osobach zajmujących kierownicze stanowiska państwowe w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, ze zm.), które powzięły wiadomość o działaniach objętych raportem i nie podjęły czynności zmierzających do zaprzestania takich działań.Przewodniczący Komisji Weryfikacyjnej miał obowiązek przekazać Raport Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesowi Rady Ministrów i wiceprezesom Rady Ministrów. Z kolei Prezydent miał obowiązek przekazać raport Marszałkowi Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Marszałkowi Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, po zasięgnięciu opinii Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Marszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej miał obowiązek podać raport do publicznej wiadomości w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Ustawa przewiduje ponadto możliwość uzupełniania raportu. Jeżeli po przekazaniu raportu przez Przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesowi Rady Ministrów i wiceprezesom Rady Ministrów ujawnią się nowe okoliczności, które powinny zostać objęte raportem lub wpływają na jego treść, Przewodniczący Komisji Weryfikacyjnej, niezwłocznie po ujawnieniu nowych okoliczności, sporządza odpowiednie uzupełnienie raportu. Jeżeli nowe okoliczności, które powinny zostać objęte raportem lub wpływają na jego treść, zostaną ujawnione w toku działalności SKW lub SWW po zakończeniu działalności Komisji Weryfikacyjnej, uzupełnienie raportu sporządzane jest odpowiednio przez Szefa SKW lub Szefa SWW, niezwłocznie po ujawnieniu nowych okoliczności. Uzupełnienie raportu podlega podaniu do wiadomości publicznej w trybie przewidzianym dla samego raportu.
Istota niniejszej sprawy sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy reakcja Szefa SKW lub Szefa SWW na wniosek osoby objętej raportem o jego uzupełnienie, ma cechy innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a w konsekwencji czy dopuszczalna jest droga postępowania przed sądem administracyjnym zmierzająca do kontroli legalności postępowania Szefa SKW lub Szefa SWW rozumianego jako postępowanie przed organem administracji publicznej. Dopiero odpowiedź na tak postawione pytanie umożliwi stwierdzenie, czy brak reakcji wskazanych organów uzasadniać może skargę na bezczynność w trybie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Regulacje ustawy z dnia 9 czerwca 2006 roku - Przepisy wprowadzające [...] były przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego, który wyrokiem z dnia 27 czerwca 2008 roku sygn. akt K 51/07 wypowiedział się co do zgodności cytowanych przepisów z Konstytucją RP. Punktem wyjścia dla dalszych rozważań będzie ocena prawna wyrażona przez Trybunał Konstytucyjny w zakresie przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie.
Trybunał Konstytucyjny wskazał między innymi, że dostęp do akt sprawy przez strony postępowań oraz prawo żądania sprostowania lub usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą, zamieszczonych w aktach sprawy, w celu wydania indywidualnego rozstrzygnięcia, jest jednym ze standardów sprawiedliwego postępowania administracyjnego, które stanowią jeden z istotnych elementów zasady państwa prawnego, wyrażonej w art. 2 Konstytucji. W tym zakresie dochodzi do zbiegu ochrony wynikającej z art. 51 ust. 3 i 4 oraz art. 2 Konstytucji, a oba te przepisy muszą być odczytywane łącznie. Prawo dostępu do dokumentów w postępowaniu przed organami władzy publicznej wynika z art. 2 i art. 51 ust. 3 Konstytucji, z kolei prawo strony do wysłuchania w zakresie informacji zebranych przez organ prowadzący postępowanie w sprawie indywidualnej - z art. 2 i art. 51 ust. 4 Konstytucji.
