Nasze Forum "VOX MILITARIS"

Podobin

Kto powinien osądzić żołnierzy

SĄDOWNICTWO WOJSKOWE Już za pół roku ma stracić większość kompetencji. [u]Wojskowi pracują nad tym, by tak się nie stało. Ale politycy i prawnicy mówią: to przeżytek
EDYTA ŻEMŁA

Podobin

Sprawa wreszcie doczekała się zainteresowania przez dziennikarzy. Od dawna było tajemnicą poliszynela, że temat wymaga poważnego potraktowania. Nie trzeba być specjalistą w temacie, ale jedynie uważnym obserwatorem, aby zauważyć, że w naszym kraju bezprawie na dobre wpisało się w naszą rzeczywistość, a głoszone hasła o sprawiedliwości w dalszym ciągu pozostają zwykłym sloganem. W sądownictwie wojskowym zaowocowało to szczególnym potraktowaniem prawa. Wynika to głownie ze służbowej zależności, która wykorzystywana w niecny sposób przez przełożonych doprowadzał do przekreślania niezawisłości i niezależności sędziów, łamaniu zasad bezstronności w rozpatrywanych sprawach.

W tym zamkniętym środowisku dochodzi do wspólnego wykorzystywania przez prokuraturę wojskową i sądy wojskowe zapisów prawa przeciwko jednostce, do rozstrzygania osobistych niechęci oraz aktów zemsty za odmowę złamania prawa na niekorzyść innej osoby. Ten swoisty klan wzajemnie wspierających się sędziów i prokuratorów realizując bezprawie za wszelka cenę, jedynie myśli o swojej odrębności i zachowaniu zdobytych uprawnień.

Wyjątkowo sprzyjało takiemu bezprawiu postępowanie przełożonych w poprzednim rządzie, kiedy to miały miejsce, bezprecedensowe przykłady bezprawia, tolerowanie łamania prawa, czy wręcz działań o znamionach przestępstwa. Wysocy urzędnicy Ministerstwa Sprawiedliwości musieli mieć świadomość popełnianych przestępstw, kiedy wiedząc o popełnianiu przestępstw przez przedstawicieli sądu wojskowego nie reagowali z mocy prawa, a akceptowali umarzanie przez prokuraturę tego typu przypadków łamania prawa.

Aby, taki obraz mógł urzeczywistniać się musiały zostać ku temu stworzone odpowiednie warunki, co zaowocowało poczuciem zupełnej bezkarności. Wielu urzędnikom, bowiem potrzeba tysiąca dowodów, zanim uwierzą, że przedstawiciele wojskowego wymiaru sprawiedliwości dopuszczają się przestępstw.
Pisałem już na tym forum, że skargi na bezprawie sądów kierowane do resortu obrony narodowej i sprawiedliwości były rozpatrywane przez odpowiedzialnego za ten stan sędziego wojskowego. Jednym słowem winny, był sędzią we własnej sprawie.

Czytaliśmy przecież w gazetach, że w Wojskowym Sądzie Okręgowym w Warszawie wydano kilkadziesiąt orzeczeń z obrazą prawa procesowego, a nawet doszło do sfałszowania treści orzeczenia, które oczywiście zostało umorzone. Mimo, że znane są nazwiska, milczenie i dobre samopoczucie otacza tę i inne sprawy.
Mimo, że w wielu wypadkach uwidoczniają się w sądownictwie wojskowym działania zmierzające do wykorzystania układów, pomówień, poświadczenia nieprawdy, braku bezstronności i obiektywizmu w stosunku do obwinionego, to wiedza ta nie robi na nikim żadnego wrażenia.
Tylko niewielu zauważa, że w sądownictwie wojskowym funkcjonuje koniunkturalizm wśród jego przedstawicieli i można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z „państwem w państwie” Jak można inaczej stwierdzić, gdy ta sama sprawa przed dwoma sądami cywilnymi orzekana jest na korzyść oskarżonego, a prezes sądu wojskowego wytacza dalej sprawę karną, mimo, że kolejne sądy zasądził mu już zwrot kosztów sądowych po przegranej przez niego sprawie.Warto sprawdzić, z czyich pieniędzy pokryje on te straty. Ale, aby było ciekawiej, to powiem, ze o tym doskonale wie cała władza wojskowego sadownictwa.

