Nasze Forum "VOX MILITARIS"

aryski

W odpowiedzi :piotrws

A może ?
Kpc
Art, 219. [Połączenie spraw] Sąd może zarządzić połączenie kilku oddzielnych spraw toczących się przed nim w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli są one ze sobą w związku lub mogły być objęte jednym pozwem.
1. Zarządzenie o połączeniu kilku oddzielnych spraw ma, podobnie jak zarządzenie o rozłączeniu, charakter techniczny. Połączenie dwóch czy też kilku oddzielnych spraw, w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, nie oznacza, że takie połączenie tworzy z tych spraw jedną - nową sprawę. Połączenie podyktowane ekonomią procesową nie pozbawia połączonych spraw ich odrębności i samodzielności. W razie połączenia spraw w celu łącznego rozstrzygnięcia sąd wydaje wprawdzie jeden wyrok, ale powinien on zawierać osobne rozstrzygnięcie co do każdej z połączonych spraw (tak SN w orz. z 22.9.1967 r., I CR 158/67, OSN 1968, Nr 6, poz. 105). Identyczne stanowisko SN zajął w orz. z 18.3.2003 r. (IV CZ 20/03, niepubl.) i orz. z 21.3.2003 r. (II CZ 20/03, niepubl.).
2. Artykuł 219 KPC zezwala na łączne rozpoznanie lub także rozstrzygnięcie tylko spraw, które toczą się przed tym samym sądem (por. orz. SN z 4.5.1978 r., IV PR 95/78, OSN 1979, Nr 2, poz. 35). Dodatkowym warunkiem połączenia jest, by łączone sprawy toczyły się w tym samym trybie i by pozostawały ze sobą w związku (por. komentarz do art. 204) lub mogły być objęte jednym pozwem (art. 191 i komentarz do tego przepisu).
3. Połączenie spraw toczących się pomiędzy różnymi podmiotami nie powoduje skutków współuczestnictwa. Przyjęcie współuczestnictwa procesowego byłoby możliwe tylko w razie uznania, że połączenie nie ma charakteru technicznego, a wywołuje skutki procesowe. Brak jest jednak podstaw do takiego wniosku.
4. Połączone sprawy otrzymują jedną sygnaturę - numer sprawy, która wpłynęła pierwsza do sądu; ograniczenie liczby sygnatur do jednej jest również czynnością techniczną.
5. Na postanowienie sądu w przedmiocie połączenia kilku oddzielnych spraw, a więc na postanowienie tak pozytywne (zarządzające połączenie), jak i negatywne (odmawiające połączenia) zażalenie nie przysługuje (zob. orz. SN z 25.7.1979 r., IV CZ 115/78, OSN 1979, Nr 6, poz. 123).
Prosze sprawdzić

saper59

Proszę korzystać z wszelkich materiałów zamieszczonych na forach. Po to są zamieszczane aby jak największa grupa walczących mogła wybrać dla siebie to coś. W moim tekście są fragmenty opracowane przez jkaspra, ziutka01 i innych kolegów.