W ocenie Trybunału, ustawa w interpretacji przyjętej przez organy ją stosujące nie gwarantuje zainteresowanym prawa dostępu do akt sprawy stanowiących podstawę zamieszczania informacji o podejmowanych przez nich działaniach w raporcie Przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej. Nie gwarantuje też prawa do wysłuchania w zakresie prawdziwości informacji zebranych przez Komisję Weryfikacyjną. Z drugiej strony ustawa z 9 czerwca 2006 r. nie wyklucza stosowania ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. 2002 r. Nr 101, poz. 926, ze zm.) do danych osobowych gromadzonych i przetwarzanych przez Komisję Weryfikacyjną w zbiorach danych objętych ustawą. Ustawa ta gwarantuje prawo do kontroli przetwarzania danych, które jej dotyczą, zawartych w zbiorach danych. Należy jednak przyznać, że ustawa o ochronie danych osobowych nie zapewnia wystarczającej ochrony interesów zainteresowanych w postępowaniu mającym na celu przygotowanie raportu. Z tych względów Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 70a ustawy z 9 czerwca 2006 r. w zakresie, w jakim nie przewiduje prawa dostępu do akt sprawy, jest niezgodny z art. 51 ust. 3 Konstytucji, a w zakresie, w jakim nie gwarantuje stronom prawa do wysłuchania w przedmiocie zebranych informacji, będących podstawą sporządzenia raportu Przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej, jest niezgodny z art. 51 ust. 4 Konstytucji.
W dalszej części rozważań Trybunał podkreślił, że z punktu widzenia Konstytucji istotne znaczenie ma zagwarantowanie odpowiednich praw proceduralnych osobom, których działania mogą zostać napiętnowane w raporcie. Wymienione wyżej gwarancje dotyczące prawa do wysłuchania oraz prawa do sądu muszą zostać zapewnione również w zakresie sporządzania uzupełnień do raportu.
Trybunał Konstytucyjny podkreślił nadto, że zainteresowani mogą dochodzić swoich praw za pomocą instrumentów cywilnoprawnych, wytaczając powództwo o ochronę dóbr osobistych, oraz za pomocą instrumentów prawnokarnych, wnosząc akt prywatnego oskarżenia w sprawie o zniesławienie. Trybunał Konstytucyjny podzielił jednocześnie pogląd Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, że instrumenty te nie zapewniają wystarczająco skutecznej ochrony zainteresowanym. Przede wszystkim nie pozwalają one na zapobieżenie naruszeniu praw jednostki przez publikację raportu. Instrumenty cywilnoprawne mogą być niedogodne dla zainteresowanych z uwagi na koszty postępowania cywilnego. Z tych względów w ocenie Trybunału Konstytucyjnego art. 70a ustawy z 9 czerwca 2006 r. w zakresie, w jakim nie przewiduje środków prawnych umożliwiających uruchomienie skutecznej sądowej kontroli nad raportem Przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji.
Nie ulega zatem wątpliwości, że jednym z zasadniczych zarzutów Trybunału Konstytucyjnego był brak zapewnienia odpowiedniej drogi sądowej dla kontroli działania organów sporządzających bądź też uzupełniających raport. Zarzut ten dotyczył w głównej mierze interpretacji przepisów ustawy dokonywanej przez organy, a nie samego brzmienia przepisów. Nie ma również wątpliwości, że kwestia ta nie znalazła miejsca w odpowiedniej, jednoznacznej regulacji ustawowej. Rolą sądu administracyjnego będzie zatem dokonanie takiej interpretacji cytowanych przepisów, aby z jednej strony uwzględnić ocenę Trybunału Konstytucyjnego wyrażoną w wyroku, a z drugiej zaś uwzględnić granice dopuszczalności postępowania sądowoadministracyjnego wyznaczone przepisami ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że odnosząc się do żądania uzupełnienia raportu Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Szef Służby Wywiadu Wojskowego będący centralnym organ administracji rządowej (art. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 roku o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego), odnosi się do obowiązku wynikającego z przepisów prawa, a więc podejmuje akt lub czynność, które nie są decyzją lub postanowieniem, na które jednak przysługuje skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Analizy tego przepisu dokonał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 4 lutego 2008 roku I OPS 3/07 (publ. ONSAiWSA 2008/2/21) dochodząc do następujących konstatacji.

