Nasze Forum "VOX MILITARIS"

wolski

Jakie zainteresowanie przyszłą służbą wojskową w stolicy ma młodzież, świadczy m.in.
sobotnie popołudnie w dzielnicy na Bemowie, gdzie z okazji 90 rocznicy odrodzenia Sztabu Generalnego miały pokazy wojskowe, w tym i sprzętu. Mimo ogłoszeń i zaproszeń , poczęstunku grochówką , około 14 .00 zjawiło się zaledwie kilkanaście osób( trochę miała na niską frekwencję wpływ i zła pogoda) . Według mnie , za wcześnie " otrąbiono" pobór do zasadniczej służby wojskowej.A przecież to był dobry rezerwuar , z którego można by czerpać przyszłych zawodowców. Wolski

Podobin

Większość medialnych przekazów dotyczących profesjonalizacji armii zawiera jedynie pełne optymizmu opisy.
Oto druga strona medalu.

"PRZEGLĄD"
Dokąd maszeruje wojsko

wolski

Post Podobina , przedrukowany z " Przeglądu " ' Dokąd maszeruje wojsko, w tym ocena p. Karkoszki odnośnie obecnego stanu armii, a także jej perspektyw zawiera wiele wiele prawd z przeszłości ,ale także wypowiedzi ,według mnie , nie zawsze obiektywnych . Trudno mi np. uwierzyć ,że po 7 latach od promocji, dzięki wujkowi generałowi oficer z podporucznika , awansuje na majora. Natomiast wierze,że Komorki kadrowe ,często wyręczaja dowódców jednostek i związów taktycznych w wyznaczaniu ma stanowiska wbrew ich woli. Tak było i widocznie tradycja obowiązuje, Jak byłem dowódcą jednostki w 1955 r przyslano mi na zastępce do spraw technicznych kapitan z wykształceniem podstawowym, a była to jednostka łączności. Złożylem meldunek dowódcy dywizji,,że nie biorę odpowiedzialności materialnej za szkody, jakie mogą wyniknąć. Nota bene był to oficer frontowy, ale także miał żonę , obywatelkę Związku Radzieckiego i stąd objął takie stanowisko.
Co do pretensji,ze ministrowie cywilni nie mieli władzy nad wojskiem, z wyjątkiem P. Parysa to niech maja pretensje do siebie. A kto chce oddawać władzę? A, że generałowie na apel i groźbę p. Parysa nic nie odpowiedzieli, to według mnie, gdyby byli majętni , jak przedwojenni generałowie, toby zachowali się zgodnie z kodeksem honorowym p. Bohdziewicza, a ponieważ, jak mi tylko wydaje, w większości byli wówczas biedni, jak " przysłowiowy Polski oficer". przeto w pokorze musieli przyjąć taką postawę, jak to opisał p. Karkoszka Również , jest prawdą,że generałowie i pułkownicy nie chcą odchodzić z wojska , dopóki ich nie wyrzucają. A dlaczego mają się pozbawiać apanaży, kiedy wiedzą ,ze za kilka lat będą w tz. starym portfelu. Jako przykład podam siebie. Odszedłem z wojska w wieku 64lat, ciągnąłem tak długo dlatego, że od 1987 roku mieliśmy podwyżki , prawie o 20 procent i kiedy moi koledzy rezerwiści z podobnych stanowisk , nawet generalskich otrzymywali połowę mojej pensji, to trudno się mnie dziwić.Podobnie jak dzisiejszym generałom i pułkownikom. Punkt widzenia ,jak wiadomo .zależy od punktu siedzenia.

