Nasze Forum "VOX MILITARIS"

aryski

ŻEGNAMY CIĘ PANIE GENERALE.
Z ogromnym żalem zawiadamiamy, że w dniu 23.04.2013r. zmarł
gen. bryg. dr Rudolf Dzipanow. Miał 92 lata.

Pogrzeb odbędzie się w dniu 7.05.2013r. (wtorek): nabożeństwo żałobne w Katedrze Polowej WP o godz. 11.00, ciąg dalszy ceremonii na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach ok. godz. 12.00.

Rudolf Dzipanow (ur. 19 września 1921 w Suwałkach, zm. 23 kwietnia 2013 w Warszawie Warszawie[– generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk humanistycznych, autor publikacji historyczno-wojskowych.
Syn Jana (pochodzenia serbskiego) i Natalii z Bydelskich. Przed wojną skończył gimnazjum w Suwałkach. W 1939 został wicemistrzem Polski juniorów w łyżwiarstwie szybkim[2]. W latach 1939-1944 przebywał na Lubelszczyźnie, gdzie pracował w gospodarstwie rolnym i brał udział w działaniach AK i BCh. W sierpniu 1944 roku wstąpił do Wojska Polskiego, ukończył podoficerską szkołę w 4 samodzielnym batalionie szkolnym i jako dowódca plutonu fizylierów 11 Pułku Piechoty przeszedł szlak bojowy razem z 4 Dywizją Piechoty. W bitwie pod Kołobrzegiem został ranny w nogę.
Po wojnie pełnił różne funkcje w sztabach i w wyższym szkolnictwie wojskowym. Był m.in.: dowódcą 1 batalionu w 36 Pułku Piechoty, oficerem taktyczno-wyszkoleniowym 34 Pułku Piechoty oraz dowódcą 2 batalionu w tym samym oddziale (1947-1949), zastępcą szefa Katedry Taktyki Ogólnej w Akademii Wojskowo-Politycznej i Wojskowej Akademii Politycznej (1954-1963), zastępcą szefa Wojskowego Instytutu Historycznego (1963-1964), szefem Katedry Taktyki Ogólnej i Sztuki Operacyjnej w Wojskowej Akademii Politycznej (1964-1965) oraz szefem Zarządu III Operacyjnego OTK Sztabu Generalnego WP (1965-1967). W 1956 roku ukończył studia w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. W 1964 roku w Wojskowej Akademii Politycznej uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. W 1966 roku został mianowany na stopień generała brygady.
Następnie był szefem Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju i zastępcą dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. Obrony Terytorialnej Kraju. W 1973 roku powierzono mu funkcję szefa Polskiej Misji w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru w Wietnamie, a następnie szefa Zespołu Naukowego w Sztabie Generalnym WP. W marcu 1978 roku został komendantem Wojskowego Instytutu Historycznego. W grudniu 1981 roku mianowano go pełnomocnikiem Ministra Obrony Narodowej przy Polskiej Akademii Nauk, po czym w 1987 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
W 1987 roku wszedł w skład polskiej sekcji ruchu "Emerytowani Generałowie na rzecz Pokoju i Rozbrojenia". Wieloletni członek Rady Naczelnej ZBoWiD, a w latach 1988-1990 Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[3].
Odznaczony:
• Orderem Sztandaru Pracy II klasy
• Orderem Virtuti Militari V klasy
• Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
• Oraz innymi odznaczeniami.

Cześć jego pamięci.
Niech odpoczywa w pokoju.
Grono przyjaciół