Po pierwsze, w przepisie tym mowa jest o aktach lub czynnościach z zakresu administracji publicznej, innych niż decyzje i postanowienia wydawane w administracyjnych postępowaniach jurysdykcyjnych, co zdaje się wyraźnie wskazywać, że chodzi o sprawy indywidualne, podobnie jak w przypadku spraw załatwianych w drodze decyzji administracyjnej, tyle tylko, że w sprawach tych nie orzeka się w drodze decyzji administracyjnej, lecz mogą być podejmowane akty lub czynności dotyczące określonych adresatów. Tak jak decyzja czy postanowienie administracyjne są kierowane do określonych podmiotów, tak akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, są kierowane przez organ administracji publicznej również do określonych podmiotów. Z omawianego przepisu można wnosić, iż wolą ustawodawcy było objęcie kontrolą sądu administracyjnego tych prawnych form działania administracji publicznej, które mogą być i są podejmowane przez organy administracji publicznej w stosunku do podmiotów administrowanych, w sprawach, dla których załatwienia nie jest przewidziana forma decyzji lub postanowienia administracyjnego. Akt lub czynność podejmowane są w sprawie indywidualnej w tym znaczeniu, że jej przedmiotem jest określony i zindywidualizowany stosunek administracyjny (uprawnienie lub obowiązek), którego źródłem jest przepis prawa powszechnie obowiązującego.
Po drugie, z przepisu art. 3 § 2 pkt 4 wynika, że akt lub czynność musi dotyczyć uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Oznacza to, że konieczne jest odniesienie takiego aktu lub czynności do przepisu prawa powszechnie obowiązującego, który określa uprawnienie lub obowiązek określonego adresata. Inaczej mówiąc musi istnieć związek między przepisem prawa, który określa uprawnienie lub obowiązek a aktem lub czynnością, które dotyczą tak określonego uprawnienia lub obowiązku oznaczonego podmiotu. Uprawnienie lub obowiązek wynika z przepisu prawa, jeżeli ich powstanie nie wymaga konkretyzacji w drodze decyzji administracyjnej.
W uzasadnieniu uchwały składu pięciu sędziów NSA z dnia 23 czerwca 1997 r., OPK 1/97 (ONSA z 1997 r., z. 4, poz. 149) trafnie zwrócono uwagę, że ustawodawca coraz częściej odchodzi od ukształtowania stosunków administracyjnoprawnych, zachodzących między państwem (jego organami) a obywatelami i innymi podmiotami administrowanymi, w drodze decyzji administracyjnej, na rzecz uprawnień i obowiązków wynikających bezpośrednio z przepisów prawa. W takich przypadkach do konkretyzacji prawnego stosunku administracyjnego nie jest wymagane rozstrzygnięcie w formie decyzji administracyjnej, natomiast mogą pojawić się akty lub czynności podejmowane przez organy administracji publicznej, których przedmiotem jest przyznanie (odmowa przyznania), stwierdzenie (odmowa stwierdzenia) albo uznanie (odmowa uznania) określonego uprawnienia lub obowiązku wynikających z mocy powszechnie obowiązującego przepisu prawa. Podmiot, którego uprawnienia lub obowiązku dotyczy akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ma zapewnioną ochronę na drodze sądowej, ponieważ może zaskarżyć takie akty i czynności organu administracji publicznej do sądu administracyjnego, a także bezczynność organu w tych sprawach, jak również żądać, aby sąd administracyjny orzekł o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (art. 146 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Właśnie to, że istnienie lub nieistnienie uprawnienia lub obowiązku wynika z przepisów prawa, wyraźnie wskazuje, że chodzi tu o uprawnienie lub obowiązek określonej osoby (podmiotu administrowanego), których źródłem jest obowiązujący powszechnie przepis prawny.
Prowadzi to do wniosku, że o akcie lub czynności w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4, na który może być wniesiona skarga do sądu administracyjnego, można mówić wówczas, gdy akt (czynność) podjęty jest w sprawie indywidualnej, skierowany jest do oznaczonego podmiotu administrowanego, dotyczy uprawnienia lub obowiązku tego podmiotu, zaś samo uprawnienie lub obowiązek, którego akt (czynność) dotyczy, są określone w przepisie prawa powszechnie obowiązującego.
Nie ulega wątpliwości, że przesłanki uzupełnienia raportu zostały określone w ustawie z dnia 9 czerwca 2006 roku - Przepisy wprowadzające [...] stosunkowo szeroko, umożliwiające podjęcie takiej czynności w przypadku zmiany okoliczności mających wpływ treść raportu. W konsekwencji, zmiany w raporcie mogą zostać wprowadzone przez organ z urzędu i to w odniesieniu nie do konkretnej jednostki objętej raportem, ale WSI jako instytucji. Trudno w takiej sytuacji mówić o akcie czy czynności podjętej w sprawie indywidualnej. Jednakże, może też dojść do sytuacji, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, kiedy to osoba ujawniona w sposób konkretny w treści raportu zmierza do jego uzupełnienia podnosząc nowe, w jej ocenie, okoliczności mające wpływ na zawarte w raporcie ustalenia. Źródła uprawnienia do takiego żądania należy upatrywać nie tylko w przepisie art. 70d ustawy z dnia 9 czerwca 2006 roku - Przepisy wprowadzające [...], lecz także we wskazanych wyżej art. 51 ust. 3 i 4 oraz art. 2 Konstytucji statuujących uprawnienie strony do dostępu do akt sprawy oraz prawo żądania sprostowania lub usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą. W tym też znaczeniu mamy w niniejszym przypadku do czynienia z uprawnieniem wynikającym z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Z kolei wystąpienie z żądaniem przez konkretnie oznaczoną osobę i w zakresie konkretnych, dotyczących ją danych, prowadzi do zawiązania określonego i zindywidualizowanego stosunku administracyjnego, którego źródłem jest przepis prawa powszechnie obowiązującego.
W świetle powyższego należy udzielić odpowiedzi pozytywnej na postawione na wstępie pytanie, tym samym stwierdzając dopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej dla kontroli zgodności z prawem opisanych wyżej czynności Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego czy też Szefa Służby Wywiadu Wojskowego. Konsekwencją powyższego jest podzielenie zarzutu skargi kasacyjnej i stwierdzenie, że Sąd I instancji błędnie stwierdził, że stan faktyczny i prawny niniejszej sprawy nie mieści się w katalogu sprawy objętych hipotezą przepisu art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W tej sytuacji postanowienie o odrzuceniu skargi nie mogło się ostać.
Z powyższych względów, na podstawie art. 185 ust. 1 w związku z art. 182 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
julevin