Jeżeli człowiek styka się z takimi zdarzeniami i czyta o przestępstwach popełnianych przez sędziów okresu stalinowskiego, to wyraźnie widać, że wiele zarzutów, co do sposobu procesowania nie zmieniło się. Jedynie nie zapadają tak ostre wyroki. Chociaż przypadek bielskich komandosów nakazuje pokorę, ponieważ jeszcze nie wiadomo, co z tego wyniknie.
Wiadomo natomiast, że takie sądy wojskowe i taki wojskowy wymiar sprawiedliwości, samodzielnie w oderwaniu od całego systemu sprawiedliwości, jaki chcemy mieć w demokratycznym państwie, dalej nie może istnieć. Żołnierz, za taki sam czyn nie może być traktowany inaczej, tylko, dlatego, że sędzia wojskowy zdawał egzamin przed swoimi przełożonymi, od których nie może się oderwać w swojej niezawisłości i niezależności.

Podobin

Wojskowy wymiar sprawiedliwości jest taki srogi, że zamknął usta najbardziej prawym obywatelom. Jeżeli jednak oni sądzą, że to jest sposób na zwolnienie z aresztu pozostałych 4 żołnierzy z Afganistanu, to są w wielkim błędzie. Jeżeli nie było wyraźnego zalecenia ośrodków decyzyjnych, to sprawiedliwość będzie jeszcze długo czekała na urzeczywistnienie.
Dlatego w ten gorący poranek, zamiast kontynuować swoje wywody, posłużę sie w tym temacie innym głosem. W moim przekonaniu bardzo pasuje do mundurowej części:

julevin

Bezprawia wojskowego ciąg dalszy
Jak donosi „Rz”

Obserwator

Gdy minister sprawiedliwości podpisał wniosek o uchylenie immunitetu panu posłowi Ziobro i byłemu ministrowi od spraw sprawiedliwości na pisowskiej stronie podniósł się wrzask. Z wielkim zdziwieniem przeczytałem wypowiedź posła Mularczyka:Mularczyk grzmiał: -

Obserwator

Nareszcie.
Naczelny Prokurator Wojskowy pod naciskiem faktów odwołał ze stanowiska prokuratora Frankowskiego, głównego oskarżyciela w sprawie afgańskiej.
Wreszcie zgodzono się z tym, że brak było dowodów, a jedynie polityczne względy zdecydowały o aresztowaniu żołnierzy i przygotowywanie przeciwko nim aktu oskarżenia.
To wszystko było możliwe dzięki współpracy sądu wojskowego, który wyjątkowo sprawnie szedł na rękę prokuratorowi Frankowskiemu.
Przyjdzie czas, że trzeba zająć się sędziami wojskowymi.

neoconstantine

Przeczytane w "Onet.pl":
Nanghar Khel - przełom w śledztwie
"Prokurator prowadzący śledztwo w sprawie ostrzału wioski Nanghar Khel został odwołany przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego z funkcji szefa wydziału Walki z Przestępczością Zorganizowaną Prokuratury Wojskowej w Poznaniu. Tymczasem akt oskarżenia został przez sąd zwrócony do prokuratury.
Poinformowała o tym telewizja TVP Info. Przyczyny odwołania Karola Frankowskiego nie są na razie znane.
Sąd zwrócił prokuraturze akt oskarżenia "ze względów formalnych". - Zabrakło załączników z adresami oskarżonych - podały "Wiadomości" TVP.

"Wiadomości" wyemitowały też rozmowę z młodszym chorążym Tomaszem Świeradem, który w Afganistanie był oficerem łącznikowym i podwładnym amerykańskiego pułkownika Martina Schweitzera. Jego zdaniem, prokuratorzy mylą się twierdząc, że nie było zagrożenia dla polskich żołnierzy oraz że Amerykanie nie prowadzili własnego śledztwa.

- Nie jest żadną tajemnica, że talibowie działali także w tej wiosce - powiedział Świerad.

Chorąży przytoczył też cytat z zapisu z podsłuchu talibów: "Jeden z nich (talibów) mówił, że Polacy rozstawili moździerze i strzelają, a pociski lecą w jego kierunku albo w rejon, gdzie on przebywa".