Opisałem cały proces „robienia nas w jajo” i mimo, że te treści w różnych fragmentach przetoczyły się przez moje sprawy (druga jest jeszcze w Sądzie Okręgowym), to sądy nie podzielają mojego zdania. Wygrać naszą sprawę można tylko przez Trybunał Konstytucyjny, a jego wyrok, korzystny dla nas, spowodowałby konieczność zmian wszystkich decyzji, wszystkich emerytów z przed 01.01.1999 roku i miliardowe koszty. Niestety to jest zbyt duża kasa, aby sądy mogły oceniać niezawiśle. Przepraszam prawników, ale tak to widzę. Trzeba byłoby wypłacić odszkodowania emerytom, rencistom, ale i wdowom. Rządzący nie tylko nie mają na to ochoty, ale przede wszystkim, nie mają kasy.
W kraju prawdopodobnie możemy tylko ugrać zmiany w nowej ustawie emerytalnej dotyczące starego portfela. Pisałem już o tym. Może na innym forum? Ktoś wtedy wytknął mi, że to będzie nowa ustawa emerytalna dotycząca będących i przychodzących do służby. Owszem, ale można w niej zmienić zapisy dotyczące inwalidztwa w związku ze służbą. Wysługa +15% za zdrowie= np. max 90% podstawy wymiaru. Od dziesięciu (chyba) lat nasz kraj uczestniczy w jakiejś wojnie (nie mylić z misją). Dotychczas jechali ochotnicy, ale od kiedy armia stała się w pełni zawodową wyjazd będzie na tzw. rozkaz. Rozwiązania ze starej ustawy emerytalnej nie są przystosowane do obecnych wyzwań. Na zmianach mogą skorzystać również „starzy” emeryci. Łagodniejsze (korzystniejsze) prawo może działać wstecz.
Na wzór art. 53 wue z 1993 roku można naprawić stary portfel. Nie tak samo jak wtedy, ale tą metodą. Tylko tyle i aż tyle możemy wywalczyć w kraju. Tu jest miejsce do działania dla organizacji byłych żołnierzy i nas samych.
Coś mi chyba „wali w dekiel”. Oni kombinują jak tu jeszcze bardziej okraść i udupić służby mundurowe, a mi się optymistycznie marzy rekompensata i naprawianie bezprawia. Koledzy pióra i komputery w dłoń. Kolejna bezprawna decyzja-kolejne odwołanie do sądu. Odwołania lub fala odwołań od decyzji z marca 2010 może pomogą władzy zrozumieć, że nie odpuścimy.
Ja jeszcze nie pisałem odwołania od decyzji z marca 2010. Nie wiem, czy pisać do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, czy zgodnie z pouczeniem, do Sądu Okręgowego, a może równolegle dwa odwołania do dwóch różnych sądów i skargę do Mini stra ON? Nie wiem i myślę. Mam jeszcze dwa tygodnie.
Strasburg nie jest kolejną instancją. Tam wygrana będzie dotyczyła tylko indywidualnej osoby i nie będzie skutkowała na wszystkich emerytów. Natomiast suma indywidualnych odszkodowań (kilkadziesiąt lub góra kilkaset) będzie tylko niewielką częścią kwoty, którą należałoby wypłacić w przypadku przyznania nam racji w kraju. Być może pierwsze odszkodowania „obudzą” tych co już odpuścili, ale to będzie za 4 -5 lat. Nie potrafię ocenić od którego momentu przepisy wue są już tak naprawione, że nasze odwołania będą przedawnione? Nie wiem czy ETPCz może nakazać zmiany w przepisach krajowych? Ale chyba nie, zwłaszcza, że sprawa dotyczy systemu emerytalnego. Natomiast wiem, że odszkodowania zasądzone przez Trybunał, wypłacane z budżetu RP, będą musieli zabezpieczyć rządzący w przyszłości. Stąd ta gra na zwłokę.
Strasburg jest „zawieszeniem” rozwiązania problemu. Część z nas po prostu umrze.
Czekam na wyrok Sądu Apelacyjnego i na pewno będę skarżył RP do Strasburga, ale mam pewien problem. Czy w przypadku mojej śmierci (jestem tzw. sercowcem) sprawę będzie mogła kontynuować moja żona, z którą mam wspólnotę majątkową? Moje straty materialne są również jej stratami. Czy będzie mogła kontynuować sprawę z automatu? Czy lepiej zabezpieczyć się za życia pełnomocnictwem notarialnym? Zastanawiam się, czy mogę składać do ETPCZ skargę jako małżeństwo? To co piszę brzmi przerażająco, ale to jest proza życia. Uważam, że ten problem powinni nam naświetlić Koledzy, którzy rozumieją problematykę lub wiedzą gdzie to znaleźć. Przecież nie można ONYM odpuścić, nawet po śmierci.
Pozdrawiam.
Uparty jak osioł.

jkasper

jkasper

Czy ktoś zna już rozstrzygnięcie w sprawie II UZP 3/10 w SN?
Jan B. przeciwko WBE w W. o wysokość świadczenia i wypłatę odsetek SSN Jerzy Kuźniar godz. 10:00 rozprawa sala G

miehor

ze strony SN:

Uchwała z dnia 7 kwietnia 2010 r. (sygn. akt II UZP 3/10).
W sprawie z odwołania od decyzji Wojskowego Biura Emerytalnego odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji tego Biura podjętej po 1 stycznia 1999 r., droga sądowa przed sądem powszechnym jest niedopuszczalna (art. 31, art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin - jednolity tekst: Dz. U. z 2004 r., nr 8, poz. 66 ze zm. w związku z art. 156 k.p.a.). Embarassed

Bolek5111

No to się porobiło.