Dołączył: 15 Sty 2008
Posty: 790
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 108 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 18:26, 27 Gru 2009    Temat postu: NSA

Autor- magister KP, w powyższej sprawie wystosował pismo do prezesa Rady Ministrów.
Oto jego treść:
•. Warszawa, dnia 13 pazdziernika 2009 r.
Mgr inz. K P
Adres znany redakcji




Prezes Rady Ministrów RP
Pan Donald TUSK
Al. Ujazdowskie 1/3
00-583 Warszawa
Do rąk własnych

Szanowny Panie Premierze.


Cytat:
Po zapo~aniu sie z "Projektem ustawy o ochronie informacji niejawnych" oraz
wiekszoscia z czterdziestu dziewieciu "Uwag ..." i trzech "Zgloszen ...", zamieszczonych
w Internecie na stronie: [link widoczny dla zalogowanych] informuje Pana, ze istnieja dwa powazne
zagrozenia:
Tresc projektu ustawy jest slaba merytorycznie i swiadczy o braku wiedzy autorów
projektu o bezpieczenstwie informacyjnym a nawet braku koncepcji systemowego
rozwiazania istniejacych problemów. Dotyczy to szczególnie obszaru klasyfikacji
i oznaczania informacji oraz obszaru kryptograficznej ochrony narodowych
informacji niejawnych, który zostal pominiety równiez w przeslanych uwagach, co
szczególnie budzi niepokój w przypadku uwag obu sluzb ochrony panstwa. Przyjecie
projektu w obecnym ksztalcie spowoduje w praktyce smierc narodowej kryptografii,
w tym watlego juz dzis przemyslu produkujacego narodowe urzadzenia
kryptograficzne, a tym samym znacznie przyczyni sie do obnizenia poziomu
bezpieczenstwa narodowego, glównie informacyjnego. W swietle przywolywanego
dokumentu C-M(2002)49 z 2002 r., opisujacego system bezpieczenstwa w NATO,
niepowaznie brzmia zapisy zawarte w uzasadnieniu projektu o uwzglednieniu przez
autorów standardów aktualnie przyjetych przez NATO i UE oraz zle swiadcza
o profesjonalizmie autorów. W zalaczeniu przesylam argumenty i dowody
potwierdzajace taka ocene, z nadzieja, ze autorzy projektu przeczytaja podstawowe
dokumenty NATO przywolywane w moich "choc starych ale wciaz jarych" artykulach
(czesc dokumentów ma nowe wersje - w prezencie tresc zmienionego w sierpniu br.
dokumentu C-M(2002)49 Enclosure "B").
Nalezy spodziewac sie, ze nowy projekt ustawy (nawet po uwzglednieniu
otrzymanych 49 uwag), nadal bedzie zawieral istniejace wady w wymienionych