Prokurator przyznał w TVN24, że faks z odwołaniem dostał o godzinie 13."

Mój komentarz:
To chyba tylko pretekst. Być może prokurator wiedział, że nie ma niezbitych dowodów i albo chciał zyskać na czasie albo, w kontekście zeznań tego chorążego w sprawie nagrań, zakończyć śledztwo i jednocześnie zachować twarz - zarówno przed oskarżonymi, jak i przed tymi, którzy kazali mu zrobić z nich ludobójców. No i poleciał ze stanowiska.

Podobin

Dzisiejsza zmiana etatu prokuratora Frankowskiego, to likwidacja politycznych decyzji Naczelnego Prokuratora Wojskowego pana Szałka, który swoją decyzją wprowadził w skład prokurator wojskowych 30 % etatów wojskowych. Oczywiście obsadzono główne stanowiska, a w tym stanowisko prokuratora zajmującego się sprawa afgańskich komandosów.

Tak obsadzone stanowisko, to dobry start do ręcznego sterowania śledztwami. To przecież prokurator Frankowski, wbrew ogólnie przyjętym procedurom odrzucał wszelkie wnioski obrony. Ciekawą rolę w tym wszystkim odgrywa generał, czy też admirał Woźniak/ oznaki stopnia wskazują na marynarza, a media nazywają go generałem/, który jeszcze kilka dni temu buńczucznie ogłaszał, że w oskarżeniu nic się nie zmieni.Prokurator Woźniak oświadczał, że akt oskarżenia nie pozostawia żadnych wątpliwości, co by oznaczało, że cała prokuratura w pełni utożsamiała się z przygotowanymi prze prok. Frankowskiego oskarżeniami. Można powiedzieć, że cały układ wzajemnie popiera się i tylko nacisk PRAWDY zmusza oskarżycieli do wycofania się na nowe pozycje.

Warto jednocześnie zauważyć, że zarówno w wypowiedziach prokuratora Frankowskiego, jak i prokuratora Woźniaka słyszymy ciągle ich oceny i jednocześnie oskarżenia.
„WYGLĄDAŁO TO NA TYPOWE STRZELANIE NA CELNOŚĆ-mówił prokurator Woźniak. Nikt nie zauważa, że brak tu wypowiedzi eksperta. Prokurator jest oskarżycielem i ekspertem w jednej osobie.

Czy nie może rodzić się pytanie, że to oskarżenie było komuś potrzebne? Pamiętamy, co o tym zdarzeniu na początku powiedział były szef MON A. Szczygło. Chodziło o tych durnych żołnierzy

Dzisiaj zaczynamy zauważać inne fakty, które nie było możliwe do przedstawienia przez obronę. Ale dlaczego? Ponieważ taki jest styl procesowania w wojskowej prokuraturze. Wnioski obrony są odrzucane. I nie liczą się cywilizowane i ogólnie przyjęte reguły prawne. To musiało w końcu doprowadzić do tego, że miarka się przebrała. Wreszcie dowody zaczynają przemawiać. Nawet dotychczas bezkarny w swoim postępowaniu były minister Ziobro może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej. Jego prokurator Frankowski idzie na urlop i na sprawę afgańską trzeba spojrzeć nie przez pryzmat potrzeb politycznych, ale okiem wojskowych ekspertyz zarówno polskich, jak i amerykańskich.

Oczywiście trzeba też spojrzeć na rolę Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie, bez którego wsparcia nie mogłoby być w ten sposób prowadzone śledztwo. Ale to już na inna historię

Podobin

W tej sprawie mamy jednak wciąż jednoznaczny to wojskowych prawników.
Oto jedena z informacji:

Prokuratura nie znalazła meldunku z nasłuchu

Wojskowa prokuratura w Poznaniu dochowała staranności podczas śledztwa w sprawie Nanghar Khel - oświadczyli wczoraj przedstawiciele Naczelnej Prokuratury Wojskowej. To reakcja na informacje ujawnione przez jednego z żołnierzy, iż podczas śledztwa nie uwzględniono amerykańskiego meldunku z nasłuchu.