Obserwator

Aby jednoznacznie potwierdzić przytoczone w artykule fakty, należałoby z bliska i na samej górze obserwować opisane zjawiska.
W ostatnim okresie funkcjonuje pojęcie tzw. faktów medialnych, które z powodzeniem mogą być jedynie stekiem pomówień, w których prawdziwy jest jedynie przymiotnik „wojskowy”, a cała reszta jest napisana na zamówienie określonych środowisk, lub opcji politycznych. Jednocześnie ten fakt medialny na długo pozostaje w pamięci czytających, a przecież właśnie taki był jego cel i nawet namacalne argumenty, zaprzeczające informacjom, nie mogą zmienić poglądów sterowalnego tłumu.
Jednak, bywa też bardzo często, że informacje, a zwłaszcza informacje negatywne, kierowane do ugrupowań rządzących- w sytuacji, gdy mają władzę nad mediami-pojawiając się, zwłaszcza w mediach opozycyjnych nie trafiają na podatny grunt, nie są powielane, nie dyskutuje się o nich w studiach telewizyjnych, a adresaci starają się ich szybko usunąć ze świadomości odbiorcy.
Takie informacje w wypowiedziach liderów opcji, do których adresowane są negatywne zjawiska, traktowane też są jako fakty medialne, czyli niemające pokrycia w rzeczywistości i najczęściej przykrywane są płachtą milczenia. Do takich informacji nie ustosunkowują się nie tylko liderzy, ale nawet rzecznicy prasowi nie zawracają sobie głowy. To wszystko oczywiście jest możliwe za zezwoleniem dziennikarzy, którzy nie mając wyraźnych dyrektyw swoich mocodawców nie zadają sobie trudu myślenia i dociekania na własną rękę.
Artykuł z „Przeglądu” jest jednoznacznie negatywny. Fakty zawarte jednoznacznie wskazują poważne problemy i odpowiedzialnych za ten stan rzeczy. Można by oczekiwać oficjalnego zabrania głosu, powołania komisji do zbadania spraw poruszonych i po wyjaśnieniu wszystkich spraw, poinformowania opinii publicznej o sposobie zadośćuczynienia pokrzywdzonym.
Chciałbym się mylić, ale w tej sprawie nic nie będzie się działo. Ludzie artykuł przeczytali, internauci trochę podyskutują, a fakty będą się nawarstwiać i posłużą następnemu dziennikarzowi do napisania kolejnego artykułu.
Skąd ja to wiem? Doświadczenie panowie!

neoconstantine

1. Co do wykorzystywania "znajomości" przy obsadzaniu stanowisk, to zawsze tak było; chociaż znam wiele przykładów, że stanowiska obejmowali ludzie rzeczywiście najlepiej nadający się do ich piastowania, a decydujące zdanie miał dowódca jednostki, czy jego przełożony, a nie Departament Kadr.
2. Znamienne, że owe "znajomości" dotyczą wyłącznie tzw. "ciepłych posadek", chociaż i od tej reguły są wyjątki, jak np. w kawalerii powietrznej, gdzie dowodzenie którymś batalionem szturmowym, objął były kierownik WAK-u.
3. Co do szybkości awansu - Napoleon potrafił mianować kaprala pułkownikiem; osobiście znam 33-letniego pełnego pułkownika, nie mówiąc już o pełnej pani pułkownik z 15-letnim stażem służby wojskowej, a do tego niewyszkolonej, tylko
"posiadającej wykształcenie cywilne, przydatne w wojsku" (ale to raczej efekt wprowadzenia, po wstapięniu Polski do NATO, "politycznej poprawności" do życia wojskowego).
4. Co do zwolnień specjalistów. Hm. - we wspomnianym artykule, przedstawiono przykłady absolwentów WAT. Specjalista w zakresie informatyki, czy telekomunikacji, to łakomy kąsek dla rozmaitych cywilnych firm i instytucji. Często o "zdjęciu munduru", decyduje w tych przypadkach wysokość zarobków; ale to prawda, że nasi wojskowi decydenci zbyt łatwo pozbywają sie tych ludzi, a chodzi mi tutaj przede wszystkim, o wysokość stopnia etatowego i związaną z nim możliwością awansu i pośrednio - zarobkami. Niestety, etaty na stanowiskach
"zabezpieczających" uległy parę lat temu radykalnemu obniżeniu (niejednokrotnie o DWA stopnie etatowe). Więc jeśli taki specjalista po WAT ma do wyboru: siedzieć do "końca życia" na etacie kapitańskim i zarabiać około 3,5 tys. zł lub przyjąć ofertę prywatnego giganta telekomunikacyjnego i zarabiać dwa - trzy razy tyle - no, to wybiera "zdjęcie munduru".
4. W wojsku potrzeba zarówno dowódców, jak i tych, którzy ich zabezpieczają; osobiście, z pełną świadomością wybrałem kilkanaście lat temu, karierę
"zabezpieczyciela". Wiem, że będę wolniej awansował; ale niech nie straszą mnie, dalszą "obniżką" stopnia etatowego lub "ucywilizowaniem" stanowiska; bo jak już kiedyś pisałem, dojdzie do kuriozalnej sytuacji, że dowódcę polowego w stopniu powiedzmy majora, kontrolowała i zabezpieczała będzie przysłowiowa "pani Zosia", której jedyną kwalifikacją zawodową, będzie pokrewieństwo z jakimś panem generałem.

