Nasze Forum "VOX MILITARIS"

aryski

Ten pan udowodnił, że potrafi walczyć. Brak jednak najmniejszego dowodu na jakikolwiek sukces. A może, tu chodzi o to by tego króliczka gonić? Powielanie błędów, to żaden rozsądek. W Polsce nikt nie uzyska z władzą sprawiedliwego wyroku.

JOZIN

Na blogu tego pana-Zdzislaw 1942 jest opinia prawna dotycząca Naszych spraw-oraz jedna opinia intrnauty.Moze warto podjąc temat.

jkasper

Opinia prof. Teresy Bińczyckiej-Majewskiej w sprawie waloryzacji emerytur żołnierzy zawodowych oraz Opinia prawna w sprawie ubezpieczeń społecznych żołnierzy zawodowych dr hab. Magdaleny Szczepańskiej są w swojej wymowie identyczne. Bazują na systemie obowiązującego prawa w RP. Z własnymi odwołaniami w 2008- 2012 r. doszedłem: 1 raz – do SN i 1 raz skończyłem na apelacji. Ogółem w naszych sprawach zapadło kilkadziesiąt tysięcy wyroków na wszystkich szczeblach i kilkadziesiąt odrzuceń przez Strasburg. Teraz już nie da się tego odwrócić. Nie skarżyłem do ETPCz, bo ETPCz wydał wyrok w sprawie Khoniakina przeciw Gruzji [link widoczny dla zalogowanych] . Khoniakina – sędzia SN Gruzji skarżyła identyczne rozwiązanie prawne jak u nas: objęcie wstecz waloryzacją powszechną z płacowej wszystkich emerytowanych sędziów w Gruzji ( u nas – emerytów wojskowych i służb mundurowych). Więc – nie ma co szukać „ sprawiedliwości” w ETPCz. WYŁĄCZNIE ZMIANA PRZEPISÓW PRAWA MOŻE ODNIEŚĆ SKUTEK. Ale na to nie pozwoli reszta społeczeństwa. Swego czasu pisałem na forum o inicjatywie społecznej – obywatelskim projekcie ustawy z 2001 r. o przywrócenie waloryzacji "płacowej" dla emerytów wojskowych i służb mundurowych. Ten projekt ( przewodniczącym był mjr rez. MO Ż. – już nie żyje). W 2003 r tenże Ż. – już w Senacie - wycofał zmianę waloryzacji „po konsultacjach i uzyskaniu akceptacji emerytów wojskowych i służb mundurowych”. Koledzy zarzucają organom władzy przestępstwa. Tylko, że w takim przypadku prawo przewiduje zawiadomienie organów praworządności – np. prokuraturę, a nie wymiaru sprawiedliwości – sądy. Tę drogę również przeszedłem: moje zawiadomienie przeszło wszystkie szczeble prokuratury w RP – od PG do prokuratur rejonowych (poprzez wojskowe prokuratury). Na postanowienia prokuratorów rejonowych złożyłem zażalenia do sądów karnych ( 1 w Warszawie, 2 w Krakowie), które jednak utrzymały postanowienia prokuratorów w mocy. Trzeba brać pod uwagę – w przypadku uznania przez sąd zawiadomienia (tj. oskarżenia) za fałszywe – można ponieść odpowiedzialność karną.
Ale cóż – nikt nikomu nie zabroni bicia głową w mur. Ja to zrozumiałem i mam spokój.

jkasper

Na tymże blogu zostały zamieszczone listy z zapytaniami klubu poselskiego SLD do Rzecznika Praw Obywatelskich oraz I Prezes Sądu Najwyższego.
Pozwoliłem sobie na następujący komentarz:
Ja nie wierzę, że :
1. Pan Miller dopiero teraz "dowiedział się", że w czasie głosowania nad ustawami o SUS, FUS, ustawami zmieniającymi wstecz z 23.12.1999 r. i innymi ustawami te ustawy i zmiany były niezgodne z Konstytucją i INNYMI USTAWAMI( np. WUE1993 - vide art. 6). To nie MON zmienił brzmienie art. 6 WUE1993, sam L.Miller za tym głosował, a później nic z tym nie zrobił.
2. obywatelski projekt zmiany waloryzacji z 2001 r. w 2003 r "przepadł" bez osobistego udziału ówczesnego Premiera Leszka Millera. Przypominam: mjr re. MO pan Ż. dostał premiowane miejsce na liście do Sejmu, ale miał pecha, bo wtedy SLD nie osiągnął progu wyborczego i nikt z SLD nie wszedł do Sejmu, a Leszek Miller chwilowo zmienił orientację polityczną na bardziej perspektywiczną.
3. posłowie SLD nie mogą złożyć podobnej zmiany w Sejmie. Mogą lecz nigdy tego nie zrobią, a obecne pytania Szefa są śmierdzącą na odległość "kiełbasą wyborczą". Taka zmiana nie tylko będzie podważać elementarne zasady Konstytucji, ale i rozłoży "na łopatki" budżetu państwa na klika lat, albo jeszcze gorzej.
4. przez 15 lat nie dostrzegał dyskryminacji zwykłych żołnierzy zawodowych wobec prokuratorów i sędziów wojskowych wskutek przechodzenia przez powyższych w "stan spoczynku sędziów i prokuratorów" , a zwykłych żołnierzy zawodowych na emeryturę, rentę albo zupełnie inny stan spoczynku, niż tej pierwszej grupy.
5. pytania Pana Millera mogą mieć w przyszłości choćby najmniejszy wpływ na zmianę waloryzacji emerytur wojskowych.

