Nasze Forum "VOX MILITARIS"

igi

Do Ryszarda
Unikają odpowiedzi na to pytanie jak "zarazy"
Patrz post wyżej.

saper59

DO RZĄDZACYCH - EMERYTOM MUNDUROWYM NIE PRZEJDZIE !!!

Odwołując się od decyzji Dyrektorów Wojskowych Biur Emerytalnych wydanych po 01.01.1999 roku zarzucamy pozbawienie nas praw nabytych oraz niezgodne z prawem przeliczanie emerytury po tej dacie.
Zarzut pozbawienia nas praw nabytych został obalony przez Wyrok TK i w polskich sądach zawsze będzie cytowane to uzasadnienie. Rzetelną ocenę całości ścieżki legislacyjnej, prawdopodobnie będzie musiał ocenić Europejski Trybunał Sprawiedliwości reprezentujący państwa o większym dorobku w zakresie demokracji niż Rzeczpospolita. Rządzący powinni zdawać sobie sprawę, że przegrana w Trybunale Sprawiedliwości będzie kosztowniejsza niż zwykłe naprawienie bezprawia.
Drugi zarzut dotyczy niezgodnego z prawem naliczania waloryzacji emerytur wojskowych (służb mundurowych) wg. przepisów, które dotyczyły żołnierzy zawodowych będących w służbie, a nie dotyczyły żołnierzy zawodowych nie będących w służbie czyli emerytów i rencistów mundurowych (innych żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy nie ma). Taka interpretacja wynika z przepisu art. 1 pkt 2 „Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych” z dnia 17 grudnia 1998 r.(Dz. U. z 1998 r. Nr 162 Poz. 1118) oraz art. 159 tej ustawy, który zmieniał treść art. 6 w „Ustawie o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych” a art. 160 treść art. 6 „Ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, UOP, Straży Granicznej ....”. Zmiana treści artykułów 6 w tych ustawach powodowała zmianę sposobu naliczania wysokości świadczeń (waloryzacji) bez względu czy dyspozycje pkt. 2 będą w tym artykule czy nie. Również wyeliminowanie zdania „którzy w dniu wejścia w życie ustawy pozostawali w służbie oraz dla ich rodzin....”też nie zmienia skutków prawnych art. 159 „Ustawy o emeryturach z FUS” Wniosek jest jeden ustawodawca wprowadzając treść Art. 1, ust. 2 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. jednoznacznie wykluczał możliwość stosowania przepisów tejże Ustawy w odniesieniu do żołnierzy zawodowych nie będących w służbie w dniu wejścia w życie ustawy czyli 01.01.1999r., a dyrektorzy WBE nie uznają takiej interpretacji i stąd takie zamieszanie. Dlaczego nie uznają ?.
Trudno jest dzisiaj oceniać sytuacje i okoliczności z przed dziesięciu lat, ale bardzo prawdopodobne jest, że ustawa została tak napisana, aby Pan Prezydent Kwaśniewski jej nie zawetował. Tak też się stało. Skoro ustawa weszła w życie to rządząca wtedy AWS (nieprzychylna wszystkim ówczesnym służbom mundurowym) poprzez odpowiednie ministerstwa dała wytyczne dla dyrektorów WBE /wojsko/ ZE-R /policja i straż/ w zakresie interpretacji przepisów ustawy. Taka interpretacja obowiązuje do dziś, a polskie sądy też będą ją tak interpretowały. Sędziowie nie mogą postępować wbrew władzy skoro oczekują od niej podwyżki płac.
Ponieważ w pierwszych latach obowiązywania ustawy tylko nieliczni odwoływali się od decyzji dlatego z góry byli skazani na przegraną. Dzisiaj ma być nas dużo, aby władza zrozumiała, że nie odpuścimy. Rządzący wiedzą, że w Trybunale Europejskim są przegrani, ale cały czas liczą, że nam przejdzie. Dlatego Panie /wdowy po mundurowych/ i Panowie piszcie odwołania do sądów takie jakie potraficie i jakie można znaleźć w internecie. One są dobre i poprawne na tym etapie walki. Nie wstydźcie i nie bójcie się sądów. W najgorszym przypadku zapłacicie 60 zł za zastępstwo procesowe.
Dzisiaj władzę w Polsce sprawują spadkobiercy AWS. Niektórzy obecni ministrowie z PO głosowali w 1998 roku za tą ustawą dlatego mają moralny obowiązek naprawić swoje niechlujstwo lub zapłacić za cwaniactwo.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego prawdopodobnie kandydować będzie Pan Premier Buzek- wnioskodawca ustawy i ówczesny Marszałek Sejmu Pan Płazyński. Będzie okazja popytać o naszą sprawę. Innych poszukamy w czasie kampanii wyborczej.
Z saperskim pozdrowieniem
Uparty jak osioł
PS
Upoważniam każdego do wykorzystania tego tekstu w każdych mediach/papierowych i elektronicznych/ nawet ze swoim podpisem.
Zastanawiam się czy nie wrzucić fragmentów na wszystkie fora internetowe? Czy czekamy np. do maja?