-
Przedstawiciele prokuratury poinformowali również, że odsunięcie prokuratora Karola Frankowskiego od śledztwa w tej sprawie to nie efekt dymisji, ale skutek strukturalnych przekształceń związanych z zamianą jego stanowiska z cywilnego na wojskowy. I

Jednym słowem nikt nie ma racji, a tylko PW ma rację. Nawet odwołanie prok. Frankowskiego było od dawna planowaną operacją. Ciekawe? Prokurator, który przez ponad pół roku decyduje o wszystkim, nagle ku swemu zdziwieniu otrzymuje telegram o odwołaniu go od sprawy i stanowiska, wybiera się na urlop do listopada/ co za urlop? /, a NPW twierdzi, że to wszystko normalka.
Generał Woźniak to akceptuje. A gdzie jest Naczelny Prokurator Wojskowy? I co on o tym wszystkim sądzi? Czyżby miał inne zdanie?

Podobin

Dnia 29 i 30 października w telewizji TVN w programie „Uwaga” przedstawiono i upubliczniono znaną od dawna sprawę bezprawia w Wojskowym Sądzie Okręgowym w Warszawie, a generalnie mówiąc łamania prawa i „specjalnych „ stosunków jakie panują w wojskowym sądownictwie i prokuraturze wojskowej.

Był czas gdy na tym forum napisałem: W tym zamkniętym środowisku dochodzi do wspólnego wykorzystywania przez prokuraturę wojskową i sądy wojskowe zapisów prawa przeciwko jednostce, do rozstrzygania osobistych niechęci oraz aktów zemsty za odmowę złamania prawa na niekorzyść innej osoby. Ten swoisty klan wzajemnie wspierających się sędziów i prokuratorów realizując bezprawie za wszelka cenę, jedynie myśli o swojej odrębności i zachowaniu zdobytych uprawnień. Niestety było wielu takich, którym wydawało się to niemożliwe.
Pisząc o tych wypaczeniach, a mówiąc precyzyjniej o tych przestępstwach, wskazywałem, że skargi na bezprawie sądów kierowane do resortu obrony narodowej i sprawiedliwości były rozpatrywane przez odpowiedzialnego za ten stan sędziego wojskowego. Jednym słowem winny, był sędzią we własnej sprawie.

Potrzeba było aż dwóch programów, aby pokazać jedynie część tego bezprawia należy jeszcze raz zapytać:
1) Czy może być prezesem Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie człowiek przeciwko któremu toczy się postępowanie za przestępstwo o spowodowanie umyślnej szkody na sumę ponad 60 tysięcy złotych? Czy taki prezes może gwarantować obiektywizm i sprawiedliwość wobec 7 żołnierzy z Afganistanu? Jego przełożeni i podwładni robią wszystko, aby ochronić pana prezesa przed odpowiedzialnością.
2) Czy może być wyznaczany na stanowisko prezesa sądu okręgowego sędzia, pułkownik, który ze świadomością zgadzał się na skazywanie oskarżonych wbrew prawu oraz obejmował stanowisko z naruszeniem prawa. Ten sam pan sędzia nie zawahał się występować w roli sędziego i oskarżyciela, nie widząc w tym niczego nadzwyczajnego. Wydawałoby się , że NIE, ale w sądownictwie wojskowym jest to normalnością.
3) Czy prokurator wojskowy nakłaniający świadka do składania fałszywych zeznań powinien być niby w nagrodę mianowany z prokuratora okręgowego na wyższe stanowisko służbowe na prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej. W wojsku za wiedzą naczelnego prokuratora wojskowego jest to możliwe.
4) Czy sędzia ppłk Krzysztof Puderecki za fałszowanie aktu oskarżenia oraz przewodniczenia w kilkudziesięciu sprawach, w których wydawano wyroki wbrew prawu, powinien zostać mianowany sędzią okręgowym i wyznaczony jednocześnie na rzecznika dyscyplinarnego w sądzie okręgowym? W sądownictwie wojskowym może. Tutaj są inne uwarunkowania.
5) Dziennikarze TVN, chcąc dociec prawdy i przyjąć wyjaśnienia drugiej strony, mimo wielotygodniowych starań nie mogli porozmawiać o łamaniu prawa w sądownictwie wojskowym z szefem Departamentu Sądów Wojskowych płk Stankiewiczem i Prezesem Izby Wojskowej Sądu Najwyższego generałem Godyniem. Ciekawe jest to traktowanie wolności słowa i dostępu dziennikarzy do życia publicznego. Niestety do dzisiaj brak jest możliwości zadania wielu innych pytań, które z pewnością obciążyłyby tych dwóch szefów.