Pytanie w sprawie prokuratorów i sędziów wojskowych może w przyszłości zostać wykorzystane do likwidacji sądów i prokuratur wojskowych, o czym już kilkakrotnie podejmowano różne debaty, ale nie wierzę, by którakolwiek opcja odważyła się zmienić stan spoczynku wszystkich prokuratorów i sędziów na zasady powszechnej waloryzacji ( jak w Gruzji). Można to uważać za swoisty straszak na sędziów i prokuratorów: jak będziecie za bardzo niezawiśli, to .... Odpowiedzi na te obydwa pisma nie będą rodzić najmniejszych skutków prawnych. Nie będą miarodajne ani dla organów władzy, ani praworządności (prokuratur), ani wymiaru sprawiedliwości (sądów). Pytajcie o to na zebraniach wyborczych SLD.
To jest moje prywatne zdanie. Obawiam się, że nie jest bezpodstawne.

jkasper

W związku z nowymi treściami na wspomnianym blogu nieco zmieniłem zdanie:
Po poprawkach i nowych informacjach podejrzewam, ze Leszek Miller nie ma nic wspólnego z treścią pytań i -wielce prawdopodobne- nic o nich nie wie. Nie zamierzam nikogo o to pytać. Więc - czym kieruje się właściciel blogu umieszczając takie treści? Czy to jest agitacja na rzecz SLD? Czy też ośmieszanie SLD? A może infantylna prowokacja? Bo nie myślę, że chęć zostania męczennikiem sprawy waloryzacji emerytur wojskowych. Szczerze mówiąc - proszę o wykasowanie wszystkich moich komentarzy, bo bardzo bym nie chciał być świadkiem w jakimś postępowaniu karnym ( piszę to z własnego doświadczenia w prokuraturach).
Z wyrazami(nie SŁOWAMI) szacunku zobowiązuję się nie komentować wpisów na Pańskim blogu.

julevin

Przedstawiciele SLD i pozostałych partii politycznych doskonale wiedzieli, co zrobili z nowelizacją ustawy emerytalnej z roku 1998 i w latach następnych. To było wspólne, zgodne ich działanie przeciwko emerytom wojskowym. Wszelkiego rodzaju zawirowania, które swoimi wypowiedziami usiłują zrobić, mają im tylko pomóc w przyciągnięciu naiwnych do glosowania za nimi. Zgadzam się z powyższymi wpisami. Zawracanie głowy nowymi koncepcjami na blogu przez pewnego pana, to zawracanie kijem Wisły.

jkasper

omikron45

Mija cicho - kolejny raz - dzień historycznego chrztu bojowego I Dywizji Ludowego Wojska Polskiego im. Tadeusza Kościuszki. Bitwy pod Lenino! Cześć i chwała walczącym! Nie słyszałem w publikatorach, wzmianki na ten temat! Panowie Żołnierze w stanie spoczynku, Żołnierze rezerwy i czynnie pełniący służbę - czy Wam jest to obojętne?
Mnie to boli, że „sadzone są dęby wolności” a o tych co nieśli wolność dla kraju, w najlepszym wypadku się milczy!!!
„Gardząc wszystkim, co było przed nami, uczymy innych, by gardzili nami.” (William Hazlitt)
Pozdrawiam.

kawo

mir-wa57

[link widoczny dla zalogowanych]
tak więc wszyscy emeryci pełniący służbę przed stanem wojennym nie mają co liczyć na względy ze strony MON , można tu wyliczać co komuchów czeka ... niedola i dobrze ze płac(z)ą na czas te emeryturki

jkasper

Oto praktyczne zaangażowanie SLD w sprawę emerytur. Waloryzacja emerytur i rent na 2015 rok i wynik głosowania: [link widoczny dla zalogowanych] .
W projekcie SLD dotyczącym zmian w emeryturach i rentach (druk sejmowy nr 2651) – skierowanym do prac w utworzonej w tym celu Podkomisji (pod przewodnictwem posłanki Bańkowskiej ) - też nie ma wzmianki o innym traktowaniu emerytów wojskowych. Transmisja archiwalna: [link widoczny dla zalogowanych]
Projekt zawiera propozycje:
1) zwiększania o 25% podstawy obliczenia emerytury według tzw. nowych zasad dla osób urodzonych po 1948 r., posiadających co najmniej 25-letni okres składkowy, które przed przejściem na emeryturę po osiągnięciu pełnego wieku emerytalnego nie korzystały z innych świadczeń emerytalno-rentowych;
2) umożliwienia przy wyliczeniu wysokości emerytury zastosowania tablic dalszego trwania życia obowiązujących w dniu, w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny;
3) stosowania przepisu art. 55, który umożliwia obliczenie emerytury z tytułu osiągnięcia wieku emerytalnego z zastosowaniem tzw. nowych zasad wymiaru, również do osób urodzonych przed 1949 r., które pobierały wcześniejsza emeryturę;
4) zaliczenia przy ustalaniu kapitału początkowego pełnego okresu nauki w szkole wyższej ubezpieczonym, wobec których ma obecnie zastosowanie ograniczenie z art. 5 ust. 2 ustawy;
5) zaliczenia przy ustalaniu kapitału początkowego okresu urlopu wychowawczego oraz pozostałych okresów, o których mowa jest w art. 7 pkt 5 ustawy, jako okresu składkowego;
6) umożliwienia ponownego przeliczenia emerytury u osób, wobec których zastosowanie miało ograniczenie wysokości podstawy emerytury do 250% przeciętnego wynagrodzenia.
W innych projektach zmian w ustawie o FUS i innych ustaw (też WUE) nawet nie wspomina się o innym traktowaniu wojska, służb mundurowych, i takim samym traktowaniu prokuratorów i sędziów wojskowych. Nikt nie dąży do zrównania stanu spoczynku byłych żołnierzy zawodowych ( z powodu wyłączeń zdrowotnych i wieku) ze stanem spoczynku sędziów i prokuratorów, który wynika z niemożności czynnego wykonywania zawodu - niekoniecznie z powodu zdrowia i wieku. Dlatego sędziowie i prokuratorzy wojskowi są traktowani na równi z "cywilnymi" sędziami i prokuratorami (równość relewantna). Wysokość ich świadczeń w stanie spoczynku ustalają (wyliczają) organy odpowiednich sądów i prokuratur, a wypłatę tych świadczeń dokonują odpowiednie organy emerytalne. W przypadku "wojskowym" - odpowiednie WBE. Nie chcę wchodzić w trochę skomplikowana materię prawną: organy ustalające wysokość tych świadczeń - odpowiednie sądy i prokuratury nie są organami administracyjnymi, więc nie mogą wydawać decyzji administracyjnych, dokonują jedynie czynności "technicznych", a decyzję administracyjną wydają organy emerytalne. Przypomnę tylko, że w pewnym okresie czasu nasze emerytury wypłacał nam ZUS - z funduszy wojska. Kiedyś decyzje wydawał Wojewódzkie Sztaby Wojskowe. Później wypłaty wróciły do WBE. To jest skrót, może nawet niepełny.

jkasper

Dodam: dla sędziów i prokuratorów prawo nie przewiduje emerytury czy renty. Jest przeniesienie w stan spoczynku. Formalnie - sędzia / prokurator może sobie wybrać ten "lepszy" stan - emeryturę/rentę. A z wyrokiem lub pozbawieniem praw sędziego/prokuratora dostanie emeryturę/ rentę na powszechnych zasadach.

julevin

Poniżej informacja dla młodych adeptów sztuki wojskowej, by mieli świadomość, co do sposobu sprawowania opieki nad emerytami wojskowymi przez polskie państwo.
Powinni wiedzieć, jak pan prezydent dba o swoich podkomendnych.