Obserwator

Każdy głos w sprawie profersjonalizacji jest cenny.
Oto jeden z nich:
Profesjonalizacja armii staje pod znakiem zapytania
Są hasła, brakuje treści

neoconstantine

Mnie ciągle nurtuje pytanie, czy ilość ochotników do zawodowej służby wojskowej, pozwoli na uzupełnienie pokojowych potrzeb sił zbrojnych, w zakresie stanu osobowego. Co prawda doradca ministra, pan generał Piątas powiedział w jednym z wywiadów, że dopuszcza nawet 30% wakatów; a co, jeśli odsetek tych wakatów będzie większy? Uzupełni się go, jak dotychczas, żołnierzami rezerwy - czyli praktycznie (pomijając okres ćwiczeń wojskowych tych żołnierzy) na papierze? A co z systemem pozyskiwania wyszkolonych rezerw osobowych? Już nie na ćwiczenia wojskowe i papierowe uzupełnienie potrzeb mobilizacyjnych, ale na uzupełnianie strat, ponoszonych w czasie wojny? Jak do tej pory, pracownicy terenowych organów administracji wojskowej, nie mają w swoich zakresach obowiązków pojęcia "profesjonalizacja". Dużo pracy przed tzw. ustawodawcą - a terminy i przełożeni gonią.

Zbigniew

Profesjonalizacja. W słowniku języka polskiego słowo to oznacza zawodowość. Podobnie myślą twórcy nowego oblicza wojska. Czytając informacje na stronie [link widoczny dla zalogowanych] odnieść wrażenie. że autorzy tej strony są wyznawcami tezy, że profesjonalizacja armii to zastapieienie poboru rekruta przez werbunek "zawodowca" za te marne 2500 polskich złotych, jak kiedys pisała Osiecka.
Stawiam pytania: jak w roku 2030 ma wyglądać profesjonalna, zawodowa armia Rzeczypospolitej. Czy ma to być armia zaciężna, czy Polska Armia Krajowa?;
Jak liczebne ma być Wojsko Polskie i jakie zadania ma wypełniać: obronne czy policyjne (misje stabilizacyjne) względnie wojenne (typ. Afganistan)?;
Jak powinna być polska armia uzbrojona i do jakich zadań przygotowana?
kto powinien nią kierować: profesjonalny dowódca czy wojskowy dyletant w postaci "cywilnego" ministra?;
Zachęcam do dyskusji.
Najciekawsze głosy zostaną opublikowane w książce pt. "Wojsko Polskie 2030".
Zbyszek

Obserwator

Zauważone na portalu "Prawica Net":

Wiwat Tusk! Wiwat zniesienie poboru! Wiwat zniesienie przysposobienia obronnego w szkołach!