Sprawa wreszcie doczekała się zainteresowania przez dziennikarzy. Od dawna było tajemnicą poliszynela, że temat wymaga poważnego potraktowania.
Aby, taki obraz mógł urzeczywistniać się musiały zostać ku temu stworzone odpowiednie warunki, co zaowocowało poczuciem zupełnej bezkarności. Wielu urzędnikom, bowiem potrzeba tysiąca dowodów, zanim uwierzą, że przedstawiciele wojskowego wymiaru sprawiedliwości dopuszczają się przestępstw.

Czytaliśmy przecież w gazetach, że w Wojskowym Sądzie Okręgowym w Warszawie wydano kilkadziesiąt orzeczeń z obrazą prawa procesowego, a nawet doszło do sfałszowania treści orzeczenia, które oczywiście zostało umorzone. Mimo, że znane są nazwiska, milczenie i dobre samopoczucie otacza tę i inne sprawy.

Ale najważniejsze jest tu przyzwolenie wyżej stojących od tych sędziów, prokuratorów i ich przełożonych.
Długa jest lista osób dokładnie znających sprawę i mimo zwrócenia im uwagi na popełniane w wojskowym wymiarze sprawiedliwości przestępstwa, przemilczanie ich, a co najbardziej zadziwia ich rozpatrzenie przekazywano do winnych tych przestępstw. To mieli być sędziowie we własnej sprawie.
Oto osoby, które zostały zapoznane z problemami przestępstw w wojskowym wymiarze sprawiedliwości:
1) Były wiceszef BBN generał Polko
2) Doradca ministra obrony generał Bieniek
3) Były wiceminister sprawiedliwości pan Kryże, który był jednocześnie w Ministerstwie Sprawiedliwości odpowiedzialny za funkcjonowanie wojskowego pionu
4) Była wiceminister sprawiedliwości, obecna poseł PiS, pani poseł Kempa, dla której odpowiedź napisana przez departament sądów wojskowych był wystarczającą odpowiedzią.
5) Były minister Ziobro, który zajęty innymi sprawami nie zauważy bezprawia i przestępstw w sądach wojskowych
6) Były minister obrony, który nigdy nie znalazł czasu do zajęcia się problemem.
Całokształt spraw dokładnie był znany byłemu naczelnemu prokuratorowi wojskowemu panu Szałkowi, który mimo ciążących na nim obowiązków uznał za konieczne nie dopuszczenie do ujawnienia tego bezprawia. Ale to właśnie za jego kadencji i prze niego mianowany prokurator Frankowski rozpoczął oskarżanie naszych żołnierzy z Afganistanu.
Sprawy oczywiście doskonale zna obecny naczelny prokurator wojskowy, który był swego czasu prokuratorem garnizonowym w stolicy, to jego podwładnym był prokurator namawiający świadka do nieprawdziwych zeznań i to z jego inicjatywy ten prokurator wraz ze swoim szefem trafił do Warszawy.
Ale co najważniejsze, zarówno Szef Departamentu Sądów Wojskowych pan płk Stankiewicz, jak i Naczelny Prokurator Wojskowy płk Parulski byli wnioskowani przez ministra obrony do awansu generalskiego na 15 sierpnia 2008 roku. Nie znam przyczyn, dlaczego pan prezydent nie uznał ich „zasług”, wiem tylko, że była to trafna decyzja.
Ale jak będzie na 11 listopada nie wiem. Zapewne unikanie przez płk Stankiewicza spotkań z dziennikarzami też miało jakieś przyczyny.
Mimo, że w wielu wypadkach uwidoczniają się w sądownictwie wojskowym działania zmierzające do wykorzystania układów, pomówień, poświadczenia nieprawdy, braku bezstronności i obiektywizmu w stosunku do obwinionego, to wiedza ta nie robi na nikim żadnego wrażenia.