Prezes
Związku Polskich Spadochroniarzy
Pan gen. dyw. (rez.) Jan KEMPARA
03-446 Warszawa
ul. 11 Listopada 17/19
Związek Polskich Spadochroniarzy O/II w Krakowie zwraca się z uprzejmą prośbą do Zarządu Głównego Związku Polskich Spadochroniarzy o wystąpienie do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o powtórne wszczęcie postępowania w sprawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego K 4/99 z dn. 20 grudnia 1999r, na podstawie art.191 pkt,1 i 2 oraz art.79 ust.1Konstytucji Rzeczpospolitej Polski.
Trybunał Konstytucyjny orzekając zgodność art.159 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z art. 2 Konstytucji RP nie podjął się oceny regulacji z art, 32, 64 oraz art.67 ust.1 tej ustawy, jak również nie wskazał podmiotu, którego dotyczy.
Natomiast następujące organy państwowe wyłączyły świadczeniobiorców -emerytów wojskowych spod ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ponieważ nie byli objęci powszechnym systemem składkowym, a to:
• autor ustawy
• organ ustawodawczy (wyrok TK sygn. akt K 5/99 z dn. 22 czerwca 1999r), który zachował w pierwotnym brzmieniu wszystkie przepisy ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy i ich rodzin /Dz. U. 1994 Nr 10 poz.36/ w tym art.6 ust. 1-3 o waloryzacji. Potwierdził też, że art.186 ust.2 pkt.1 ustawy z FUS stanowi przepis intertemporalny powodujący, że wspomniana ustawa odnosi się do wniosków o świadczenia złożonych po 1 stycznia 1999r. Art.192 ustawy z FUS ustawodawca jednoznacznie zawarł treść wskazującą, że zmiana brzmienia art. 6 WUE art.159 ustawy z FUS nie dotyczy emerytów i rencistów -byłych żołnierzy zawodowych. Mianowicie: cyt. „ilekroć przepisy odsyłają do przepisów o zaop. emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz waloryzacji emerytur i rent, o zasadach ich ustalania oraz zmianie niektórych ustaw, należy przez to rozumieć odesłanie do przepisów o emeryturach i rentach z FUS”. Wynika z tego, że nie można rozszerzać przepisu określonego w art. 159 pkt.1 ustawy z FUS na wnioski złożone przed datą jej wejścia w życie. Potwierdza to uchwała Sądu Najwyższego sygn. akt III ZP 6/99 w stosunku do rodzin po zmarłych sędziach i prokuratorach, w tym rodzin wojskowych po zmarłych sędziach i prokuratorach wojskowych.
• Prokurator Generalny RP w opinii do Trybunału Konstytucyjnego.
• Trybunał Konstytucyjny -wyrok z dnia 19 lutego 2001r sygn. akt 14/00 -ustawa z FUS ma zastosowanie do tych funkcjonariuszy, którzy wstąpili do służby po dniu wejścia w życie ustawy o FUS.
• orzeczenie TK sygn. akt K 33/06 z dnia 10 lipca 2008r /Dz. U. Nr 131 poz. 837/, zgodnie z zawartym w nim stanowiskiem, zasada niedziałania prawa wstecz oznacza zakaz stanowienia norm prawnych nakazujących stanowienie nowo ustanowionych przepisów do zdarzeń, które miały miejsce przed wejściem ich w życie. Naruszenie tej zasady jest ściśle związane z naruszeniem zasady ochrony praw nabytych.
Przepisy dotyczące społecznego ubezpieczenia służb mundurowych zostały uchylone ustawą z dnia 23 lipca 2003r /Dz. U. Nr 166 poz. 1609/. W ślad za tym nie poszła zmiana art.6 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych wprowadzonego art.159 ustawy z FUS.
Zasada państwa prawa formułuje m. in. nakaz dokonywania zmian w obowiązującym prawie z zachowaniem reguł poprawnej legislacji, ustawodawca winien zmieniać prawo kompleksowo, a nie w sposób fragmentaryczny.
Zwracamy się również o wystąpienie do odpowiednich władz wykonawczych o zaprzestanie dyskryminacji emerytów wojskowych. Z dniem 11 września br, weszła w życie ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych /Dz. U. Nr 179 poz. 1750/. Zmieniły się zasady obliczania wymiaru świadczenia, zaś nadal aktualny art. 53 wojskowej ustawy emerytalnej gwarantuje, że jakość świadczeń emerytalnych ustala się na nowoz urzędu wg zasad określonych w ustawie, by zachować parytet 75% wysokości aktualnie należnego świadczenia na analogicznym stanowisku. Wojskowe Biura Emerytalne nie zastosowały się do nowych uregulowań prawnych, mimo że zobowiązane są z urzędu do ponownego ustalenia wysokości świadczeń od dn. 1 lipca 2004r.
Wszystkie odwołania i skargi do sądów pracy i ubezpieczeń społecznych od decyzji WBE są odrzucane bez należytego uzasadnienia. Decyzje o waloryzacji świadczeń nie są podpisywane przez dyrektorów WBE, podawane przez nich podstawy prawne są różne. Zachodzi uzasadnione podejrzenie zmowy urzędniczej i ingerencję w niezawisłość sądów wszystkich instancji.
Nie chce się wierzyć, że w XXI wieku, w demokratycznym i praworządnym (ponoć!?) państwie kilkusettysięczna , starzejąca się grupa społeczna jest traktowana przez wszystkie trzy władze (ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą), wcześniej, jak „mięso armatnie” bez żadnych praw, teraz również bez praw obywatelskich, bo „mięsem” z racji wieku już być nie może. Nasz problem stanowi w Polsce tajemnicę poliszynela. Wszyscy o nim wiedzą, ale nikt na ten temat nie chce mówić.
