Nasze Forum "VOX MILITARIS"

saper59

Panowie nikt za nas nie będzie walczył. Bardzo dobrze, że ktoś chce nam pomóc, ale zgodnie z tym, co napisał j.kasper, nie możemy czekać na efekty wniosków składanych przez np. Pro Milito. Sprawy w sądach toczą się, a terminy i procedury są bezwzględne. Jeżeli nie złożysz apelacji to zamkniesz sobie drogę do kasacji oraz, co chyba ważniejsze, do skargi przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka.
Zrg chciał dodać otuchy i pokazać, że idzie ku dobremu.
TO NIE JEST ODBÓJ!!!!
Bezwzględnie składajcie apelacje. Nie ma wymogu, aby w sądzie apelacyjnym reprezentował nas prawnik, dlatego każdy, w oparciu o liczne materiały znajdujące się na tym forum, może napisać apelacje. Czy będzie ona skuteczna, to czas pokaże, ale złożenie w apelacji wniosku o wystąpienie w trybie art. 390 § 1 kpc do Sądu Najwyższego z pytaniem, (analogicznie jak w uchwale 7 sędzów)
1. ,,Czy przepis art. 6 pkt. 1 Ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (tekst jednolity - Dz. U. z 2004 r., nr 8, poz. 66 z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 159 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity – Dz. U. z 2004 r., Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) ma zastosowanie do tych osób, które uzyskały prawo do świadczenia emerytalnego przed dniem 1 stycznia 1999 r.?”
przesunie w czasie rozstrzygnięcie – nie wypadniemy z gry.
„Art. 390 kpc
§1. Jeżeli przy rozpatrywaniu apelacji powstanie zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, sąd może przedstawić to zagadnienie do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu, odraczając rozpoznanie sprawy. Sąd Najwyższy władny jest przejąć sprawę do rozpoznania.
§2. Uchwała Sadu Najwyższego rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże w danej sprawie.” Koniec cytatu
Moim zdaniem nie skierowanie zapytania do SN będzie naruszeniem art. 6 Konwencji Praw Człowieka „Prawo do rzetelnego procesu sądowego”. Będzie to kolejny podpunkt do skargi na RP.
Art. 17 i 18 już jest w potencjalnej skardze do Strasburga, dołożymy art. 6

Ktoś powie, ze mam obsesję, ale pozwolę sobie przypomnieć:
•Panowie bezwzględnie uczestniczcie w rozprawach i zachęcajcie do uczestniczenia kolegów.
•Sprawy w Sądach Okręgowych są tylko proformą. Wywalczyć cokolwiek będzie można dopiero w Sadzie Apelacyjnym, a może dopiero wyżej (Strasburg).
•Jesteśmy obserwowani i oceniani pod względem zdeterminowania. Liczą nas pod względem obecności, liczą ilość apelacji.
•Nikt za nas nie będzie walczył o nasze sprawy.
•Jeżeli „olejecie” sprawę i będziecie liczyli, ze kilku z nas załatwi to za was, to przegramy. W stosunku do kilku mogą zostać uruchomione nie demokratyczne sposoby perswazji. Natomiast „Kupy nikt nie ruszy”.
Pozdrawiam
Uparty jak osioł

Ryszard

Do Kolegów Walczących
W związku z prawdopodobieństwem powtórzenia się w sądzie sytuacji która mnie spotkała zamieszczam pismo do Prezesa Sądu Apelacyjnego w Białymstoku.Koledzy zwróćcie uwagę na to że w sądach tak się dobrze między sobą znają ,że przestali zwracać uwagę na formalności.Prawnicy wiedzą jak się wspólnie ugadać.Dla tych którzy dopiero będą składać apelację a maja zasądzone koszta zastępstwa procesowego:porównajcie wyroki w Waszym sądzie.Prawdopodobnie będzie tak ,że w zależność od sędziego jednemu koszty są zasądzone ,drugiemu nie.Ponieważ sprawy tyczą tego samego to na jakiej podstawie tak się dzieje.Czy to sędziowie ustalają,że tym "bardziej pyskatym" to koszta sie zasądza,a tym pokornym to nie.Zwracajcie się do sądów o zwrot opłat za apelację w oparciu o art 36 ustawy o zaopatrzeniu żołnierzy zawodowych.