Autor: Mirek Kokoszkiewicz, pon, 17/11/

Grzegorz

Podstawowe pytanie to jakie jest rozwiazanie tej trudnej sytuacji.
Jak najlepiej pogodzic potrzeby obronne Polski z szybkim rozwojem techniki wojskowej i gospodarki.

Wydaje sie ze Polska nie moze obecnie jednoczesnie wprowadzic armii zawodowej i sie modernizowac w dostatecznie szybkim tempie.

Na te dwie potrzebne rzeczy nie ma wystarczajacej ilosci srodkow.

Dlugoletnie zapoznienia w wyposazanie w nowy sprzet WP doprowadzily do tego ze wymienic w WP potrzeba obecnie praktycznie wszystko, od mundurow i sprzetu pojedynczego zolnierza po systemy lacznosci, rakiety ppanc, nowe gasienicowe bojowe wozy piechoty, sprzet saperski i przeprawowy, nowoczesne smiglowce transportowe, obserwacyjne i szturmowe, maszyny bezpliotowe, nowa artylerie kal. 120 mm i 155 mm, nowoczesne systemy opl. itp itd.
Lista tego sprzetu jest niezmiernie dluga.

W dodatku azeby sluzba zolnierza zawodowego(szeregowca) byla wystarczajaco atrakcyjna powinno sie podwyzszyc pensje dla tych ludzi co najmniej do 2500-3000 pln, powinno sie takze zapewnic dobre warunki bytowe etc a i to nie gwarantuje dobrej rekrutacji w dobie poprawy sytuacji gospodarczej i spadku bezrobocia. Zreszta moim zdaniem nie ma wcale takiej potrzeby azeby uzawodowiac cale WP.

Dlatego przyszle WP widze w nastepujacy sposob.
WP podzielic na 3 elementy:

1. Wojska Szybkiego Reagowania(WSR), skladajace sie z ok. 50 tys zolnierzy zawodowych, byloby to kilka brygad bojowych, wsparcia i logistycznych, jednostki w pelni rozwiniete i gotowe do dzialan w bardzo krotkim czasie. Zadania WSR to misje zagraniczne oraz w razie konfliktu pelnoskalowego oslona mobilizacji Glownych Sil Obronnych (GSO) i odparcie pierwszego uderzenia ewentualnego agresora.

2. Glowne Sily Obronne (GSO), skladajace sie z ok. 10 tys kadry i ok. 40 tys.ochotnikow odbywajacych szkolenie wojskowe trwajace 4-5 miesiecy z mozliwoscia dalszego przedluzania i przejscia do WSR.
W czasie pokoju bylyby to szkolne jednostki kadrowane rozwijane tylko na wypadek bezposredniego ataku na terytorium Polski. GSO skladalyby sie z kilkunastu skadrowanych brygad szkolnych oraz kilkudziesieciu samodzielnych batalionow wystawianych przez te brygady. Na czas wojny GSO mobilizowalyby ok. 250-300 tys. zolnierzy, w zaleznosci od posiadanego sprzetu.

3. Ochotnicza Obrona Terytorialna pod nazwa Armia Krajowa (AK) lub Obrona Narodowa (ON), liczaca ok. 200 tys. ochotnikow, glownie ustatkowanych ojcow rodzin, majacych uzbrojenie i umundurowanie w swoich domach. Podstawowymi jednostkami AK w terenie bylyby samodzielne bataliony a najczesciej kompanie i plutony.
Zadania AK to oslona mobilizacji i koncentracji GSO, szybka rezerwa mobilizacycjna dla klesk zywiolowych, obrona lokalna wybranych rejonow i obiektow. Czas mobilizacji tych wojsk to ok. 4 godziny a maksymalne oddalenie jednostki AK od mniejsca zamieszkania danego zolnierza to ok. 10 km.