Czwarta władza, czyli media również na ten bolesny temat milczy, dlatego tym wnioskiem spróbujemy zainteresować niektóre czasopisma i programy. Tym samym sprawdzimy ich niezależność i wrażliwość społeczną.
Powyższy apel wysyłamy również do władz centralnych Związku Polskich Spadochroniarzy , Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego oraz Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Lotnictwa Wojskowego Rzeczpospolitej.
Powiadamiamy o naszych żądaniach:
1. Dziennik „Fakt”
2. Tygodnik „Wprost”
3. Tygodnik „Fakty i Mity”
4. Tygodnik „Nie”
5. TVP 1 -program publicystyczny p. E. Jaworowicz
Wierzymy, że Pan Generał, jako były dowódca i przełożony zechce wysłuchać naszych żądań i zrobi wszystko ze swojej strony, aby doprowadzić do zaprzestania dyskryminacji byłych żołnierzy, którzy nie byli sędziami, ani prokuratorami, ale uczciwie, 24 godz./dobę ile tylko mieli sił i zdrowia służyli POLSCE, a zabrano im wszystko: bezpłatne leki, przejazdy, a w końcu okradziono z należnych świadczeń.
U Z A S A D N I E N I E
Z dniem 1 stycznia 1999r weszła w życie ustawa z dnia 17 grudnia 1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz. U. Nr 162 poz.1119/ zwana ustawą z FUS i miała na celu regulować zasady przyznawania i waloryzacji świadczeń tym, którzy zostali objęci systemem składkowym. Nie była to ustawa o zmianie innych ustaw, lecz wyłącznie o emeryturach i rentach z FUS, co jednoznacznie zostało określone w Druku Sejmowym nr 339 z dnia 8 maja 1998r. Ustawa ta zawarła art.159, który dokonał zmiany art.6 /2/ wojskowej ustawy emerytalnej. Emerytury i renty podlegają waloryzacji na zasadach i i w terminach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z FUS.
W piśmie Ministra Pracy i Polityki Społecznej –Departament Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 stycznia 2009r ,Radca Ministra p. Bożena Bator /autor ustawy/ wyjaśniła cyt. ”W przypadku żołnierzy zawodowych, którzy wstąpili do służby przed dniem 2 stycznia 1999r zachowano ich prawo do emerytury na dotychczasowych zasadach określonych w ustawie z dnia 10 grudnia 1993r o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin /Dz. U. z 2004r Nr 8 poz.66 z późn. zm./ zwaną dalej ustawą zaopatrzeniową”. Również Prokurator Generalny w opinii do Trybunału Konstytucyjnego zauważył, że zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS warunki nabywania prawa do emerytury i renty oraz innych świadczeń przysługujących z tytułu pobierania emerytury lub renty a także zasady ustalania wysokości tych świadczeń dla żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Policji, Służby Więziennej i Państwowej Straży Pożarnej, którzy w dniu wejścia w życie ustawy pozostawali w służbie określają przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób. Wynika z tego, że nowy system obejmować będzie tylko tych żołnierzy i funkcjonariuszy, którzy podejmą służbę po 31 grudnia 1998r. Będący na emeryturach zostali wyłączeni od rozpatrywania przez Trybunał Konstytucyjny przy orzekaniu zgodności art.159 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r o emeryturach i rentach z FUS /Dz. U. nr 162 poz. 1118/ z art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polski, czyli ochrony praw nabytych. Trybunał nie podjął się oceny regulacji z art.32 i 64 ust.2 oraz 67 ust.1 ustawy zasadniczej. Ocena zasadności wymagała odróżnienie prawa do waloryzacji jako uprawnienie do zachowania stałej wartości ekonomicznej przyznawanych świadczeń emerytalno-rentowych od metody podwyższania nominalnej wartości przysługujących świadczeń przyjętych w normujących przepisach. Wprawdzie zakwestionowane przepisy zmieniły w stosunku do określonej grupy świadczeniobiorców metodę /mechanizm/ waloryzacji, zachowały jednak samo założenie stabilnej wartości ekonomicznej otrzymywanych świadczeń oraz przewidziały mechanizm umożliwiający jego urzeczywistnienie. Mimo zmiany przepisów, istota instytucji przystosowującej wartość świadczeń emerytalno –rentowych do spadku siły nabywczej pieniądza, w którym wypłacane są świadczenia nie została naruszona –tak miało być wg Trybunału Konstytucyjnego, a w rzeczywistości wartość ekonomiczna /siła nabywcza/ świadczenia emerytalnego spadla średnio o ok. 2.000zł/mc. Waloryzacja wynosi przeciętnie ok. 100zł/mc, natomiast potrącenia wynoszą ok. 1000zl/mc. Na przykład wg grupy U-17 za okres od 1999r do chwili obecnej wg decyzji WBE waloryzacja wynosi ok. 18.000zl, a potrącenia ze świadczenia wyniosły ok. 181.000zł. Żołnierz przechodzący na emeryturę w chwili obecnej z tego samego stanowiska i posiadanego stopnia z tymi samymi dodatkami i wysługą lat krótszą, otrzymuje świadczenia wyższe o ponad 60%, czyli świadomie wytworzono „stary portfel”. Podzielono środowisko emerytów mundurowych na lepszych i gorszych.