jkasper

jkasper

Pozostaję przy swoim stanowisku w sprawie skarg do WSA.
Do WSA nie może być złożone odwołanie od decyzji waloryzacyjnej Dyrektora WBE. Może natomiast być złożona skarga na decyzję administracyjną Dyrektora WBE. W postępowaniu przed sądami administracyjnymi występuje instytucja odwołania dopiero po skardze do II instancji w postępowaniu administracyjnym ( w naszym przypadku po niezadowalającym nas rozstrzygnięciu przez MON, czyli najpierw należy złożyć skargę do MON). Różnica między skargą a odwołaniem jest ogromna. Proszę przeczytać na stronie:
[link widoczny dla zalogowanych]
W Internecie są już setki stron, które precyzyjnie to opisują. Można również zadać pytanie prawnikom przez Internet i za nawet niewielką kwotę uzyskać poprawna interpretację w oparciu o konkretne przepisy prawa.
Dopiero zachowując opisane procedury i formy możemy dochodzić wyłącznie takiego rozstrzygnięcia, jakie może wydać sąd, powtarzam:
- uchylić decyzję w całości albo w części, ( nie może mieć w naszym przypadku zastosowania- patrz poniżej),
- stwierdzić nieważność decyzji, ( nierealne- bo zaszły już raczej nieodwracalne skutki – emeryt otrzymał świadczenie i raczej nie będzie miał z czego je zwrócić, na dodatek po kilku miesiącach)
- stwierdzić wydanie decyzji z naruszeniem prawa. (albo Dyrektor WBE/MON zmieni decyzję na zgodną z prawem albo otwiera się droga do dochodzenia odszkodowania).
Trzeba wykorzystać przy tym fakt wydania decyzji Dyrektora WBE ….. z dnia .. r. Nr świadczenia …….. z istotna wadą z powody błędnego powołania podstawy decyzji (jest art. 31 WUE 1993 , a powinno być: art. 6) w rozumieniu przepisów art. 107 kpa. Zarzut opieram na sentencji wyroku NSA w Warszawie z dnia 10.10.2007 r. (sygn. akt II GSK 177/07), cyt.: „Podstawa prawna decyzji administracyjnej musi być powołana dokładnie, a więc ze wskazaniem mających zastosowanie w sprawie przepisów prawa materialnego i formalnego, wraz z podaniem źródeł jego publikacji. W sytuacji, gdy dany artykuł dzieli się na kilka ustępów, podzielonych również na litery, brak wskazania, który z ustępów tego przepisu znajduje w sprawie zastosowanie, narusza ten wymóg.).

Wynika z tego, że nie możemy dochodzić odszkodowania przed sądami administracyjnymi. Do tego jest inna droga według innych procedur. W konsekwencji: jest to dopuszczalna droga, choć dużo dłuższa. Istotnym jest, by okazała się skuteczna. Konsekwencją, np.: stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa może być odwołanie do sądu powszechnego według WUE 1993. Przecież art. 31 ust.4 jednoznacznie wskazuje drogę odwołania. Art. 31........ 4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje zainteresowanemu odwołanie do właściwego sądu, według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.
A to oznacza właściwy sąd powszechny= Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ( i to nas łączy z sądami Pracy i Ubezpieczeń Społecznych), czyli nie WSA ani MON( wprawdzie z art. 32 MON formalnie z ust. 1 - z urzędu może wiele, ale napewno nic nie zrobi, natomiast nie ma prawa - z ust. 2 - do zmiany decyzji ostatecznych, od których nie zostało wniesione odwołanie na wniosek osoby zainteresowanej).
Tak rozumiem przytoczone przepisy.
Jest to mój punkt widzenia sprawy, oparty na przepisach prawa polskiego. Nie można mieszać postępowania z kpa z postępowaniem z kpc, mieszając na domiar złego przepisy różnych innych ustaw: z WUE 1993 weźmiemy art. 36 ( brak kosztów), a będziemy dochodzić naprawienia szkody według kpc. W rzemiośle wojskowym saper nie wchodzi w buty lotnika, lotnik - artylerzysty, marynarz - czołgisty. Przy tak rozbieżnym rozumieniu prawa - tylko sąd kargulowy mógłby cośkolwiek rozstrzygnąć.
Pamiętajmy: w ostateczności to nikt inny - tylko WBE może wydać dobrą dla nas decyzję ( lub zmianę) - żaden sąd. Oczywiście może to w każdej chwili zrobić ustawodawca, ale i tak na końcu musi być decyzja WBE.

jkasper

[link widoczny dla zalogowanych]