Romano

W sprawie tzw. "praw nabytych"
Sądzę, że niektóre fragmenty cytowanego niżej tekstu mogą być przydatne w naszej argumentacji (czy to przed sądami czy to w odwołaniach do MON) - pozwoliłem je sobie wytłuścić.
-----------------
Zasada praw nabytych była wielokrotnie analizowana w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, który podkreślał, że prawa "wypracowane" przez uprawnionego nie mogą być mu zabrane nawet w drodze ustawy (por. uzasadnienie orzeczenia TK z dnia 25.02.1997 r. K 21/95, OTK 1997/cz. I/ poz.7).
Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie wypowiadał się za tym, że zasada praw nabytych stanowi fundament zaufania obywatela do państwa. Nie kwestionując możliwości dostosowywania pewnych rozwiązań prawych do zmieniających się stosunków społecznych, co miałoby się łączyć nawet z pogorszeniem statusu pracowniczego, TK zawsze stał na stanowisku, ze taka nowa regulacja nie może naruszać praw już nabytych.
----------------------------------
Niżej fragment który co prawda dotyczy innej ale nie mniej zbliżonej sprawy, ważne jest to co wytłuściłem.
***
"… Mniej korzystny dla nowych emerytów sposób ustalania okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, określony w nowelizacji ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z 20 kwietnia 2004 r., jest zgodny z ustawą zasadniczą - orzekł w czwartek Trybunał Konstytucyjny.
Sędziowie TK rozpoznali wnioski Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych dotyczące ustalania okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Trybunał uznał, że art. 32 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązujący na mocy nowelizacji z 2004 r., jest zgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji.
W uzasadnieniu TK stwierdził, że ustawodawca wprowadzając kwestionowany przepis nie zawarł rozwiązań przejściowych, tym samym wprowadzona przed czterema laty modyfikacja może mieć zastosowanie tylko wobec osób, które nabyły prawo do wcześniejszej emerytury dopiero po wejściu w życie nowelizacji.

W takiej sytuacji nie można mówić o naruszeniu praw nabytych, ponieważ kwestionowany przepis nie ma zastosowania wobec osób, które przed jego wejściem w życie nabyły prawo do wcześniejszej emerytury na warunkach art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W przypadku tych osób organ rentowy wydał już decyzję potwierdzającą nabycie tego prawa na starych zasadach, a żaden przepis ustawy nowelizującej nie upoważnia do zmiany tych decyzji.
Źródło: "Gazeta Podatnika" Nr 33/2009 (565)
************************
Analogiczna sprawa była z naszymi emeryturami w 1999 roku gdy ustawa FUS wchodziła w życie z tym swoim kretyńskim artykułem 159 (pomijając art.1 ust. 2 - on jest najmniej istotny).

jkasper

Post usunięto

zibi

Romano... brawo..... to jest ten nasz "myk"

kawo

Romano

Za to widzę >kawo< sypie pomysłami jak z rękawa! Co post to nowy konkretny pomysł. Sam nawet połowy tematów nie przeczytał.
Hehehe.

kawo

Romuald

kawo

Romano

Admina proszę o wybaczenie za dużą ilość cytatów.

Moderator wybacza. Jednak ze względu na brak merytorycznych danych w tych postach, a szczególnie w trosce o jakość wypowiedzi, poniższy post, jak również przepychanki w tym zakresie zostaja usunięte, zgodnie z zapowiedzią na PW.