W miejscu tym koniecznym jest przywołanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 maja 2000r sygn. SK 22/99 cyt. „Celem regulacji zawartej w art. 53 ustawy z dnia 10 grudnia 1993r jest zniesienie dysproporcji w wysokości wojskowych świadczeń emerytalno –rentowych wynikających z daty przyznania świadczenia, czyli likwidację „starego portfela”
W przypadku żołnierzy zawodowych, którzy wstąpili do służby przed dniem 2 stycznia 1999r zachowano ich prawo do emerytury na dotychczasowych warunkach określonych w ustawie z dnia 10 grudnia 1993r /Dz. U. z 1994r Nr 10, poz. 36/.
Potwierdzają to następujące akty prawne:
• Uchwała Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 1999r III ZPG/99
• Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 stycznia 2003r sygn.. SK 27/02, który wskazał, ze przepisy ustawy z 17 grudnia 1998r o emeryturach i rentach z FUS /Dz. U. nr 162 poz. 1118/ mają zastosowanie do tych funkcjonariuszy służb mundurowych, którzy wstąpili do służby po dniu wejścia w życie ustawy. Emerytury i renty podlegają waloryzacji w takim samym stopniu, w jakim następuje wzrost uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych.
• Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 lutego 2001r sygn. 14/00 –ustawa z FUS ma zastosowanie do tych funkcjonariuszy, którzy wstąpili do służby po dniu wejścia ustawy.
• Brak ustawy intertemporalnej i derogacyjnej.
• Brak nowego rozporządzenia wykonawczego Ministra Obrony Narodowej, o którym mówi art.37 ustawy z 10 grudnia 1993r o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy. Cyt. „Minister Obrony Narodowej określi w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady postępowania i właściwość organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy i uprawnionych członków rodzin”-/również potwierdza to art.92 Konstytucji RP/
Przywołując orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2008r K 336 /Dz. U. 131 poz. 837/ zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego zasada niedziałania prawa wstecz oznacza zakaz stanowienia norm prawnych nakazujących stosowanie nowo ustanowionych przepisów do zdarzeń, które miały miejsce przed ich wejściem w życie. Naruszenie tej zasady związane jest ściśle z naruszeniem zasady ochrony praw nabytych.
Objęcie żołnierzy zawodowych powszechnym systemem emerytalnym było krytykowane, a postulaty wyłączenia służb mundurowych z tego systemu zostały uwzględnione w ustawie z 23 lipca 2003r o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw /Dz. U. nr 166 poz.1609/. Przepisy dotyczące społecznego ubezpieczenia służb mundurowych uchylono. W ślad za tym nie poszła zmiana art.6 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym, która w dalszym ciągu była nowelizowana, ale w odniesieniu do powszechnego systemu emerytalnego. Tymczasem państwo prawa formułuje m. in. nakaz dokonywania zmian w obowiązującym prawie z zachowaniem zasad poprawnej legislacji. Ustawodawca powinien zmieniać prawo nie w sposób fragmentaryczny, ale kompleksowy O ile za tym uzasadnieniem dla wprowadzenia art. 159 ustawy emerytalnej było objęcie żołnierzy zawodowych powszechnym systemem emerytalnym, o tyle powrót do wcześniejszych zasad podlegania zaopatrzeniu społecznemu żołnierzy powinien dokonać zmian, które doprowadzą do wyłączenia stosowania wobec emerytów wojskowych reguł wynikających z systemu powszechnego.
Pozostawienie art.6 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym odsyłającym do ustawy o emeryturach i rentach z FUS prowadzi do nieuzasadnionego objęcia żołnierzy zawodowych i emerytów wojskowych dwoma systemami zaopatrzenia społecznego: zaopatrzeniowym w zakresie nabycia prawa do świadczenia /Ustawa z dnia 10 grudnia 1993r Dz. U. z 1994r Nr 10 poz. 36/ oraz ubezpieczeniowym w zakresie waloryzacji /Ustawa z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz. U. Nr 162 poz. 1118/.
Sytuacja taka jest niedopuszczalna . Czy wg zasady równości konstytucyjnej możliwe jest pobieranie przez emerytów różnego świadczenia /w różnej wysokości/, jeżeli zajmowali przed przejściem na emeryturę to samo stanowisko, mieli te same dodatki służbowe i identyczną wysługę lat?! Konstytucyjna zasada równości powinna być realizowana w obrębie tej samej grupy zawodowej emerytów.
Prowadzi to do powtórnego rozeznania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku 4/99 z dnia 20 grudnia 1998r, który stał się główną przyczyną odrzucania przez sądy I i II instancji skarg na Wojskowe Biura Emerytalne w sprawie waloryzacji rent i emerytur, oraz odrzucania kasacji przez Sąd Najwyższy..
Należy nadmienić, że wysokość świadczeń pracujących emerytów wojskowych, którzy pobierają 75% uposażenia na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym nie podlega przeliczeniu w przeciwieństwie do emerytów cywilnych, których emerytura wzrasta po przepracowaniu każdego roku o określoną kwotę.
Pozostałe orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego nie są respektowane przez sądy, ale służą do manipulacji i matactwa prawa.