obszarach. Zatem w procesie legislacyjnym spotka sie on z bardzo silna krytyka ze
strony polityków PiS, na która politycy PO nie beda mieli zadnych merytorycznych
argumentów. Przeciw PO zostanie wytoczone potezne dzialo: "nie dbanie o interes
narodowy", co niestety bedzie zasadne. W zalaczeniu materialy, które pokazuja
zarzuty przedstawione oficerom WSI przez PiS w obszarze ochrony kryptograficznej
(fragment Raportu A. Macierewicza z moimi uwagami), faktyczne dzialania WSI
podjete w tym obszarze (notatka szefa WSI do szefa P-6 SG WP) oraz, co zamierza
zrobic PO w obszarze ochrony narodowych informacji niejawnych (fragment projektu
ustawy pokazujacy, o ile dalej w obszarze ochrony kryptograficznej poszli autorzy
projektu w porównaniu z tak krytykowanymi przez PiS rozwiazaniami WSI). Mam
nadzieje, ze materialy te przybliza autorom projektu istniejacy problem oraz posluza
do wyciagniecia merytorycznych wniosków i eliminacji nieprofesjonalnych rozwiazan
w naszym prawie.
Znajac zasady funkcjonowania administracji panstwowej oraz ulomnosci ludzkie
(strach, brak profesjonalizmu, arogancja, lenistwo), mam swiadomosc, ze moje pismo
nie zostanie Panu przedstawione, jak i, ze nie otrzymam na nie zadnej odpowiedzi.
Jednakze, aby wytracic Panskim urzednikom zapoznajacym sie z moim pismem, czesto
stosowany przez urzedników publicznych, argument: "Jakis oszolom napisal stek bzdur"
(a byc moze w moim przypadku jeszcze gorzej: "Agent GRU i przestepca z WSI", na co
pozwolil sobie w Raporcie pan Antoni Macierewicz), zalaczam moja biografie oraz dwie
opinie otrzymane od sojuszników za sluzbe za granica. Jednoczesnie informuje, ze nie
licze na zadne zaszczyty i stanowiska oraz, ze nie mam zamiaru wracac do sluzby
wojskowej, ale jestem gotów nadal sluzyc mojemu panstwu wiedza i doswiadczeniem,
mimo doznanych od niego krzywd w zwiazku z haniebnie przeprowadzana przez
polityków PiS weryfikacja, której poddalem sie w trybie art. 68 ustawy o likwidacji WSI,
a których Panscy urzednicy i partyjni koledzy nie naprawili, pomimo swoich oburzen
wyartykulowanych w Antyraporcie i licznych wystapieniach przedwyborczych, a co
gorsze, uchwalajac ustawa w dniu 25 lipca 2008 r. odebrali mi szanse zakonczenia
rozpoczetej weryfikacji i oczyszczenia sie z bezpodstawnych oskarzen Komisji
Weryfikacyjnej o popelnienie dwóch przestepstw - oba sledztwa zostaly umorzone
przez prokurature wojskowa.
Podpisał
KP / podpis nieczytelny /
Podkreślenia redakcji


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
julevin




Dołączył: 15 Sty 2008
Posty: 790
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 108 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 18:33, 27 Gru 2009    Temat postu: NSA

A oto odpowiedź na pismo mgr. inż. KP do premiera RP


KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW
",
BIURO KOLEGIUM DO SPRAW SLUZB SPECJALNYCH
Tomasz Borkowski
DYREKTOR
Warszawa, dnia 26 listopada 2009 roku


Pan mgr inz. K P

Cytat:
W nawiazaniu do pisma z dnia 13 pazdziernika 2009 r. skierowanego przez
Pana na rece Prezesa Rady Ministrów Pana Donalda Tuska - uprzejmie informuje, ze
materialy, które raczyl Pan przeslac zostaly poddane wnikliwej analizie. Kwestie
podniesione w Panskim pismie i zilustrowane zalaczonymi materialami stanowily
przyczynek pozwalajacy na poszerzenie zakresu problematyki podlegajacej
uzgodnieniom miedzyresortowym oraz konsultacjom spolecznym projektu ustawy
o ochronie informacji niejawnych. Pragne zapewnic Pana, ze sformulowane przez
Pana uwagi, dla zespolu opracowujacego projekt tej ustawy byly uzupelnieniem
wiedzy o tak skomplikowanej materii wymagajacej adekwatnej ingerencji
legislacyjnej.
Pragne uprzejmie podziekowac za bezinteresowna chec wsparCia
merytorycznego w toku prac legislacyjnych, w postaci przedlozonej opinii eksperta.

Kanctlana Prezesa Rady Ministrów
Biuro Kolegium do Spraw Sluzb Specjalnych
Dyr. Borkowski


Szczególnego zauważenia wymaga "głębia i merytoryczność odpowiedzi"


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Nasze Forum "VOX MILITARIS" Strona Główna -> "MIĘDZY NAMI EMERYTAMI"
Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001 - 2005 phpBB Group
Theme ACID v. 2.0.20 par HEDONISM
Regulamin