...R…… K…….. Łomża dn.2009.06.07
ul J.Ś…….
18 – 403 Łomża

Pan
Z…… S……… P……
Prezes Sądu Apelacyjnego
w Białymstoku

Dot : Apelacji sygn. akt III A Ua…../09

Szanowny Panie Prezesie zwracam się do Pana w sprawie dotyczącej nieprawidłowości w pracy podległego Panu ,Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
Przedstawioną poniżej sprawę proszę traktować jako skargę na działalność sądu i zwrócenie Pańskiej uwagi na łamanie podstawowych ,-moim zdaniem.-zasad bezstronnego orzekania w sprawie. W sprawie tej będę oczekiwał na Pańską odpowiedź.

W dniu 2 czerwca br. o godz. 9.10 w sali nr 1 sądu odbyła się moja sprawa przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w Białymstoku. Na sprawę stawiłem się osobiście, stronę pozwaną reprezentowała radca prawna, p .Katarzyna Kalinowska. Nazwisk składu sędziowskiego nie znam gdyż wydawało mi się to nieistotnym, teraz tego żałuję,
Już na samym wstępie spotkała mnie niemiła niespodzianka ,gdyż sąd przeznaczył na rozstrzygnięcie mojej sprawy całe 10 min. Wg mnie to w takim przedziale czasowym niemożliwe jest wygłoszenie sentencji wyroku z ustnym uzasadnieniem, a co dopiero rozstrzyganie sprawy.( Proszę wyobrazić sobie wnioskodawcę ,który w nadziei na rozstrzygnięcie żywotnej dla niego sprawy jedzie do sądu 250 km w jedną stronę by na miejscu zorientować się ,że poświęcono mu aż 10min cennej uwagi Wysokiego Sądu ).

Rozpoczęła się sprawa. Sędzia sprawozdawca sprawnie przeprowadził historię sprawy i udzielił mi głosu. Na moje zapytanie o złożony wcześniej wniosek o ujawnienie bardzo istotnego w sprawie pisma odpowiedział, że wniosek ten nie został uwzględniony. Na mój ponownie złożony w czasie rozprawy wniosek i uzasadnienie o ważności tego pisma, przewodniczący składu sędziowskiego stwierdził: wniosek oddalony. Czy w taki sposób sąd traktuje prośby wnioskodawców o pomoc w uzyskaniu istotnych dla sprawy dowodów? Czy sąd nie jest zainteresowany co zawierać mogą dowody przywoływane przez wnioskodawcę ,a trudne dla niego do uzyskania? Tym bardziej ,że wnioskodawca przedstawił trudności w uzyskaniu tego dowodu na drodze zwykłego postępowania.
Po tym małym „zgrzycie” sprawa potoczyła się szybko i sprawnie. Sędzia prowadzący pozwolił mi wypowiedzieć się do końca i wszystko było by „miło” gdyby nie zdarzyło się coś po zakończeniu rozprawy. Po słowach Przewodniczącego składu sędziowskiego ;Wyrok będzie ogłoszony ok. godz. 10.Jak pan chce proszę poczekać na ogłoszenie wyroku .Po tym stwierdzeniu wiedząc ,że skład sędziowski przystąpi do narady nad wyrokiem wyszedłem na korytarz. Wyszedłem ,ale tylko ja i mój znajomy który był widzem na sprawie. Na sali rozpraw pozostała pełnomocnik pozwanego organu emerytalnego, radca prawna, p. K…..
Po kilku minutach Pełnomocnik WBE wyszła z Sali i już na ogłoszeniu wyroku Jej nie było (chyba nie było już takiej potrzeby, bo znała wyrok ).

Wraz ze znajomym zastanawialiśmy się dlaczego przedstawiciel Pozwanego pozostał na sali, dlaczego sędziowie nie nakazali opuszczenia sali przez pełnomocnika Pozwanego? Czy pozostanie pełnomocnika na sali rozpraw, w czasie narady sędziowskiej, przed ogłoszeniem wyroku ,nie było konsultowaniem i uzgadnianiem wyroku z jedną ze stron? Czy wydany w takich okolicznościach wyrok jest wyrokiem bezstronnym.? Pytań takich można zadawać wiele. Ciekawy jestem co Pan Prezes Sądu Apelacyjnego w Białymstoku myśli na ten temat? Jak ocenia Pan Prezes fakt braku reakcji trzech zawodowych sędziów na łamanie zasad prawnych?