Taki system nie kosztowalby tak duzo pieniedzy co calkowicie armia zawodowa i umozliwilby szybsza modernizacje WP przy zachowaniu duzych mozliwosci odstraszania.
W razie konfliktu pelnoskalowego tak zorganizowane WP mogloby wystawic armie w sile ok 500-550 tys ludzi posiadajac stosunkowo duze zapasy wyszkolonych rezerwistow.
G

julevin

Interesujący pogląd. Wymagałaby uszczegółowienia sprawa ochotniczej służby w AK w takich ilościach.Ponadto przechowywanie broni w domu jest propozycja interesującą zwłaszcza dla środowisk przestępczych. W moim przekonaniu Polska, to nie Szwajcaria z I połowy XX wieku.
Generalnie oczywiście racja. Modernizacja jednocześnie z profesjonalizacją, to ładnie wygląda na papierze w kolejnych programach propagandowych.

wolski

Koncepcja postu "Grzegorza" w sprawie naszej obronności ,bardzo ciekawa. Teoretycznie można się z nią zgodzić. Oczywiście,jak każda koncepcja wymaga rozwinięcia lub zwężenia , a przede wszystkim policzenia ile to będzie kosztowało . Wiadomo ,że na na planszach ,schematach i wykresach wszystko można logicznie przedstawić,natomiast z wykonaniem przedstawionych pomysłów jest zawsze gorzej. Dlatego też pierwszej koncepcji nie powinno się odrzucać,a jeśli tak to przedstawiać swoją, albo ja doskonalić koncepcje "Grzegorza" Moim zdaniem w tym przedmiocie powinni zabierać głos ,przede wszystkim generałowie służby czynnej i Ci generałowie oraz oficerowie,którzy odeszli z wojska nie z własnej woli albo po 2000 r. Wolski

Zbigniew

A w (ustawa o stanie wojennym...) taka profesjonalizacja! Brak ochotników do służby w "profesjonalnym WP", to skandal nad skandalami. Stowarzyszenie "Pro Milito" powinno ogłosić "nabór ochotników" do zawodowej służby w WP. Ogłaszam konkurs: kto zwerbuje do WP więcej "ochotników" za 1800 PLN do służby w WP!!!!
Apel do ministra ON - proszę nas zaprosić na dyskusję na temat: jak zapewnić WP nieograniczone kadry zawodowej słuzby WP!

Podobin

W profesjonalizacji naszych sił zbrojnych przeważaja argumenty władzy. Dlatego godny uwagi jest inny głos.
Wlkejam więc częśc wypowiedzi pana R. Szeremietiewa w tym temacie:
.......Słów kilka
O procesie, w którym został uniewinniony, i mrzonkach związanych z profesjonalizacją armii rozmawiamy z byłym wiceszefem MON Romualdem Szeremietiewem · Autor: Andrzej Walentek · Źródło: Super Express

"

Podobin

Propaganda na usługach profesjonalizacji- 24.11.2008r W jednej z gazet odpowiedzialny za kontakty z prasą pułkownik CS wdał się w polemikę z generałem Koziejem. Co prawda nie czytałem wypowiedzi generała, ale spodziewam się , że ten pan w swoim ostatnim zwyczaju, przeszedł z etapu obrony do atakowania wojskowości. Tak to często bywa, że ze zmiana miejsca siedzenia……..Chociaż moje oceny znacznie różnią się od częstych wypowiedzi naszego dyżurnego eksperta wojskowości w polskich mediach, to nie mogę zaprzeczyć mu racji w negatywnej ocenie zamiaru i sposobu przechodzenia na zawodowstwo naszych wojsk. Z uwagą i z pełnym zainteresowaniem czytam wszelkie wypowiedzi w tym temacie, aby wyrobić sobie ostateczne stanowisko w tej sprawie. Dlatego, nie uchodzi mojej uwagi wypowiedź pisana, jakby ze służbowego polecenia, pod błagalnym tytułem „Atakują armię , zamiast pomóc”, co odbieram jako wypowiedź sugerującą, że siły zbrojne znów zostały poddane niesłusznej zdaniem piszącego krytyce.