SOKÓŁ

Brawo ZRG niedługo będziemy mogli nazywać dobroczyńców po imieniu może takie
mają. Jak mówią żaden orzeł w swoje gniazdo nie s.........
Pozdrawiam Wszystkich.

Kobuz21

Panowie!
To że nie odzywałem się od pewnego okresu czasu, nie świadczy o tym że nie śledzę tego wszystkiego co nas dotyczy. Owszem dyskusja jest ciekawa i daje wiele do myslenia a także podsuwa wiele argumentów, które mozna wykorzystać przed Sądem.
Ale po to aby można się merytorycznie zastanowić nad tym wszystkim brakuje mi jednego - może ktoś opublikuje całość swojej sprawy - tzn. odwołanie do Sadu i Jego wyrok - dopiero wówczas będziemy mogli rozpocząć merytoryczną dyskusję. Ja ze swojej strony zobowiązuję się do tego. Bowiem gdy czytam - "orzeczenie Sądu jest poniżej krytyki" bez podania jakichkolwiek pisemnych orzeczeń Sądu w tej sprawie, a przede wszystkim treści pozwu i orzeczenia Sadu to naprawdę trudno jest zająć jakiejkolwiek stanowisko, czy spróbować pomóc.
Ja ze swojej strony załączam swoje odwołane, które skierowałem za posrednictwe WBE w Gdańsku do Sądu

Egz. Nr.............

Wejherowo, dnia 10 lutego 2009 roku

Sąd Okręgowy w Gdańsku.
Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z siedzibą w Gdyni
Pl. Konstytucji 5
81-269 Gdynia

za pośrednictwem
Wojskowego Biura Emerytalnego
w Gdańsku
ul. Do Studzienki 47
80-277 Gdańsk

Odwołujący się: Jacek PISAREK ................................

Strona pozwana: Wojskowe Biuro Emerytalne w Gdańsku 80-277 Gdańsk ul. Do Studzienki 47

Numer świadczenia emerytalnego: EWU .............

ODWOŁANIE OD DECYZJI ORGANU EMERYTALNEGO

Niniejszym, zachowując ustawowy termin 30 dni od dnia otrzymania decyzji otrzymanej w dniu 30 stycznia 2009 roku listem zwykłym, data nadania 19 stycznia 2009 – ksero koperty załącznik nr 1, bez zwrotnego poświadczenia odbioru, zaskarżam decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Gdańsku z dnia 15 stycznia 2009 roku znak EWU ...... o odmowie ponownego ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego, w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucam:

1. Naruszenie norm prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin w jego brzmieniu obowiązującym na dzień 01 stycznia 1999 roku (Dz. U. z 1994 roku, Nr 10, poz. 36, z licznymi zmianami.), a tym samym uznanie, iż zasady waloryzacji emerytury wojskowej w nim określone znajdują zastosowanie także w stosunku do osób, które pobierały emeryturę w dniu 01 stycznia 1999, pomimo braku wyraźnego zapisu ustawowego w tym przedmiocie.

2. Naruszenie norm prawa materialnego poprzez niewłaściwą wykładnię art. 159 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w jego brzmieniu na dzień 01 stycznia 1999 roku (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późniejszymi zmianami), polegające na przyjęciu, iż wprowadzona na jego podstawie pośrednio zmiana zasad waloryzacji emerytur wojskowych obejmuje także te osoby, które pobierały emeryturę wojskową w dniu 01 stycznia 1999 roku

Na tej podstawie wnoszę o:

1. Zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez zobowiązanie Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Gdańsku do ponownego ustalenia wysokości zwaloryzowanych świadczeń emerytalno-rentowych wypłacanych od dnia 01 stycznia 1999 roku do dnia uprawomocnienia się wyroku przy zastosowaniu waloryzacji tak zwaną metodą płacową, to jest polegającej na zwiększaniu podstawy wymiaru emerytury wojskowej wraz z każdorazowym wzrostem uposażenia na ostatnio zajmowanym przez odwołującego się stanowisku służbowym lub do niego zbliżonym.