Z dniem 11 września 2003r weszła ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2003r Nr 179 poz.1750). Zmieniły się podstawy wymiaru świadczenia, zaś nadal aktualny art.53 wojskowej ustawy emerytalnej gwarantuje, że wysokość naszych świadczeń ustala się na nowo z urzędu wg zasad określonych w ustawie, by zachować parytet 75% wysokości aktualnie należnego na analogicznym stanowisku, wysłudze lat i w tym samym stopniu wojskowym.
Wojskowy organ emerytalny nie zastosował się do nowych uregulowań prawnych, mimo, że zobowiązany jest z urzędu do ponownego ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego od 1 lipca 2004r (wyrok TK z dnia 8 maja 2000r sygn. SK 22/99).
W tym miejscu należy przywołać wyrok TK z 8 kwietnia 20014r o sygn., akt K21/13, w którym TK jasno się wypowiedział: „Prawom do świadczeń pieniężnych wypłacanych w ramach wojskowego systemu zabezpieczenia społecznego, jako prawom majątkowym w rozumieniu art. 1 protokołu nr 1 do konwencji (Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 20 marca 1952r) ,Dz. U. z 1995r Nr 36, poz. 175/1 ze zm. –przysługuje zatem ochrona prawna, wobec tego konstytucyjnym obowiązkiem ustawodawcy jest zapewnienie odpowiedniej ochrony osobom, którym te prawa przysługują, oraz powstrzymanie się od przyjmowania regulacji, które mogłyby pozbawić te prawa ochrony, lub mogłyby tę ochronę ograniczyć”.
Zasadność roszczeń grupy świadczeniobiorców jest uzasadniana jeszcze w innych wyrokach Trybunału Konstytucyjnego jak K5/99 z 22 czerwca 1999r, oraz K30/99 z 11 lipca 2000r, czy P7/01 z 5 listopada 2002r. Wyroki te zawierają w uzasadnieniach stwierdzenia korzystne dla emerytów wojskowych
W dniu 25 czerwca 2014r w czasie 70 posiedzenia Sejmu RP posłanka SLD p. Prządka zadała Pani Rzecznik pytanie dotyczące tysięcy byłych żołnierzy zawodowych, którzy uprawnienie do świadczeń uzyskali przed 1999r tj. przed wprowadzeniem w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z 17 grudnia 1998r (Dz. U, z 1998r Nr 16 poz. 1118). Pani Rzecznik stwierdziła, że Ministerstwo Obrony Narodowej już 1 kwietnia 1999r zmieniło waloryzację ich świadczeń z tzw. Stanowiskowej na tzw. Cenową, degradując ich wartość o blisko 50% mimo, ze obowiązywały wówczas dwie ustawy w wersjach pierwotnych:
-ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych z 13 października 1998r (Dz. U. z 1998r Nr 137 poz. 887) –zwana „ustawą o SUS”
-ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu ubezpieczeń Społecznych z 17 grudnia 1998r (Dz. U, z 1998r Nr 16 poz. 1118).
Pierwszy z w/w aktów wyłączył z reformy ubezpieczeń społecznych prokuratorów, w tym prokuratorów wojskowych (art. 6 ust. 1 pkt.1) i żołnierzy zawodowych pełniących służbę przed dniem wejścia w życie ustawy o SUS (art.6 ust.3 w związku z art.6 ust.1 pkt.13 ). Inną ustawą z systemu ubezpieczeń społecznych zostali wyłączeni sędziowie, w tym sędziowie będący żołnierzami zawodowymi (Dz. U. z 1997r Nr 124 poz. 782).
W ustawie z FUS natomiast potwierdzono zakres podmiotowy i przedmiotowy w ustawie o SUS (art.1 ust.1-4 oraz art.2 pkt.1 i 2) z ustawowymi wyłączeniami, o których jest mowa powyżej. Opisany ówczesny stan prawny uniemożliwiał podporządkowanie byłych żołnierzy zawodowych pod działanie ustawy z FUS, co stało się możliwe dopiero 23 grudnia 1999r po uchwaleniu przez Sejm ustawy o nowelizacji ustawy o SUS i innych ustaw (Dz. U. z 1999r Nr 110 poz. 1256), gdyż Sejm dokonał zmiany art.6 ust.3 ustawy o SUS z mocą wsteczną od 1 stycznia 1999r (art.16 przywołanej ustawy nowelizacyjnej).
Pani Rzecznik wspomniała o wyroku o sygn.. akt K 21/13 Trybunału Konstytucyjnego z 8 kwietnia 2014r, który uniemożliwia jakiekolwiek działanie na rzecz wymienionych świadczeniobiorców wojskowych. Wyrok 4/99 został wydany w czasie, gdy obowiązywały obie ustawy (o SUS i FUS) w wersjach wykluczających byłych żołnierzy zawodowych spod ich działania. W związku z powyższym wyrok nie może odnosić się do podmiotów (czyli byłych żołnierzy zawodowych) wykluczonych badaną ustawą. Wyrok ten stanowi konsekwencję wcześniej wydanego wyroku TK sygn.. akt K 5/99 z 22 czerwca 1999r, gdzie Trybunał potwierdził zgodność art. 1 ust. 2 ustawy z FUS z art. 2 Konstytucji RP i zachował w pierwotnym brzmieniu wszystkie przepisy ustawy o o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1994r Nr 10 poz. 36) wtym art.6 ust.1-3 o waloryzacji. Potwierdził też, że art. 186 ust.2 pkt.1 ustawy z FUS stanowi przepis intertemporalny powodujący, że wspomniana ustawa odnosi się do wniosków o świadczenia złożonych po 1 stycznia 1999r. Wynika z tego, ze nie można rozszerzać przepisu określonego w art. 159 pkt. 1 ustawy z FUS na wnioski złożone przed datą jej wejścia w życie.
Potwierdza to uchwała Sądu Najwyższego sygn., akt III ZP 6/99 w stosunku do rodzin po zmarłych sędziach i prokuratorach , w tym rodzin po zmarłych sędziach i prokuratorach wojskowych.