Tym razem jak wynika z treści artykułu, chodzi przecież o brak akceptacji dla sztandarowego zawołania resortu obrony tj. o profesjonalizacji sił zbrojnych.

Ministerstwo obrony z takim pietyzmem i namaszczeniem we wszelkich możliwych miejscach, od trybuny sejmowej, poprzez liczne studia radiowe i telewizyjne od pewnego czasu głosi Polsce i Światu, że oto ten rząd wprowadza profesjonalna armię, zawieszając od grudnia pobór do zasadniczej służby wojskowej. Machina propagandowa ruszyła z takim impetem, że głoszący te nowości już prawie uwierzyli w prawdziwość głoszonych haseł, a do pełnego szczęścia brakuje im tylko wiary pozostałych obywateli. Zapewne twórcy tego pomysłu oczekiwali od nas wszystkich, abyśmy się gromadnie włączyli do tego chóru i bezkrytycznie powtarzali te propagandowe slogany.

Każdy więc głos sprzeciwu bywa natychmiast wytropiony, a odpowiednie komendy idą do wykonujących kontruderzenie.
Tak też oceniam wypowiedź pana pułkownika z instytucji wojskowej. Moją uwagę zwraca jednak fakt, że jest to wypowiedź polityczna i mogę mieć wątpliwości, co do przestrzegania odpowiednich obowiązujących zasad apolityczności. Czy dlatego, że wypowiedź jest zgodna z punktem widzenia szefa resortu, to nie jest polityczna? Ale to jest inny temat.

Natomiast chciałbym skupić się jedynie na merytorycznej części tego artykułu. Niestety autor, wzorem najlepszych specjalistów od propagandy z upodobaniem posługuje się jedynie sloganami. Cóż bowiem można powiedzieć, gdy na czoło zarzutów wysuwa się pretensje iż armia w swoich „heroicznych” zmaganiach z profesjonalizacją została osamotniona i nie jest obiektem chuchania i dopieszczania. Zresztą to jest jedyny zarzut, jaki mogłem odnaleźć, ponieważ cała reszta to tylko podkreślanie wielkich zasług obecnego kierownictwa resortu na tym trudnym polu działania.

Autorowi zupełnie lekko przychodzą półprawdy i nieprawdy. Tylko, bowiem mocno podatny na propagandowe zawołania może w uwierzyć w to, że żołnierze będą coraz sprawniejsi, tylko, dlatego, że po Iraku i Afganistanie inaczej być nie może. Pan pułkownik od propagandy nie musi przecież wiedzieć o tym, że w tych misjach z wyjątkiem dużej dawki emocji i strachu, żołnierze biorący udział w konwojach i chroniący się w schronach niczego ze sztuki wojennej nie nabywają. Wreszcie nich dotrze do wszystkich, że wojna w Iraku i Afganistanie pochłaniała większość środków niezbędnych do wyszkolenia sztabów i wojsk.

Ponadto należy też uświadomić pana pułkownika, że do wykonania zadań związanych z obronnością kraju, doświadczenia nabyte w tych wojnach, mogą stanowić jedynie uzupełnienie niezbędnych umiejętności i wyszkolenia, jakie powinny osiągnąć wszystkie rodzaje naszych sił zbrojnych, a nie tylko wybrane pododdziały.

Przestańmy wreszcie powtarzać te błędne wyobrażenia o nadzwyczajnych korzyściach dla wyszkolenia Wojska Polskiego jedynie poprzez udział w wojnie w Afganistanie, ponieważ jest to tak samo szkodliwe, jak wiara w manewrowość kawalerii w 1939 roku.
O czym donosi Michał Podobin