Ogłoszenie wyroku odbyło się szybko i sprawnie na zasadzie taśmowego odczytywania wyroków bez zbędnej zwłoki. Trzeba przyznać, że pouczenie o trybie odwoławczym Wysoki Sąd udzielił i to wszystko poza stwierdzeniem, że nie podzielił zdania wnioskodawcy, a tym samym całkowicie podzielił zdanie pozwanego organu emerytalnego. W tej sytuacji okazało się ,że znajomość akt sprawy przez skład sędziowski jest znikoma, nic z nich nie znalazło odzwierciedlenia w ustnym uzasadnieniu wyroku. teraz trzeba cierpliwie poczekać na uzasadnienie pisemne .Będzie ono dopiero wiążące dla wszystkich uczestników rozprawy.
Jaka jest podstawa prawna ogłaszania wyroków kilku w tym samym czasie? Jak się to ma do ustawy o ochronie danych osobistych i wrażliwych?

Na zakończenie opisu odbytej sprawy chce nawiązać do stwierdzenia Przewodniczącego składu sędziowskiego, że Sąd opiera się na ustawach jeśli tak jest to czyni to w sposób wysoce selektywny. Zasądzono mi zwrot kosztów zastępstwa procesowego na rzecz radcy prawnego WBE w kwocie 120 PLN. Problemu nie stanowi kwota lecz zasada prawna. Otóż jest to proces odwoławczy od decyzji waloryzacyjnej i obowiązuje tu zapis art. 36 wojskowej ustawy emerytalnej z dnia 10 grudnia 1993 roku (Dz. U. z 2004 r., -jednolity tekst). A jest tam wyraźnie i jednoznacznie zawarte, że:” osoby zainteresowane (emeryci i renciści wojskowi) są zwolnieni z wszelkich kosztów i opłat”. ( Więc jak to jest z tym stosowaniem przepisów ustawowych?) Tak zresztą informuje emerytów w swoich decyzjach emerytalnych Wojskowe Biuro Emerytalne w Białymstoku dodając, że nie obowiązuje zastępstwo adwokackie.

Szanowny Panie Prezesie pismo do Pana piszę po kilku dniach od rozprawy Przerwa ta jest celowa, gdyż nie jest moim zamiarem miotać kalumnie na Wysoki Sąd ani też go znieważać. Kilka dni potrzebnych było na powrót „ zimnej krwi” , ponieważ naruszanie podstawowych zasad porządku prawnego, poprzez wspólne ustalanie wyroku, nie zwracanie uwagi na obecność strony w czasie narady sędziowskiej może skutkować nieważnością orzeczonego wyroku. Bardzo ciekawy jestem Pańskiego zdania, myślę, że nie tylko ja ale także cała społeczność emerytów i rencistów wojskowych i funkcjonariuszy mundurowych.
Jeszcze jedna sprawa bardzo mnie intryguje ,a Pan Prezes Może rozwiać moje wątpliwości. Jak to jest, że przy braku w prawie polskim instytucji precedensu sądowego występuje taka niemal całkowita zgodność treści ogłaszanych wyroków i uzasadnień bez względu na miejsce położenia sądu. Dotyczy to różnych sądów w większych i mniejszych miejscowościach. Czy to nie jest zastanawiające?.

Na zakończenie chciałbym wyrazić swoje współczucie sędziom, którzy orzekają w podobnych sprawach ,dotyczących nieprawidłowości w waloryzowaniu emerytur i rent wojskowych i służb mundurowych, bo po zachowaniu sądu orzekającego w mojej sprawie widzę ,że doskonale wiedzą Oni o co idzie ,lecz muszą spełnić smutny obowiązek . Dlatego też, w czasie ogłaszania wyroków nie mogą jasnym spojrzeniem patrzeć w oczy osądzanym,(a może tylko tak mi się zdaje?). W oczekiwaniu na uzasadnienie wyroku życzę pańskiemu zespołowi zdrowia i dobrego samopoczucia ( bez żadnej złośliwości, bo to też ludzie i mają swoje rodziny o które dbać muszą ).

Proszę o odpowiedź na przedstawione powyżej pytania i wyjaśnienie moich wątpliwości. Uprzejmie proszę o zapoznanie sędziów wyznaczonych do rozstrzygania spraw nieprawidłowej waloryzacji emerytur i rent wojskowych i służb mundurowych z Uchwałą Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 21.04.1999r.,sygn.III ZP 6/99.(Orzecznictwo SN Izba Administracji, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1999/19/619 ).Dziękuję za cierpliwość i za to ,że dotarł Pan do tego miejsca.