W N I O S E K
W 1998 roku – w ramach następnej „reformy” – upokorzeni zostali ci, którzy odeszli na emerytury przed 1 stycznia 1999 roku. Dokonano tego obchodząc Konstytucję RP poprzez objęcie przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych już po ogłoszeniu wyroku wydanego przez TK K 4 /99.
Zaznaczyć należy, że wspomniana ustawa miała dotyczyć wyłącznie tych mundurowych, którzy zostali objęci systemem składkowym na ubezpieczenie społeczne. My do tej grupy nie należeliśmy, tak samo jak sędziowie i prokuratorzy, w tym sędziowie i prokuratorzy wojskowi.
Mało tego, dopuszczono się przestępstwa zamachu na Konstytucję, w wyniku którego - ponad rok po wprowadzeniu w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS – zaliczono nas do grupy ubezpieczonych określonych w ustawie o SUS. W ten sposób - BEZPRAWNIE - podciągnięto nas pod przepisy ustawy z FUS i rozszerzono w ten sposób – BEZPRAWNIE - zakres przedmiotowy i podmiotowy wyroku Trybunału Konstytucyjnego sygn. akt K 4/99.
A zatem, dokonano swoistego zamachu na Konstytucję i „niezawisłość” sędziów.
Kompleksowa reforma, ujednolicająca system emerytalno-rentowy - zgodnie z postanowieniami ustawy z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych - nie dotyczyła ( i nie powinna była mieć zastosowania):
• prokuratorów - art. 6 ust.1 pkt.1,
• żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy innych służb, którzy pełnili służbę przed 1 stycznia 1999 r. - art. 6 ust. 3 w związku z art. 6 ust.1 przywołanej ustawy,
• sędziów, którzy zostali wyłączeni na podstawie ustawy nowelizacyjnej Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.1997.124.782), który dodał art. 781 § 1 do ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych (na podstawie tego przepisu zaprzestano odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia sędziów).
Marszałek Sejmu oraz Prokurator Generalny w pismach kierowanych do Trybunału Konstytucyjnego (do sygn. akt K 4/99) zataili przed Trybunałem Konstytucyjnym, o wyłączeniach określonych w art. 6 ust. 3 w związku z art. 6 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej zwana ustawą o SUS). Przedstawiciele tych osób występujący przed Trybunałem zataili 20 grudnia 1999 roku, że są prowadzone prace nowelizacyjne dotyczące art. 6 ust.3 ustawy o SUS. Taka nowelizacja została uchwalona 3 dni po ogłoszeniu wyroku K 4/99. Sejm - na wniosek Rady Ministrów znowelizował art. 6 ust. 3 ustawy o SUS i w ten sposób politycy dokonali swoistego zamachu na Konstytucję RP. Dokonali tego poprzez rozszerzenie zakresu przedmiotowego i podmiotowego wyroku K 4/99 wbrew art. 190 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz poprzez nadanie (w dniu 23 grudnia 1999 r.!!!) mocy obowiązującej nowelizacji od 1.01.1999 roku.
Nowelizacja art. 6 ust.3 ustawy o SUS, uchwalona dopiero 23 grudnia 1999 roku, ogłoszona 30 grudnia 1999 roku, weszła w życie 1 stycznia 1999 roku, czyli z mocą wsteczną już po ogłoszeniu wyroku TK sygn. akt K 4/99
Nowelizacja art. 6 ust.3 ustawy o SUS dawała możliwość podciągnięcia nas pod przepisy określone w art. 2 pkt.1 i 2 ustawy z FUS.
I to był zamach na Konstytucję oraz na nasze portfele.
Brnąc w zakłamaniu i perfidii, zaczęto waloryzować kolejnym emerytom zaniżone emerytury. W 2003 roku, po zrealizowaniu politycznego celu, wycofano się z włączenia żołnierzy zawodowych do systemu ubezpieczeń społecznych żołnierzy, których włączono do tego systemu.
Następnie, po wejściu w życie ustaw o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz o zmianie innych ustaw, polecono dyrektorom biur emerytalnych „waloryzować” nasze świadczenia od 2004 roku nie w oparciu o art. 6 wojskowej ustawy emerytalnej lecz w oparciu o art. 31 tejże ustawy, który traktuje o ustaleniu od nowa wysokości naszego świadczenia.
I tym sposobem nasze świadczenia nie są waloryzowane ani w oparciu o art. 6, ani tez w oparciu o art. 31 wojskowej ustawy emerytalnej.
Czyli: ani nie są waloryzowane (art. 6), ani też nie są ustalane na nowo (art. 31).
A zażalenia na decyzje wojskowych organów emerytalnych (wydawane z rażącym naruszeniem przepisów ustawy) kierowane do Ministra Obrony Narodowej – jako organu II instancji – bez wiedzy i zgody zainteresowanych, Departament Spraw Socjalnych MON (złośliwie) kieruje do sądów pracy do rozpatrzenia jako odwołania od decyzji dyrektora biura. Sądy rozpatrują i wyrokują zaocznie zasądzając (wbrew art. 36 wojskowej ustawy emerytalnej) zwrot kosztów zastępstwa procesowego.
Zarówno dyrektor DSS MON, jak i dyrektorzy „organów” sami przeciwko sobie wnoszą sprawy w naszym imieniu i potem jeszcze każą za to płacić „zaprzyjaźnionym papugom”, zapominając o wystawianiu faktur VAT lub rachunków.
Zwyczajna podłość!!!
Zmowa urzędniczo- sędziowska!!!
Problem zaczął się z dniem 1 stycznia 1999 roku, czyli z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W wojsku i pozostałych służbach mundurowych wprowadzono składkowy system ubezpieczeniowy, tzn. wprowadzono składki na ubezpieczenie społeczne, z którego miały być w przyszłości wypłacane świadczenia emerytalne i rentowe.
Tym systemem składkowym zostali objęci ci, którzy mieli podjąć służbę po 1 stycznia 1999 roku. Co potwierdzają wyroki Trybunału Konstytucyjnego sygn. akt K 5/99 oraz SK 27/02. Przywołane wyroki jednocześnie podważają zasadność zmian sposobu waloryzacji naszych emerytur.
Ustawodawca, wprowadzając ową ustawę, miał na celu uporządkowanie systemu emerytalno-rentowego tym, którzy zostali objęci „ubezpieczeniem społecznym”, czyli: „ubezpieczonym płatnikom składek”.
Pokazują to wyraźnie intencje ustawodawcy zawarte w Druku Sejmowym nr 339 z 8 maja 1998 roku, w którym czytamy:
„Omawiana ustawa dotyczy wszystkich grup społeczno-zawodowych z wyjątkiem rolników. Zmiana systemu nie obejmie osób którym pozostało niewiele lat do przejścia na emeryturę, a także nie dotyczy osób znajdujących się obecnie na emeryturze. Właśnie z uwagi na konieczność poszanowania praw nabytych ustawa różnicuje warunki nabywania prawa do emerytury i zasady ich wymiaru w zależności od daty urodzenia ubezpieczonych:
• urodzonych po dniu 31 grudnia 1968 r.
• urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r.
• urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r.”