2. Zmianę decyzji także na mocy art. 48a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin w brzmieniu od dnia 01 stycznia 2004 roku (tekst jednolity: Dz. U. Nr 8, poz. 66, z późniejszymi zmianami), iż wyrównanie powinno nastąpić z odsetkami ustawowymi od każdego z zaległych świadczeń, których wypłata powinna nastąpić po dniu 01 stycznia 2004 roku.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 15 stycznia 2009 roku Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w Gdańsku – decyzja EWU ......- odmówił odwołującemu się ponownego ustalenia wysokości świadczenia oraz wypłaty wyrównania z tytułu nieprawidłowo dokonanej waloryzacji świadczeń po 01 stycznia 1999 roku wraz z odsetkami ustawowymi. Swoje stanowisko wojskowy organ emerytalny uzasadnił w ten sposób, że brak jest podstaw do ponownego ustalenia prawa do świadczeń, albowiem wypłaty kolejnych emerytur wojskowych odwołującemu się, odbywały się w ocenie organu w prawidłowej wysokości przy zastosowaniu art. 31 ust. 1, art. 6 oraz art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (obecny tekst jednolity: Dz. U. z 2004 roku, Nr 8, poz. 66, z późniejszymi zmianami) w jego brzmieniu jaki miał on od dnia 01 stycznia 1999 roku jakie nadano mu na mocy art. 159 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2004 roku, Nr 39, poz. 353, z późniejszymi zmianami).

Z poglądem tym odwołujący się, nie zgadza się i skarży niniejszym odwołaniem decyzję przywołaną na wstępie.

Na samym wstępie należy wyjaśnić:

Dopuszczalność zmiany w każdym czasie ostatecznej decyzji emerytalnej na warunkach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego.
Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 roku, Nr 8, poz. 66, z późniejszymi zmianami), decyzja wojskowego organu emerytalnego, od której co istotne nie zostało wniesione odwołanie do Sądu może być w każdym czasie zmieniona, uchylona lub unieważniona przez ten organ z urzędu. Dopuszczenie ponownej weryfikacji uprawnień żołnierzy zawodowych z urzędu, nie wyklucza naturalnie tej weryfikacji na wniosek zainteresowanego. Normę zaś dopuszczającą zmianę, uchylenie lub unieważnienie ostatecznej decyzji wojskowego organu emerytalnego na wniosek wywieść należy przy zastosowaniu reguły a maiori ad minus, czyli z większego na mniejsze. Skoro bowiem dopuszczalna jest zmiana decyzji emerytalnej lub rentowej z urzędu, to tym bardziej dopuszczalna jest ona na wniosek.
Cytowany przepis ma charakter proceduralny, a więc odwołujący się może powoływać się na jego obecne brzmienia, albowiem zasada LEX RETRO NON AGIT odnosi się tylko do uregulowań sfery prawa materialnego.

Niewłaściwe zastosowanie art. 6 w jego brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 1999 roku w stosunku do osoby, która nabyła prawo do emerytury wojskowej przed jego wejściem w życie.
Bezspornym jest, iż odwołujący się został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i nabył prawo do emerytury wojskowej od dnia 10 kwietnia 1990 roku. Nie ulega żadnej także wątpliwości, iż w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (tekst pierwotny: Dz. U. z 1994 roku Nr 10, poz. 36, z późniejszymi zmianami) został wprowadzony przepis art. 6, w brzmieniu:
Art. 6. [Waloryzacja świadczeń] 1. Emerytury i renty podlegają waloryzacji w takim samym stopniu i terminie, w jakim następuje wzrost uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych pozostających w służbie i zajmujących analogiczne stanowiska.
2. Waloryzacje emerytur i rent przeprowadza się nie później niż w ciągu trzech miesięcy od wprowadzenia zmian w uposażeniu zasadniczym żołnierzy zawodowych.
3. Minister Obrony Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady waloryzacji emerytur i rent.
Wobec wprowadzonych jednak w w/w ustawie przepisów o charakterze przejściowym (art. 53), organy emerytalne dokonały przeliczenia emerytury odwołującego się i była ona mu wypłacana na zasadach określonych w tej ustawie i waloryzowana na zasadach wymienionych w art. 6 w jego przytoczonym brzmieniu.