Z poważaniem

R…….. K………

SOKÓŁ

Do saper59
Nie tylko Ty kolego masz obsesję ja też,tyle ,że nasza obsesja jest racjonalna. Ktoś na forum zauważył, strzygli nas jak pokorne owce, sam się sobie dziwię, że tak długo miałem bielmo na oczach. Skończyłem z tym, powiem więcej koledzy, jeżeli nie chcecie za kilka lat chodzić po śmietnikach w poszukiwaniu pożywienia to nawet nie myślcie o
zaprzestaniu walki o zagrabione pieniądze i GODNOŚĆ.
Muszę przestać bo obserwatorzy za chwile poznali by kawałek przyszłości, a to jest niepotrzebne.
Zdrowia i siły życzę wszystkim walczącym.

julevin

saper59" Napisał:

zibi

Sprawa z Poznania.... brak słów.
"Składam skargę na zaoczny wyrok oddalający moje odwołanie od Decyzji z dnia 08.01.2009 roku wydanej przez dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Poznaniu – mgr. ......... o odmowie ponownego ustalenia wysokości świadczenia emerytalno-rentowego i wypłaty odsetek.
Żądam pisemnego wyjaśnienia faktu, dlaczegonie zostałem powiadomiony o terminie posiedzenia w mojej sprawie, wobec czego nawet nie znam sygnatury sprawy, która odbyła się według informacji uzyskanej z WBE w dniu 21.04.2009 roku.
Takie potraktowanie mojej osoby spowodowało, że nie mogłem być obecny podczas podejmowania tej decyzji przez sąd, oraz nie miałem możliwości wnieść nowych dowodów w sprawie,"

saper59

Do julewin
Mój post nie miał na celu umniejszyć inicjatywie Pro Milito, a jedynie przestrzec przed zaniechaniem indywidualnych pozwów. Sprawy indywidualne muszą się toczyć, muszą być przestrzegane terminy.
Wczoraj złożyłem apelacje za pośrednictwem Sądu Okręgowego i prawdopodobnie mam kilka miesięcy czasu w sprawie waloryzacji po 1999roku. W listopadzie mam termin rozprawy w SO w sprawie z odwołania przeciwko Dyrektorowi WBE o wysokość emerytury z dn. 01.03.2009r. (nadano nowy numer i rozdzielono sprawy).

Jestem gotowy wesprzeć wniosek Komendy Pro Milito zbierając podpisy poparcia w swoim garnizonie, ale nie zaprzestanę indywidualnego dochodzenia sprawiedliwości.
Wszystkim walczącym radzę to samo.
NIE WOLNO ZANIECHAĆ SPRAW INDYWIDUALNYCH !!!
Pozdrawiam.
Uparty jak osioł.

julevin

"saper59"napisał:

J

Jurek

Witam.

Bardzo proszę o podanie mi na "pw" adresu e-mail Pana Mroziewskiego w celu kontaktu z nim wszystkich "partyzantów" z Białegostoku i okolic.

Pozdrawiam walczących.
[link widoczny dla zalogowanych]

ziutek01

Koledzy.
Powielam tą prośbę z forum PZ.
Dostaję już "świra" z powodu NASZEJ SPRAWY. Niedawno przeczytałem informację o potrzebie określania wartości sporu w apelacji (także o ewentualnej wartości przybliżonej). Znalazłem już kilka rozporzadzeń itp. na temat uposażeń od 1999 roku. Nie wiem, czy czegoś mi nie brakuje. POZA TYM, nie mając w tej chwili pojęcia jak stosować zasady tam ujęte, JESTEM W STANIE OKREŚLIC TYLKO PRZYBLIŻONĄ WARTOŚĆ.
Czy ktoś z WAS ma i może przesłać mi przynajmniej wykaz aktów prawnych. A może ktoś posiada zestawienie (np. w formie tabeli) wartości kolejnych zmian od 1999 roku z uwzględnieniem U, stopnia i dodatków.
Pozdrawiam wszystkich i życzę udanej walki