Art. 1 ust. 2 oraz art. 2 Ustawy FUS jednoznacznie określały „zakres podmiotowy i przedmiotowy” ustawy, gdzie czytamy:
Rozdział 1
Zakres podmiotowy i przedmiotowy ustawy
Art. 1. 1. Ustawa określa:
(……………..)
2. Warunki nabywania prawa do emerytury i rent oraz innych świadczeń przysługujących z tytułu pobierania emerytury lub renty, a także zasady ustalania wysokości tych świadczeń dla:
1) żołnierzy zawodowych,
(…………)
którzy w dniu wejścia w życie ustawy pozostawali w służbie oraz dla członków ich rodzin, określają przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób.
(…….)
Art. 2. Świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w ustawie przysługują:
1) ubezpieczonym - w razie spełnienia warunków nabywania prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnego i rentowych Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
(…………)
Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
Cool

płatnik składek - płatnika składek, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych,
13) ubezpieczony - osobę podlegającą ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, określonym w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, a także osobę, która przed dniem wejścia w życie ustawy podlegała ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyłączeniem ubezpieczenia społecznego rolników.
Żaden przepis ustawy z FUS nie określał następującej normy prawnej w stosunku do żołnierzy zawodowych będących na zaopatrzeniu emerytalnym w dniu wejścia w życie ustawy z FUS jak to uczynił ustawodawca w art. 180 ust. 6 do osób określonych w art. 180 ust.1
Art. 180 ustawy z FUS wykluczał jednoznacznie żołnierzy zawodowych, którzy nabyli uprawnienia do świadczenia pod rządami dotychczasowych przepisów tj. ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych spod jurysdykcji ustawy z FUS.
Art. 194 zachowywał moc obowiązującą dotychczasowych przepisów wykonawczych w zakresie szczegółowych zasad waloryzowania świadczeń żołnierzom zawodowym i funkcjonariuszom pozostałych służb mundurowych.
Natomiast art. 195 ustawy o FUS pozostawiał w mocy pierwotny zapis art. 6 wojskowej ustawy traktujący z sposobie waloryzacji świadczeń.
To samo odnosiło się do waloryzacji świadczeń pozostałych służb mundurowych.
Te intencje ustawodawcy zostały potwierdzone (pośrednio, bo przy okazji rozstrzygania innych zagadnień) w wyrokach Trybunału Konstytucyjnego ( z dnia 20 grudnia 1999 roku <sygn. akt k.4/99>, jak również w wyroku z dnia 27 stycznia 2003 roku <SK 27/02>), jak również w pismach z MPiPS oraz Biura RPO, w których czytamy
(Wyrok TK z dnia 20 grudnia 1999 roku)
„Prokurator Generalny zauważył, że zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS warunki nabywania prawa do emerytury i renty oraz innych świadczeń przysługujących z tytułu pobierania emerytury lub renty, a także zasady ustalania wysokości tych świadczeń dla żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Policji, Służby Więziennej i Państwowej Straży Pożarnej, którzy w dniu wejścia w życie ustawy pozostawali w służbie, określają przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób. Wynika z tego, że nowy system obejmować będzie tylko tych żołnierzy i funkcjonariuszy, którzy podejmą służbę po 31 grudnia 1998 r. Zdaniem Prokuratora Generalnego można zatem uznać, że osoby podejmujące służbę po tej dacie mają świadomość zakresu przysługujących im uprawnień”.
A zatem, skoro TK 22 czerwca 1999 r uznał, że art. 1 ust.2 ustawy z FUS jest zgodny z Konstytucją, to TK 20 grudnia 1999 r nie mógł uznać, że art. 159 pkt.1 ustawy z FUS ma zastosowanie do żołnierzy będących już na emeryturach i rentach, jak również w stosunku do pełniących służbę w dniu wejścia w życie ustawy z FUS, a tym samym i do nas.
Zakres przedmiotowy i podmiotowy ustawy z FUS nie podlegał wykładni rozszerzającej, co zostało potwierdzone przez wnioskodawcę ustaw reformujących system ubezpieczeń społecznych oraz ustawodawcę 23 grudnia 1999r.
(Wyrok TK z 27 stycznia 2003 roku):
Do 1 stycznia 1999 r. funkcjonariusze Służby Więziennej oraz innych służb mundurowych podlegali odrębnej ustawie regulującej kwestie emerytalno-rentowe. Była to (a w stosunku do niektórych funkcjonariuszy – jest to nadal), zmieniająca swoją nazwę ze względu na reorganizacje służb mundurowych (np. Urzędu Ochrony Państwa) ustawa z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, ze zm.). Z dniem 1 stycznia 1999 r. weszła w życie ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z art. 1 ust. 2 tej ustawy warunki nabywania prawa do emerytur i rent oraz innych świadczeń przysługujących z tytułu pobierania emerytury lub renty, a także zasady ustalania wysokości tych świadczeń m.in. dla osób zatrudnionych w Służbie Więziennej, którzy w dniu wejścia w życie ustawy (a więc 1 stycznia 1999 r.) pozostawali w służbie, określają przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób. Aktualnie więc kwestie emerytalno-rentowe służb mundurowych, regulowane są przez dwa odrębne akty prawne, w zależności od tego czy służba była pełniona przed 1 stycznia 1999 r., czy też po tej dacie. Funkcjonariusze służb mundurowych, którzy pozostawali w służbie przed 1 stycznia 1999 r., podlegali i podlegają nadal przepisom ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy. Natomiast każdy funkcjonariusz podejmujący służbę od 1 stycznia 1999 r. podlega przepisom ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zakres podmiotowy, jak i czasowy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych został więc ograniczony. Ustawa ta znajduje bowiem zastosowanie do funkcjonariuszy, którzy podjęli służbę po dniu wejścia w życie ustawy. Natomiast warunki nabywania prawa do emerytury i rent oraz innych świadczeń przysługujących z tytułu pobierania emerytury lub renty, a także zasady ustalania wysokości tych świadczeń dla funkcjonariuszy, którzy w dniu wejścia w życie ustawy pozostawali w służbie oraz dla członków ich rodzin, określają nadal przepisy ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy.
Nawet Rzecznik Praw Obywatelskich – o dziwo !! - odważył się odpowiedzieć (pismo z dnia 25. 07. 2008 r.), że:
. „Obowiązujący od 1999 r. system ubezpieczeń społecznych objął także żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy służb mundurowych, którzy wstąpili do służby po dniu 1 stycznia 1999 r. tj. po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39. poz. 353 z późn. zm. ). Tym osobom miało przysługiwać prawo do emerytury lub renty na tych samych zasadach, jakie określono dla ogółu osób objętych ubezpieczeniami społecznymi. Reforma systemu ubezpieczeń społecznych miała bowiem doprowadzić do zlikwidowania w przyszłości odrębnego systemu świadczeń dla funkcjonariuszy tzw. służb mundurowych.
Tak więc jedynie żołnierze zawodowi i funkcjonariusze służb mundurowych, którzy wstąpili do służby przed dniem 2 stycznia 1999 r. mieli zachować prawo do emerytury lub renty za zasadach określonych w ustawach z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej. Biura Ochrony Rządu. Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.”
Kraków dn.

jkasper

mir-wa57 · Wysłany: Wto 22:22, 10 Mar 2015 Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]