Wprawdzie uchwała SN dotyczy żołnierza zawodowego w zupełnie innej sprawie ( podobnie jak sprawa Jana B.) ale warto przeczytać uważnie całe 17 stron uzasadnienia, by z nich wybrać ogólne stwierdzenia, analogicznie dotyczące właściwości sądów: powszechnych ( w tym przypadku – pracy ) i administracyjnych, właściwości organów administracji wojskowej, przekazania kompetencji itp. Ale nawet do tych ogólnych stwierdzeń należy podchodzić ze zrozumieniem.
Np., cyt.: „…………. z konstytucyjnej zasady działania organów władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa (art. 7 Konstytucji RP) i zasady ogólnej ustanowionej w art. 6 k.p.a. wynika, że nie można domniemywać stosowania władczej i jednostronnej formy działania, jaką jest decyzja administracyjna tylko z okoliczności sprawy lub z samego przepisu art. 104 k.p.a., lecz podstawę do wydania decyzji trzeba wyprowadzić z powszechnie obowiązujących przepisów prawa materialnego. Załatwienie indywidualnej sprawy administracyjnej w formie decyzji ma miejsce wówczas, gdy forma taka wynika z przepisów prawa materialnego.”
Wnioski SN dotyczą tej jednej konkretnej sprawy. Uogólnianie i wyciąganie z nich wniosków do zupełnie innych spraw wiąże się z niebezpieczeństwem kompletnego chaosu w rozumieniu prawa, czyli powstanie prawa anarchii, wynikającej m.in. z chęci ( bo możliwości prawie nie ma) skutecznego zaskarżania prawomocnych decyzji w dowolnym czasie (od których to decyzji nie wniesiono w terminie odwołania). Najważniejszym jest zrozumienie ( a więc – pogodzenie się), że my sami musimy wywodzić swoje żądania z przepisów prawa, a nie z własnych wyobrażeń czy chciejstwa. Zaoszczędzimy sobie stresów ( przynajmniej).

ziutek01

KOLEDZY.
Przypominam, że art. 31 wojskowej ustawy emerytalnej jest zawarty w DZIALE IV pod tytułem: Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego. Ustęp 1 mówi o decyzji dotyczącej ustalenia prawa do emerytury i jej wysokości (PIERWSZA DECYZJA O EMERYTURZE). Pozostałe przepisy tego artykułu dotyczą takich decyzji. WNIOSEK prosty - nie dotyczy waloryzacji.
WALORYZACJA (zmiana wysokości emerytur i rent w ramach waloryzacji) - zgodnie z ustawą o FUS (art. 93. a wcześniej 92) następuje Z URZĘDU.
Nie zauważyłem w ustawie o FUS żadnego przepisu o wymogu dokonywania waloryzacji w FORMIE DECYZJI.
Jeśli jestem w błędzie, proszę o sprostowanie.
Pozdrawiam wszystkich

jkasper

ziutek01

Do jkasper
Zastanawiam się na tym czy w związku z brakiem podstawy prawnej (podkreślam że nie znalazłem takowej) uprawniającej WBE do wydania decyzji o waloryzacji - taki dokument wogóle jest DECYZJĄ ADMINISTRACYJNĄ.
Podkreślam, ze moim zdaniem art. 31 WUE nie jest podstawą prawną do wydania decyzji o WALORYZACJI. Czy ustawa o FUS jest taką podstawą, skoro mówi się w art. 93, że "Zmiana wysokości emerytur i rent w ramach waloryzacji następuje z urzędu....".
Pozdrawiam

jkasper

ziutek01

Do jkasper.
Po pierwsze: Zgadzam się, że ustalenie prawa do emerytury i jej wysokości wymaga DECYZJI - tak mówi art.31.
Po drugie: Zgadzam się, że zmiana wysokości emerytury (renty) wymaga DECYZJI (art.32) - dotyczy zmiany wynikającej z przedstawienia nowych dowodów uprawniających do większego świadczenia (np. dodatkowa wysługa).
Po trzecie: W związku z poprzednimi punktami nie widzę tu możliwości interpretacji i twierdzenia, że art. 31 lub 32 daje możliwość wydania decyzji w sprawie WALORYZACJI, czy nadpłaty, niedopłaty - byłaby to nadinterpretacja.
Po czwarte: W art. 5 i 6 także nie widzę zapisów dotyczących wydawania DECYZJI w sprawie waloryzacji.
Po piąte: W ustawie o FUS również nie znalazłem zapisu o konieczności wydawania decyzji w sprawie waloryzacji.
PO SZÓSTE: nie upoważniłem CIĘ do ujawniania mojego imienia na forum.
Pozdrawiam

SOKÓŁ

Szanowni Koledzy mam pytanie.
Ponieważ w czterech sprawach zastępca procesowy, udzielając odpowiedzi do sądów
wskazywał iż z powodów proceduralnych i błędów w odwołaniach sąd powinien oddalić
moje odwołania- obejżałem wszystkie moje decyzje od 90 roku, i pomijając to że podstawa prawna jest taka jaką powołują w decyzjach to zauważyłem iż do roku 2006
decyzje własnoręcznie podpisywał "szef" potem dyrektor a od tego czasu z up. podpisują inne osoby. Czy takie decyzje są zgodne z prawem? Także nie mam
przekonania co do "dodrukowanego pouczenia o odwołaniu do sądu pracy"
Pozdrawiam Kolegów.