Jacek-50

Mam prośbę.
Czy ktoś z kolegów jest w posiadaniu pisma Premiera Buzka do Marszałka Sejmu
Płażyńskiego?Wspomina o nim na tym forum gildia.
Jeżeli tak,to proszę o przesłanie na pw lub umieszczenie go na forum.

zibi

Proszę.
[link widoczny dla zalogowanych] Projekty rządowe - szukaj - 339 .

zibi

Istotne str 76 ( uzasadnienie str3) , str 81 ( uzgodniono z Episkopatem) (sic!!!) str. 81 - skutki finansowe pkt. "C"

Bolek5111

jkasper

JEST TO ARTYKUŁ DYSKUSYJNY.
Spójrzmy na naszą sprawę z punktu widzenia całego systemu prawnego państwa. Żadna ustawa nie funkcjonuje sama w sobie i w oderwaniu od tego systemu. W 1998 r zaczęła się reforma systemu ubezpieczeń społecznych w Polsce. Ustawa o SUS( swoista konstytucja ubezpieczeń) określiła m.in. zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym; zasady działania Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej „FUS”, zadania w zakresie ub. społ. Przytoczę ( nomen omen) art. 6 ustawy o SUS.
Rozdział 2 Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym
Art. 6. 1. Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są: …….
13) żołnierzami zawodowymi,
14) funkcjonariuszami Policji,
15) funkcjonariuszami Urzędu Ochrony Państwa,
16) funkcjonariuszami Straży Granicznej,
17) funkcjonariuszami Państwowej Straży Pożarnej,
18) funkcjonariuszami Służby Więziennej,
………………
3. Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby wymienione w ust. 1 pkt 13-18, które podjęły służbę po dniu wejścia w życie ustawy.

Zastrzeżenia art. 8 ………..
15. Za osobę w stosunku służby uważa się żołnierzy zawodowych oraz funkcjonariuszy:
1) Policji,
2) Urzędu Ochrony Państwa,
3) Straży Granicznej,
4) Państwowej Straży Pożarnej,
5) Służby Więziennej.
Zastrzeżenia art. 9. ……….
4. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3 i 13-18, mające ustalone prawo do emerytury lub renty, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. ( obowiązkowe – nie dobrowolne, dop. mój).