Na zakończenie tego dwuczęściowego programu autorzy zwrócili się do Ministra Sprawiedliwości.

Podobin

Jeszcze raz wracając do tematu, chciałbym zaakcentować fakty przyzwolenia na takie postępowanie.

Każdy musi przyznać, że w normalnych demokratycznych stosunkach byłoby nie do pomyślenia, aby szef takiego państwowego urzędu, jakim jest Departament Sądów Wojskowych po otrzymaniu informacji o popełnieniu przestępstwa przez jego podwładnego udawał, że nie zna sprawy, akceptował uchylanie się podległego prezesa od ponoszenia odpowiedzialności i współuczestniczył w uniknięciu odpowiedzialności.

Zgodnie z polskim kodeksem karnym takie postępowanie nosi znamiona działania przestępczego.

Proszę sobie wyobrazić, że w demokratycznym kraju, prezes sądu, na którym ciąży odpowiedzialność za popełnione przestępstwo, dalej sprawuje swój urząd i zamierza kierować procesem 7 żołnierzy z Nangar Khel.

W normalnym kraju, każdy doradca ministra obrony, a takim jest prawdopodobnie generał Mieczysław Bieniek, natychmiast w trosce o dobre imię swojego szefa resortu poinformowałby o sytuacji w Departamencie Sądów Wojskowych i w wojskowym wymiarze sprawiedliwości w ogóle, aby minister nie występował do prezydenta z propozycjami nominacji generalskich na osoby traktujące prawo, niczym lekarze w Łodzi traktowali Pavulon.

Jednak pan generał widocznie nie jest niczym zaskoczony, jeśli chodzi o sytuację w woskowym sądownictwie i prokuraturze, ponieważ to są mu sprawy na tyle marginalne w świetle jego stopnia i pozycji, że nie musi tym sobie zaprzątać głowy. Zresztą, gdyby pana generał ktoś chciał rozliczyć z zasadności wykorzystywania samolotu, do uprawiania swojego hobby, to wycena tez mogłaby stanowić problem do przemyśleń.
Dlatego, dzięki takim osobom bezprawie ma się dobrze.

Zresztą skoro mowa o MON-ie to w sprawach popełniania przestępstw przez oficerów w togach, to pragnę zauważyć, że nasz resort wyrobił sobie taki zwyczaj, że wszelkie informacje do ministra wskazujące na bezprawne postępowanie szefa departamentu sądów wojskowych, szef gabinetu MON, bez konsultacji z ministrem kierował bezpośrednio do tegoż szefa departamentu, który w imieniu ministra udzielał odpowiedzi bezpośrednio skarżącemu. Nie muszę dodawać, jak a to była odpowiedź. Stopień arogancji i bezczelności w tym wypadku jest poniżej wszelkiej dostępnej przyzwoitości.

To wszystko, o czym piszę stanowi jedynie odrobinę faktów. Aby tak mogło być musiały zostać stworzone warunki do poczucia bezkarności i przyzwolenie takich osób jak szanowany w różnych kręgach, ulubieniec mediów pan generał M. Bieniek.

Mogę zapytać, gdzie poczucie sprawiedliwości pana generała i czy honor oficera tak nakazuje mu działać. Niestety po zmianie swojego punktu siedzenia zmienił się. O czy zapewnia.
M. Podobin

Podobin

Piszę o tym wprost, ponieważ mam przekonanie, że w MON-ie od czasu do czasu wyznaczony jegomość przeczyta taką wiadomość i zainteresuje nią ministra z pominięciem szefa jego gabinetu. Oczywiście sprawy nie są czymś zaskakującym i były znane od dawna. Problem w tym, że nawet media obawiały się wpływów wojskowej temidy.