Faktem jest także, iż z dniem 01 stycznia 1999 roku wszedł w życie art. 159 ust. 1 przytoczonej ustawy o rentach i emeryturach z FUS, mocą którego dokonano zmiany brzmienia art. 6 ustawy. Od dnia 01 stycznia 1999 roku brzmi on w sposób następujący:

Art. 6. [Waloryzacja świadczeń] [2] Emerytury i renty podlegają waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Jednocześnie ustawodawca dokonując opisanej zmiany, która wiązała się z gruntowną i ogólną reformą emerytalną, nie ustanowił żadnego przepisu przejściowego, mocą którego regulowałby sytuację prawną z punktu widzenia zasad waloryzacji świadczeń tych osób, które pobierały emeryturę.
Ów brak przepisu w brzmieniu np. „do osób, które nabyły prawo do emerytury wojskowej, do waloryzacji wypłacanych już świadczeń stosować należy od dnia wejścia w życie (….), art. 6 w jego brzmieniu nadanym np. niniejszą ustawą, w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 1999 roku”, powoduje, iż wprowadzone od dnia 01 stycznia 1999 roku z mocy zmienionego art. 6 ustawy wojskowej emerytalnej zasady waloryzacji świadczeń w oparciu o reguły powszechne, nie znajdują zastosowania w stosunku do osób, które otrzymywały już świadczenia w dniu wejścia w życie ustawy, lecz tylko li wyłącznie do osób, które nabyły prawo do emerytury po tym dniu, a więc po 01 stycznia 1999 roku.
Co istotne stanowisko to podzielił Trybunał Konstytucyjny badając zgodność art. 159 ust. 1 przywołanej wyżej ustawy powszechnej w uzasadnieniu orzeczeń z dnia:
- 20 grudnia 1999 roku w sprawie K 4/99 (w załączeniu)
- 21 marca 2000 roku także w sprawie K 4/99 (w załączeniu)
To drugie orzeczenia ma nawet większe znaczenie, gdyż dokonuje wykładni tego pierwszego i wyjaśnia wątpliwości co do orzeczenia z dnia 20 grudnia 1999 roku.
Co istotne także za przyjęciem powyższego poglądu przemawia także fakt, iż przepis art. 159 ust. 1 przywołanej ustawy powszechnej, utracił już swoją moc – został uchylony przez Sejm w toku kolejnych prac legislacyjnych dostosowujących ustawę do wymogów orzeczenia TK z dnia 20 grudnia 1999 roku (K 4/99) oraz orzeczenia z dnia 21 marca 2000 roku także K 4/99.
Wreszcie, zauważyć należy, że art. 6 następnie kolejny raz został znowelizowany i obecnie brzmi on:
Art. 6. [Waloryzacja świadczeń] Emerytury i renty oraz podstawy ich wymiaru podlegają waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm.), z tym że:
1) waloryzacja, o której mowa w art. 88 tej ustawy, obejmuje emerytury i renty osób:
a) którym prawo do świadczenia ustalono przed dniem 1 marca,
b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po żołnierzach zawodowych zmarłych nie później niż w ostatnim dniu lutego;
2) dodatkowa waloryzacja, o której mowa w art. 91 tej ustawy, obejmuje emerytury i renty osób:
a) którym prawo do świadczenia ustalono przed terminem kolejnej waloryzacji,
b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po żołnierzach zawodowych zmarłych nie później niż w ostatnim dniu lutego następującego po roku, w którym przeprowadzono dodatkową waloryzację.
Ponownie zaś nie wprowadzono żadnego przepisu przejściowego, a więc także i ten przepis zgodnie z zasadą LEX RETRO NON AGIT nie ma zastosowania do osób, pobierających już emeryturę wojskową w dniu jego wejścia w życie, a więc także do odwołującego się w niniejszej sprawie.