Innymi słowy- ustawodawca nałożył obowiązek objęcia ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym żołnierzy zawodowych, którzy podjęli służbę po dniu wejścia w życie ustawy, powołał do życia FUS i określił zasady jego działania. Dopiero teraz możemy przejść do analizy ustawy o FUS. Ustawa o FUS nałożyła na właściwego ministra, czyli MON obowiązek odprowadzania składek ubezpieczeniowych ze stosunku służby żołnierzy zawodowych, którzy podjęli służbę po dniu wejścia w życie ustawy.Mieli oni "służyć" na swoje emerytury według zasad SUS: odprowadzania składek na ubezpieczenie obowiązkowe i do poszczególnych filarów ubezpieczenia( z perspektywą bardzo korzystnej przyszłej emerytury. Jaka wyszła emerytura z filarów – wiemy). Tym samym, na wstępie podzieliła grupę społeczna emerytów i żołnierzy zawodowych na 2 podgrupy: składkową i nieskładkową, podlegającą waloryzacji uposażeniowej oraz według zasad ustawy o FUS. Ustawa o FUS dla zrównania powstałego podziału grupy społecznej na 2 podgrupy: składkową i nieskładkową - w imię sprawiedliwości społecznej zrównała "w dół" waloryzacje dla emerytów i ż.żaw. sprzed 1.1.1999 do waloryzacji z FUS. ( art. 159 zmieniła brzmienie art. 6 w WUE. Od tej chwili podmioty z WUE miały waloryzację według swojego art. 6 - który dał delegację do waloryzacji z FUS). W ten sposób -przywoływanie zakresu podmiotowego z ustawy o FUS nie ma sensu, bo podmioty z ustawy o FUS też mają tę samą waloryzację. Przy tej zmianie ustawodawca nie określił vacatio legis dla podmiotów z WUE - mógł określi np. na 10, 20 lat albo do naturalnego wygaśnięcia podmiotów objętych WUE, ale tego nie zrobił.
Wyrok TK 4/99 nie mógł przewidzieć zawalenia się systemu ubezpieczeń społecznych, ani też dalszego podzielenia grupy społecznej ż.zaw. na grupę z waloryzacją z FUS i uposażeniową (emerytowani sędziowie i prokuratorzy wojskowi oraz kapelani wojskowi). Według wykładni literalnej WBE musiało wcielić w życie art. 6 WUE ( nie żaden 159 i żaden inny dział z FUS, tylko sposób waloryzacji). Ten sprawiedliwy system nie sprawdził się (parafraza słów min. Fedak). Od 1.10.2003 ustawodawca przywrócił odrębne systemy zaopatrzenia emerytalnego, ale nie zmienił art. 6. W ten sposób ewidentnie zniweczył nasze prawa nabyte i naruszył przepisy art. 14, 17 i 18 Konwencji o ochronie praw i wolności obywatelskich w zakresie celu i czasu ograniczenia, a nawet dyskryminacji grupy społecznej ( według TK 4/99 miał prawo do wprowadzenia ograniczenia - czego nie podważam, które to przepisy są tak samo obowiązujące jak nasze ustawy ( patrz art. 90 i 91 Konstytucji RP). Uznaję prawo ustawodawcy do wprowadzania ograniczeń, ale ograniczenia maja zakres celowy i czasowy, tu zostały dyskryminacyjnie zniweczone.
Pismo Dyr. Dep. Ekon. - według mnie jest to instrukcja, która nie ma mocy nawet rozporządzenia, jest pismem technicznym. Pisałem w tej sprawie do MON. Telefonicznie poproszono mnie o sprecyzowanie, o co może chodzić w tym piśmie i ewentualnie gdzie go szukać. Ponieważ wspomniany Departament przestał istnieć - wyraziłem przypuszczenie, że dokument ten powinien być w Centralnym Archiwum Wojskowym. Obiecali go odnaleźć i przysłać. To trochę zajmie. Nie przewiduję żadnych rewelacji. Podstawą waloryzacji jest art. 6 WUE, nie żaden inny dokument.
Od 1.10.2003 wszyscy żołnierze zawodowi – wszyscy, bez wyjątku - nie podlegają ustawie o SUS ani nie są podmiotami ustawy FUS, są w grupie nieskładkowej, nabywają uprawnienia według odrębnej ustawy, natomiast waloryzację mają według ustawy o FUS. Ale dopiero od 1.10.2003. Okres od 1.1.1999 do 1.10.2003 zablokował ustawodawca, próbując zmienić system emerytalny ( i uchronić go przed kompletnym załamaniem w b. niedalekiej przyszłości), co potwierdził wyrok TK 4/99. Mimo, iż wyroki TK są powszechnie obowiązujące i ostateczne - w zmienionej przez ustawodawcę sytuacji odmienne stanowisko prezentują inne wyroki TK i SN, na których oparłem swoje wywody. Też powszechnie obowiązujące i ostateczne. Jest ich ponad 10. Jednak sądy nie podejmują w uzasadnieniu wyroku tych wyroków, choć powinny to zrobić w imię czystości prawa i praworządności ( bez a nawet wbrew pomocy powoda – jak powiada klasyk). Wyciągają wnioski jedynie według TK 4/99. Ponieważ w sądach utrwaliło się orzecznictwo w oparciu o TK 4/99 należy zmienić nasze uzasadnienie, bo brnięcie dalej w tej samej koleinie nic nie zmieni. Gdyby wyroki były odmienne w tej samej sprawie i w tym samym systemie prawnym – to należałoby wymienić sędziów albo zmienić system. Jednak cos trwałego musi istnieć, bo byśmy jeszcze po drzewach skakali.
Tym samym zasadnym jest – moim zdaniem- zadanie rozszerzonego pytania prawnego:
1. ,,Czy przepis art. 6 pkt. 1 Ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (tekst jednolity - Dz. U. z 2004 r., nr 8, poz. 66 z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 159 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity – Dz. U. z 2004 r., Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) ma zastosowanie od 01.10.2003 r. do tych osób, które uzyskują prawo do świadczenia emerytalnego według ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (tekst jednolity - Dz. U. z 2004 r., nr 8, poz. 66 z późn. zm.).
Do tego należy dodać szczegółowe uzasadnienie. Tak to widzę. Może ktoś widzi inaczej? Proszę napisać. Kiedyś zrg nazwał to "mąceniem", moze teraz zmieni zdanie? Chętnie usłyszę zdanie mec. J. Kotowicza, moze być w: A ja uważam. Albo innych prawników, może autorów wzorów.
Wypowiem się później do art. 36 WUE.