Dziennikarze Dziennika mówili mi, że to jest niemożliwe, aby tak „szacowne” grono mogło popełniać i to tak bezkarnie, tak pospolite przestępstwa. Ponadto, jak to w dziennikarskiej uczciwości bywa, wysyłali oni do kierownictwa Departamentu Sądów Wojskowych i Naczelnej Prokuratury Wojskowej, pytania dotyczące przestępstw popełnianych przez określonych sędziów i prokuratorów i oczywiście, jak można się domyślać, natychmiast otrzymywali odpowiedzi zaprzeczające. I sprawa była zamykana. I dopiero dziennikarze TVN nie uwierzyli w uczciwość szefów wojskowego wymiaru sprawiedliwości. Film wyraźnie pokazał odmowę Szefa Departamentu Sądów Wojskowych płk Stankiewicza do spotkania się z dziennikarzem, bowiem zdawał sobie sprawę z tego, że publicznie zadane pytania, a potwierdzone dowodami, w całej okazałości pokazałoby rozmiary tego bezprawia, jakie toczy niczym rak wojskowy wymiar sprawiedliwości. Podobnie zachował się Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego.

Szanowni koledzy! Tak to jest najwyższa półka wojskowego sądownictwa. To są ludzie, którzy decydują o losach ludzi w mundurach. To im Państwo Polskie powierzyło odpowiedzialne zadanie. Nie może być normalnością, że dwóch zasadniczych sędziów w mundurach, jeden w stopniu pułkownika, a drugi generał w stanie spoczynku nie chcą spotkać się z dziennikarzami, aby odpowiedzieć na proste pytania. Z pewnością, gdyby ta prawda była po ich stronie wystąpili by publicznie.

Zanim sprawa trafiła do mediów przeszła całą procedurę sądowniczą, gdzie z udziałem najwyższych prezesów polskiego wojskowego sądownictwa, pod płaszczykiem wykorzystywania obowiązujących procedur była zamiatana pod dywan. Jeżeli więc ktoś doradza, aby sprawę skierować do wojskowej prokuratury, to odpowiadam, że ci panowie takie sprawy umarzają. Sędzia broni prokuratora, a prokurator sędziego. Taki tandem przy bierności takiego np. wiceministra sprawiedliwości Kryżego, odpowiedzialnego za pion wojskowy sądownictwa był ostoją bezkarności. Jeszcze raz podkreślam,że potwierdzanie nieprawdy, fałszowanie dokumentów, wyznaczanie na wyższe stanowiska z naruszeniem prawa, pomówienia i fałszywe oskarżania, czy popełnianie innych naruszeń prawa to tylko niektóre z arsenału wykroczeń lub przestępstw, jakie mają miejsce w tej szanownej instytucji, które swoje rozmiary „zawdzięczają” sprawującym nad nimi pieczę.

Jestem zdeterminowany, ponieważ nie chcę, aby kolejny raz MON skierował do prezydenta RP wnioski nominacyjne na stopień generała na płk Stankiewicza i płk Parulskiego. to nie moja zawiść i zazdrość o stopień generalski powoduje, że publicznie podnosze temat. Sprawa musi być do końca załaatwiona, ponieważ tego wymaga interes państwa polskiego. Oczywiście, ktoś może powiedzieć, że ten stopień wojskowy posiadało już wielu przestępców. Ale to były inne czasy i nie ma żadnej potrzeby, aby dalej brnąć w to bezprawie.

Może zbyt dużo naczytałem się o bezprawiu wojskowego sądownictwa w okresie stalinowskim i świężo mam w pamięci gorliwość prokuratorów i sędziów w okresie stanu wojennego, aby przejśc do porządku dziennego nad tym tematem.

Jeżeli, ponadto jest mi wiadome, że niektorzy z wysoko postawionych sędziów wojskowych stanu wojennego mają decydujący wpływ na kształtowanie doboru peresonalnego wojskowego sądownictwa, to jest zrozumiałe, skąd to wszystko się bierze.

A tak pięknie w TVP pokazywano swego czasu amerykański wojskowy wymiar sprawiedliwości w serialu JAG-Wojskowe Biuro Śledcze.

Zbigniew

W "mrocznych czasach stanu wojennego" byłem świadkiem, jak wiceminister Obrony Narodowej wezwał szefa prokuratury wojskowej i ... polecił mu ... wykonać polecenie! Prokurator wojskowy odmówił, stwierdzając, że nie bedzie wykonywał politycznych zleceń. Z wojska odszedł dopiero po 1989 roku!!! Panowie prokuratorzy wojskowi RP i (sędziowie wojskowi RP) - weźcie przykład ze starszego kolegi.
PS. Ogłaszam Wielki Konkurs - kto był moim bohaterem!