Powyższe uzasadniania zarzut ad. 1

Błędna wykładnia art. 159 ust. 1 i przyjęcie, iż miał on zastosowanie do odwołującego się.
Będąc konsekwentnym, kontynuując rozważania poczynione powyżej, należy zauważyć, iż:
Art. 159. [Zaopatrzenie emerytalne żołnierzy zawodowych; zmiany] W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 1, poz. l oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 944) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. Emerytury i renty podlegają waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.";
2)[30] art. 40 otrzymuje brzmienie:
"Art. 40. Do emerytów i rencistów osiągających przychody z tytułu stosunku pracy, służby, innej pracy zarobkowej lub prowadzenia pozarolniczej działalności stosuje się art. 103-106 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118)."
Zacytowany wyżej przepis, nie zawiera uregulowania przejściowego, a tym samym, nie ma on zastosowania wstecznego, to jest do tych osób, które pobierały emeryturę w dniu jego wejścia w życie. Powyższe wzmacnia fakt, iż brak jest w nim zapisu tak stanowiącego.
Zgodnie zatem z zasadą nie działania prawa wstecz, nie miał on zastosowania do odwołującego się.
Organ zatem błędnie go wykłada, gdyż w jego ocenie, z jego treści i z treści art. 6 wojskowej ustawy emerytalnej w jego brzmieniu na dzień 01 stycznia 1999 roku, wynika dokładnie przeciwnie.

Powyższe uzasadnia zarzut ad. 2

Odwołanie należy zatem uznać za zasadne.

Odwołujący się

………………………………….

Załączniki:
1. ksero koperty, którą przesłano decyzję;
2. wniosek do WBE Gdańsk o ponowne ustalenie świadczeń emerytalnych z dnia 27.12.2008
3. decyzja WBE Gdańsk z dnia 15.01.2009 nr EWU.......
4. decyzja zamienna o przyznaniu świadczenia emerytalno – rentowego z dn. 24.10.1997
5. decyzja o waloryzacji emerytury wojskowej z dn.01.03.2008
6. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dn. 20.12.1999 sygn. K 4/99
7. postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dn 21.03 2000 sygn. K 4/99

Wykonano w 3 egzemplarzach
Egz. Nr 1 – Sąd Okręgowy w Gdańsku
Egz. Nr 2 – Wojskowe Biuro Emerytalne w Gdańsku
Egz. Nr 3 – odwołujący się

To jest całość odwołania, które wysłałem za pośrenictwem WBE w Gdańsku do Sądu data odbioru przez WBE 13 02 2009 - to jest data zwrotki jak otrzymałem ( w sumie to fajnie bo to piątek 13)jak otrzymam jakąkolwiedź odpowiedź z WBE natychmiast ja opublikuję.
I tu jeszcze jedna uwaga Panowie!, Koledzy!, jeżeli macie jakiekolwik dokumenty otrzymane z wszystkich źródeł publikujcie je, bowiem to pozwoli nam na zajęcie wspólnego stanowiska. Wiem że przepisywanie ich zajmuje wiele czasu ale są specjalne programy, które pozwalają na skompilowanie ze zeskanowanego dokumentu "pdf" na tekst do edytora - ze swojej strony deklaruję, że każdy dokument zaskanowany w formacie "pdf" i przesłany do mnie na moją pocztę zostanie umieszczony na FORUM - oczywiście za podaniem żódła informacji - wystarczy NICK

Powodzenia dla Wszystkich - Jacek Pisarek z Wejherowa - bo tak jak wcześniej pisalem nie chcę ukrywac sie pod NICKIEM

tkr1953

Witam Jacku masz rację z apelem, Twoja argumentacja wydaje się bardzo ciekawa i zasadna merytorycznie, ciekawe kiedy zaczną czytać i stosować przepisy sędziowie, ale cóż się dziwić przecież przez lata oduczano nas myślenia i wszyscy czekali na wytyczne. W sądach zwyczajowo, prawo czyta się i stosuje różnie w zależności od wiedzy, doświadczenia i chęci sądu do myślenia, ale wygląda ze w naszym przypadku ( jak na razie ) interpretacja urzędu ma większą moc, niż napisany przepis prawa. Ale to do czasu, przełom musi nastąpić i czasami może to być szybciej niż się spodziewamy Tadek Kapłon-Rybski.

kajo50

Wracając do wyroku TK z 1999 r. jak już wcześniej pisałem, jest tylko on subiektywną a zarazem "zamówioną politycznie" oceną grupki sędziów, wtedy zasiadających w Trybunale. Nie jest to ocena ostateczna do "końca świata" a nawet dzień dłużej. Trybunał może się wypowiadać wielokrotnie na ten sam temat i należało by spytać o ocenę w dniu dzisiejszym, przy aktualnym zmienionym składzie TK, precyzując to zapytanie.